ΓΙΟΛΑ ΑΡΓΥΡΟΠΟΥΛΟΥ - ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΥ - Ψιλόβροχο

Όλη τη νύχτα, ψιλόβρεχε.
Ήταν μια βροχούλα
γλυκιά, επίμονη,
αδιάκοπη…
που μου τραγουδούσε
το δικό σου τραγούδι,
τα δικά σου λόγια…:
«Θα ήθελα να σου χαρίσω τον κόσμο ολόκληρο,
αλλά για μένα ο κόσμος όλος είσαι εσύ…».
Ένοιωθα σαν ένα μικρό παιδί
που το νανούριζε το άκουσμα
του πιο τρυφερού παραμυθιού:
«Θα ήθελα να σου χαρίσω τον κόσμο ολόκληρο,
αλλά για μένα ο κόσμος όλος είσαι εσύ…».
Κι αποκοιμήθηκα ευτυχισμένη
σ’ ένα προσκεφάλι υγρό από τα δάκρυά μου,
που κυλούσαν όπως ακριβώς οι στάλες της βροχής,
αυτής της γλυκιάς, επίμονης, αδιάκοπης
βροχούλας…
που όλη τη νύχτα μου τραγουδούσε
το δικό σου τραγούδι,
τα δικά σου λόγια…:
«Θα ήθελα να σου χαρίσω τον κόσμο ολόκληρο,
αλλά για μένα ο κόσμος όλος είσαι εσύ…».

Γ. Α. - Π. " Ψιλόβροχο " (Από την αδημοσίευτη Συλλογή "Συμπληρωματικά...")