ΑΡΣΙΝΟΗ ΒΗΤΑ '' Eωθινό ''

Φωτ. Giannis Seferlis

Στην ησυχία της έρημης παραλίας σε ένα μικρό βράχο που τον θυμάμαι ασάλευτο χρόνια τώρα, στέκομαι.Oι πρώτες ηλιαχτίδες κρυφογελούν στη θάλασσα κι εκείνη με ελαφρείς κυματισμούς απαλούς σχεδόν μουσικούς μου δίνει την πιο βαθιά αίσθηση γαλήνης.Απεραντοσύνη και γαλήνη .Ομορφιά. Σκέψεις δοξαστικές για τη στιγμή, για τη ζωή. Όλα σιγανά σχεδόν μυστικά προμηνύουν ένα ηλιόλουστο χαμόγελο.Σαν το χαμόγελο κάποιου που ψάχνει για το καλό που υπάρχει μέσα στον καθένα μας, και αναπόφευκτα το βρίσκει.Ανάσα βαθιά η ματιά στο φωτεινό ορίζοντα.Και σιωπή που συμφιλιώνει το μυαλό με την καρδιά και ανασυνθέτει ένα σύμπαν απρόσιτο.Tόσο κοντά, τόσο μακριά στον άνθρωπο.

Τούτο το εωθινό διώχνει τη νύχτα, υμνολογεί τη νέα μέρα, καλεί στην αναγέννηση.Τώρα είναι η ευκαιρία!Στην ανάγκη της ζωής, στην ικανότητα να γιατρευτεί και να ξαναγεννηθεί κάθε στιγμή.Δώρο ευχαριστήριο η κάθε αρχή.Στα μάτια τα καθάρια που κοιτούν με αθωότητα σαν το νιογέννητο πλάσμα που μόλις συνάντησε τον κόσμο.Στην τρυφερότητα νιόβγαλτου βλαστού, στην απέραντη ευαισθησία του.Στο πρώτο βήμα για μια αναγκαία αλλαγή. Στα λόγια του πρώτου έρωτα που μοσχοβολούν φρεσκάδα, αγγίζουν το όνειρο, και κρατούν με σιγουριά στα χέρια τους την ευτυχία.Στο καινούριο που αναδύεται μέσα από ένα οδυνηρό τέλος.Στις επιλογές που αφήνουν πίσω το φθαρμένο.Με κόπο είναι η αλήθεια, με το δάκρυ, με τα γόνατα λυγισμένα, με την πικρία στο στόμα.

Η ώρα της μετάβασης. Το πέρασμα από το σκοτάδι στο φως, από τη νύχτα στη μέρα ,από κάθε αρρωστημένο, από την παθογένεια της οιηματικής μεγαλαυχίας, από την παραίτηση, το συμβιβασμό στο υγιές , στην ταπεινοσύνη ,στην εκλογίκευση, στην ουσία, στην πραγματική ελευθερία της ύπαρξης.

Στο πρώτο φως που συνοδεύεται από μια κατανυκτική σιωπή ανατέλλει το μεγαλείο της απεραντοσύνης του κόσμου , μια νέα ευκαιρία, μια νέα ελπίδα, μια νέα ζωή.

*

*