ΜΙΧΑΛΗΣ Κ. ΓΡΙΒΕΑΣ " ΑΚΡΟΝ " Μυθιστόρημα

Συγγραφέας - Μιχάλης Κ. Γριβέας 

Τίτλος - 'Ακρον

Εκδόσεις - ΙΩΛΚΟΣ 

Έτος Έκδοσης  - Νοέμβριος, 2016 

Είδος -  Μυθιστόρημα

Αριθμός Σελίδων  -  512

Εξώφυλλο -  Μαλακό
ISBN: 978-960-426-893-1

Οπισθόφυλλο 

Στο μυθιστόρημα ο χρόνος παιχνιδίζει συστρέφοντας κι επιμηκύνοντας την ιστορία της νεότερης Ελλάδας, ξεκινώντας με την απελευθέρωσή της από τους Τούρκους και φτάνοντας στο επέκεινα του 21ου αιώνα.

Άκρον: φανταστικό χωριό στο νοτιότερο κάβο της Μάνης, άκρον του πελάγους της γης και τ’ ουρανού.

Άγις: αξιωματικός του ιππικού, μαχητής έξι πολέμων, από τους Βαλκανικούς ως το 1940-41.

Ρουμπίνη: πανέμορφος άγγελος του έρωτα και του λαού. 

Αντισυμβατική ιστορία πολέμων, ερώτων, αιχμαλωσιών, επαναστάσεων, που υπερβαίνει την πεζή πραγματικότητα. Οι ήρωες συνομιλούν με φαντάσματα και τα γεγονότα μπερδεύονται με μεταφυσικά οράματα. Το κραχ του 1932 μπλέκεται με την οικονομική κρίση του 2011 και η δικτατορία του Μεταξά αγκαλιάζεται με τη χούντα του Παπαδόπουλου. Ο πατριωτισμός και η αριστερά σμίγουν, σ’ ένα εκρηκτικό μίγμα, κυοφορώντας την Ελληνικότητα του μέλλοντος.

Στο απρόσμενο τέλος η ιστορική αλήθεια χορεύει ταγκό με την προφητεία για το πεπρωμένο της Ελλάδας που έρχεται...

Άκρον: ένα βιβλίο γραμμένο για σένα που θέλεις να φτάσεις στο άκρον του Άκρον… ( http://www.iolcos.gr/)

ΑΠΟΣΠΑΣΜΑΤΑ

i. Απόσπασμα Α.1 ΆΓΙΣ

ΜΙΚΡΑΣΙΑΤΙΚΗ ΕΚΣΤΡΑΤΕΙΑ «ΡΟΓΕΣ» 1920

Επιτάξαμε το σχολείο, για να κοιμηθούν τη νύχτα οι στρατιώτες παράλληλα με το σπίτι του τοπικού αγά για τους αξιωματικούς. Πρέπει να είχαν περάσει τα μεσάνυχτα όταν ουρλιαχτά λύκων, ή καταχθόνιες φωνές της ειμαρμένης, λάκτισαν τα τέλια του υποσυνείδητου μου τόσο δυνατά που έστειλαν το θεό Μορφέα στις καλένδες και με παρέδωσαν στις αγκάλες της έναστρης θεάς της νύχτας Εκάβης. Σηκώθηκα όσο πιο αθόρυβα μπορούσα, αφού σχεδόν

όλοι οι άλλοι είχαν βυθιστεί στο βαθύ ύπνο της κόπωσης. Φόρεσα τη στολή μου, χωρίς να ξεχάσω να ζωστώ το πιστόλι. Μετά άρχισα να σεργιανάω στο άγνωστο προσμένοντας ασυνείδητα να σημάνει πάλι εκείνο το μυστηριώδες ουρλιαχτό. Η σιωπή της ερεβώδους νυχτιάς ανταπέδιδε για αρκετή ώρα τον αντίλαλο της προσμονής μου ώσπου!

Η χειμαρρώδης κλαγγή χάλκινων τεντζερέδων ανακατεμένων με γυναικεία βογγητά, ελληνικές βλαστήμιες και διαπεραστικά τούρκικα ουρλιαχτά διέτρησε μεμιάς το θυμικό μου καθώς έστριβα σ’ ένα απόμερο σοκάκι. Κάρφωσα το βλέμμα μου λοξά επάνω στον πρώτο όροφο του διπλανού σπιτιού, από  όπου φάνηκε να έρχεται αυτό το βουητό, όταν οι φιγούρες μιας άπαιχτης τραγωδίας με ζώσανε χορεύοντας θανατερά στις σκιές του λυχναριού. Καθώς ανέβαινα τις σκάλες μια ατέρμονη γυναικεία κραυγή πόνου έσκισε τα σωθικά μου. Μαύρο αίμα με λέρωσε πιτσιλίζοντας το πρόσωπο μου την ώρα που έσπασα την πόρτα της κάμαρης. Η μισόγυμνη γυναίκα αιμορραγούσε φριχτά από το αριστερό της στήθος που έχασκε, χωρίς θηλή, σαν ανοιχτός κρατήρας ηφαιστείου το οποίο τίναζε το μάγμα από τα έγκατα της ψυχής της. Πλάι της στεκόταν, με το σουγιά στο αριστερό και μια σακοράφα στο δεξί, ο έλληνας τσοπάνος ντυμένος στα στρατιωτικά.

Από τις χοντρές του φούχτες, γιομάτες ρόζους και βρωμιά, κρεμόταν σαν περισσευούμενο έντερο μια πετονιά δεμένη στην άκρη της βελόνας. Ρούφηξα καυτή την ανάσα της γυναίκας και κεντράρισα με τα μάτια μου την πετονιά. Ήταν γιομάτη με ρόγες από στήθη γυναικών περασμένες σαν κομπολόι. Οι κάτω - κάτω μαραμένες από τον καιρό και η πάνω - πάνω ν’ αιμορραγεί ακόμα τις στάλες από τα δάκρυα της γυναίκας. Τράβηξα το πιστόλι, απασφάλισα και κοιτώντας τον πεζικάριο φαντάρο μου στα μάτια του τσάκισα την αριστερή επιγονατίδα μπήγοντας δύο από τις σφαίρες μου στο γόνατό του. Μία για την Τουρκάλα και μία για την Ελλάδα...

✽✽✽✽

ii . Απόσπασμα Ρ.1 ΡΟΥΜΠΙΝΗ 

ΜΕΣΟΠΟΛΕΜΟΣ - ΕΡΩΤΑΣ ΜΕ ΡΟΥΜΠΙΝΗ «6 η σφραγίδα» 1932

Μπαίνοντας μέσα τ’ άστρα πέσαν από τον ουρανό όπως τ’ άγουρα σύκα πέφτουν όταν το δέντρο σείεται από δυνατό άνεμο. Το σκοτάδι, μονάχο, φώτιζε το στερέωμα του υποχθόνιου κόσμου. Τα ρούχα μας λιωμένα από το σύρσιμο σκορπίστηκαν διαμελισμένα στις κόγχες των βράχων. Κυλιόμαστε ο ένας πάνω στον άλλο μαζί με ολάκερο τον κόσμο που τουμπάριζε ανάμεσα στην εκκλησιά και τη σπηλιά. Κανείς μας δεν ξεχώριζε από πια μεριά του κόσμου,

μοναχά ένας λεπτός τοίχος σηκωνόταν ανάμεσα στο ναΐσκο και το σπήλαιο, τον άυλο ή τον γήινο βρισκόμασταν. Όσο τα κορμιά μας τρεμούλιαζαν τόσο η αφή μας αυγάτιζε αποκτώντας περισσότερες διαστάσεις. Καθώς ακουμπούσαμε γυμνοί στα παγωμένα πετρώματα άλλες από αυτές τα ένιωθαν σαν μαρμάρινο βωμό, άλλες σαν το ιερό της εκκλησίας και άλλες σαν το πάτωμα του σπηλαίου. Ακούμπησα το στόμα μου επάνω του ρουφώντας από κάθε γωνιά του κορμιού του τον πόνο και την ηδονή των χρόνων της στέρησης του ενός από τον άλλο. Ύστερα του παραδόθηκα ζωσμένη μονάχα τη γύμνια μου, τόσο απροστάτευτη όσο το δάσος στην πυρκαγιά.

Μπήκε μέσα μου πυρακτωμένος. Τα σωθικά μου σκίστηκαν και οι αισθήσεις μου έσβησαν ώσπου ο ουρανός εξαφανίστηκε αστραπιαία τυλιγμένος απότομα όπως όταν κλείνει ερμητικά ένας κυλινδρικός πάπυρος. Η ανάσα μου κόπηκε, φυλακισμένη από τέσσερις αγγέλους που κρατούσαν δεμένους τους ανέμους στις γωνιές του ορίζοντα, για να μην έχει πνοή μήτε η γη ούτε η θάλασσα μήτε κανένα δέντρο. Ο Άγις δονούνταν μέσα μου και μεγάλος σεισμός κατέκλυσε τα σωθικά μου και ολάκερη την πλάση. Η βραχνή του κραυγή «Ρουμπίνη μου» βγαλμένη από το τρομερό του ξέσπασμα σκόρπισε το σκοτάδι πλημμυρίζοντας το θόλο της σπηλιάς με το άλικο φως μιας μαγικής σελήνης.

Μιας κόκκινης, σαν το αίμα, σελήνης, της σελήνης του έρωτα! Ήξερα πως τούτο το φως δεν ερχόταν από τον πεζό κόσμο των θνητών, ότι αυτή η σπηλιά δεν έβγαζε στο Λυκαβηττό αλλά στον κάβο των προγόνων και των απογόνων μας. Ένιωσα πως την παράξενη φωταψία, της πύλης του έρωτα, θα τη συναντήσω πάλι σε μια άλλη πύλη, την πύλη του Άδη.

Θαμπωμένη από την υπέρτατη ηδονή τίναξα από πάνω μου, την τέφρα των άστρων. Τη χούφτωσα σφίγγοντας τη στην αριστερή μου γροθιά. Με την άλλη άρπαξα από χάμω μια κοφτερή πέτρα. Με τη μύτη της έσκισα το δέρμα στο αριστερό μου στήθος ακριβώς στο ύψος της καρδιάς. Έσταξα το αίμα μέσα στην αριστερή μου παλάμη ώσπου η γκρίζα στάχτη να γίνει πορφυρή. Σμίλεψα με αυτή τα μισάνοιχτα χείλη του. Του μετάγγισα έτσι ανακατεμένα τη γεύση της ζωής και του θανάτου μαζί. Γιατί εμάς ούτε η ζωή μήτε και ο θάνατος μπορούσε να χωρίσει. Τα σφράγισα με το φιλί της λατρείας μου. Ήταν η έκτη σφραγίδα της δικής μας αποκάλυψης!

ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΟ ΣΗΜΕΙΩΜΑ

Ο Μιχάλης Γριβέας του Κωνσταντίνου είναι συγγραφέας μέλος της Πανελλήνιας Ένωσης Λογοτεχνών.

Γεννήθηκε το 1955 στην Αθήνα και κατοικεί στην Αγία Παρασκευή Αττικής. Είναι παντρεμένος με την Μανίνα Μπαζαίου και πατέρας του Κωνσταντίνου και της Χρυσάνθης.

Σπούδασε στο τμήμα Τοπογράφων Μηχανικών της Πολυτεχνικής Σχολής του Αριστοτέλειου Πανεπιστήμιου Θεσσαλονίκης.

Έκανε μεταπτυχιακές σπουδές Περιφερειακής Ανάπτυξης (χωροταξίας) στο Πάντειο Πανεπιστήμιο στην Αθήνα. Εργάστηκε ως μελετητής Τοπογράφος μηχανικός – χωροτάκτης και ασχολείται με την λογοτεχνία.

Έχουν εκδοθεί 6 λογοτεχνικά του έργα:

1. Συλλογικό βιβλίο «Χειμώνας» ,Διηγήματα, 2015, εκδοτικός οίκος «Παράξενες Μέρες».

2. Συλλογικό e-book «Ο Έρωτας στα Χρόνια της Κρίσης» ,Διηγήματα, 2015, εκδοτικός οίκος «ΜΙΝΩΑΣ».

3. Ατομικό βιβλίο και e-book «Η γυάλα», μυθιστόρημα, 2014, εκδοτικός οίκος«ΙΩΛΚΟΣ».

4. Ατομικό βιβλίο «Ο “θεός” της ρουλέτας», μυθιστόρημα, 2015, εκδοτικός οίκος «ΙΩΛΚΟΣ»

5. Συλλογικό βιβλίο «Λογοτεχνικές πένες 2016» , Διηγήματα διαγωνισμού, 2016, εκδοτικός οίκος «Γράφημα».

6. Ατομικό βιβλίο «Άκρον», μυθιστόρημα, 2016, εκδοτικός οίκος «ΙΩΛΚΟΣ».

Τέσσερα λογοτεχνικά του έργα βραβεύτηκαν σε ισάριθμους διαγωνισμούς:

1. Το διήγημά του «Ανελκύστε τη Σελήνη» έλαβε Α’ βραβείο από την λογοτεχνική σελίδα GoodBooksWeb.com και τις εκδόσεις «Γράφημα» στον διαγωνισμό «Λογοτεχνικές Πένες» 2016.

2. Το μυθιστόρημά του «Άκρον» τιμήθηκε με έπαινο από την Πανελλήνια Ένωση Λογοτεχνών στον 34 ο (2015) διαγωνισμό της.

3. Το διήγημά του «23,5 μοίρες κλίση» βραβεύτηκε από την ιστοσελίδα «eyelands» και τις εκδόσεις «Παράξενες Μέρες» στον διαγωνισμό (2014) με θέμα: Χειμώνας.

4. Το διήγημά του «Η νύφη με το τεμαχισμένο πρόσωπο» βραβεύτηκε από το Ηλεκτρονικό Λογοτεχνικό περιοδικό Literature.gr στον διαγωνισμό (2013) με θέμα: Ο Έρωτας στα Χρόνια της Κρίσης.

E-mail : m.griveas@hotmail.gr – F/B : Michalis Griveas

ΤΗΛΕΟΠΤΙΚΗ ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ ΤΟΥ ΒΙΒΛΙΟΥ ''ΑΚΡΟΝ'' ΤΟΥ ΜΙΧΑΛΗ ΓΡΙΒΕΑ ΣΤΗΝ  ΚΑΛΑΜΑΤΑ