ΛΟΥΚΙΑ ΠΛΥΤΑ - ΕΝΩΣΗ

Συζητούσαν μαζί για τον έρωτα
κι όμως μέσα τους κρύβανε θάνατο
Ανομολόγητο πεθαμένο θάνατο 
κι ένα θάρρος όμοιο γηραιάς φλόγας
Ένα βράδυ εκείνη έγειρε άθελά της στον μαγικό καθρέπτη
πλησιάζοντας το πρόσωπό της στο δικό του
Βλέποντας στην φωτιά το είδωλο του νερού
Ψιθύρισε το όνομά του και τον φίλησε
ίσαμε εκεί που κοιμόταν ο πόνος.
Μέρες ολόκληρες ούρλιαζε εκείνος το μονότονο τραγούδι
του αλμυρού φιλιού και τα μεγάλα μάτια του
γέμιζαν το δωμάτιο με το φοβέρισμα της ευτυχίας.
Μέρες ολόκληρες σφύριζε ο πόθος στα μαγουλά της
παραλύοντας την σκέψη της σάρκας συνθλίβοντας την άμυνα
Μέρες ολόκληρες να ποθούν και να φοβούνται
ώσπου τα ματωμένα χείλη τους πικροδάφνες έσταξαν
τα χέρια τους έτρεξαν στο προσκέφαλο
αλλόκοτα παράξενα λευκά πουλιά
ανέτειλαν λυτρώνοντας τον θάνατο
όσο τα κορμιά τους ράβοντας τα κενά
έπλαθαν ο ένας για τον άλλο ψυχές από την αρχή.

λουκία πλυτά