Αγαπώ την απώλεια
που λυτρωτικά
ξαλαφρώνει...
Αγαπώ το χαμένο,
Αγαπώ το χαμένο,
το μακρινό...
Προτιμώ το λίγο..
απ' το πολύ...
Προτιμώ το τίποτα
από το λίγο...
Πιό πολύ
αυτό που έφυγε,
λιγότερο
αυτό που ήλθε...
Το παλιό
είναι οικείο,
με φορά
και
το φορώ...
Στο καινούργιο
δε χωράω εύκολα,
με στενεύει...
Αγαπώ
την απουσία σου,
παρούσα
συνεχώς
και παντού...
Μου λέει πως
υπήρξες,
πως υπάρχεις,
πως υπάρχω
(αφού πονώ).
Μου λέει
πως
σ' αγαπώ...
Προτιμώ το λίγο..
απ' το πολύ...
Προτιμώ το τίποτα
από το λίγο...
Πιό πολύ
αυτό που έφυγε,
λιγότερο
αυτό που ήλθε...
Το παλιό
είναι οικείο,
με φορά
και
το φορώ...
Στο καινούργιο
δε χωράω εύκολα,
με στενεύει...
Αγαπώ
την απουσία σου,
παρούσα
συνεχώς
και παντού...
Μου λέει πως
υπήρξες,
πως υπάρχεις,
πως υπάρχω
(αφού πονώ).
Μου λέει
πως
σ' αγαπώ...
© Μύρων *27 Αυγούστου 2013
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου