ΠΕΡΣΑ ΖΗΚΑΚΗ " Η ΤΕΘΛΑΣΜΕΝΗ "

Συγγραφέας : Πέρσα Ζηκάκη
Τίτλος : Τεθλασμένη
Εκδόσεις : Δρόμων
Χρονολογία Έκδοσης: Νοέμβριος 2016

Εξώφυλλο και οπισθόφυλλο : Eleni Nanopoulou
Αριθμός σελίδων 320
ISBN: 13 9789606942761

Οπισθόφυλλο

Είναι άραγε οι ευτυχισμένες μας ώρες που μας παραπέμπουν σε μία αναθεώρηση ζωής; Ή μήπως οι δύσκολες, αυτές που αναπόφευκτα κάποια στιγμή θα κληθούμε όλοι να αντιμετωπίσουμε, να επιβάλλουν αυτό το φλας μπακ; Και στις δύο περιπτώσεις θέλουμε μάλλον να αντλήσουμε δύναμη από αυτήν που κρύβουμε μέσα μα, να ανασύρουμε άλλοτε χαρά κι άλλοτε ελπίδα από εκείνο το "ντέπο" που φυλάμε όλοι για τέτοιες ώρες και το οποίο θα μας επιτρέψει να προχωρήσουμε με τη βεβαιότητα ότι έχουμε κάπου να στηριχτούμε. Απαραίτητος αυτός ο ανεφοδιασμός ψυχής για τη συνέχειά μας.

Αποσπάσματα 

i. Οι συχνές επιστροφές και στάσεις του μυαλού στο παρελθόν πάντα κάτι φανερώνουν. Ίσως ανεπάρκεια του παρόντος. Έτσι γίνεται πάντα. Ποτέ ή σχεδόν ποτέ δεν είμαστε ικανοποιημένοι με αυτό που έχουμε. Αγκιστρωμένοι στο χτες προσπερνάμε τις χαρές του τώρα ενώ αφοπλίζουμε απερίσκεπτα το αύριο με το φόβο του άγνωστου που μας περιμένει στη στροφή του δρόμου.

✽ ✽ ✽ ✽

ii. Οι γονείς μας από τη μεριά τους προσπαθούσαν να διαφυλάξουν τα "κεκτημένα" τους, όλα όσα νόμιζαν πως τους ανήκαν, και δεν εννοώ τα υλικά κεκτημένα. Έβλεπα πλέον καθαρά πώς και γιατί είχαν οδηγηθεί τα πράγματα εκεί που είχαν καταλήξει, είχα συνειδητοποιήσει ότι στο πατρικό μας επικρατούσε ένας αγιάτρευτος, πολυμορφικός ρατσισμός που εξελισσόταν ραγδαία, όπως αργότερα αποδείχτηκε. Πίστευαν οι γονείς μας πως οι άνθρωποι ήταν χωρισμένοι σε ανώτερους και κατώτερους. Ο πατέρας, μού θύμιζε έναν νέο Chamberlain.Προσπαθούσε να απομυθοποιήσει μέσα του τα "απολωλότα" παιδιά του γιατί όπως πίστευε τον είχαν απογοητεύσει, τον είχαν πικράνει, τον είχαν αγνοήσει, και όλα αυτά που εξ' αιτίας τους είχαν συμβεί ήταν "ασυγχώρητα λάθη".

✽ ✽ ✽ ✽

iii. Προσπαθώ να σου δώσω μια ελάχιστη εικόνα της εποχής που έζησα τα καλύτερα χρόνια μου. Οι δεξιώσεις και οι χορευτικές βραδιές που έδιναν οι Έλληνες της παροικίας πάντα γίνονταν αντικείμενο πολλών συζητήσεων και φθόνου από όλους όσοι δεν είχαν το προνόμιο να ανήκουν στην αστική τάξη. Ήταν δε πολύ συχνές γιατί μας έδιναν την ευκαιρία, όχι απλά μιας κοινής συναναστροφής, μα την αίσθηση της ομοιογένειας και της ενότητας. Ήταν μια εποχή έντονων ταξικών διαφορών οι οποίες όμως δεν εμπόδιζαν την καλή κοινωνία να διασκεδάζει, να χαίρεται και να απολαμβάνει τη ζωή χωρίς τύψεις κι ενοχές. Βλέπεις, Αθηνά μου, κάποιοι άνθρωποι, όταν δεν έχουν γνωρίσει τη δυστυχία δεν μπορούν να νιώσουν όλους εκείνους που πραγματικά δυστυχούν.

Βιογραφικά στοιχεία 

Η Πέρσα Ζηκάκη γεννήθηκε και μεγάλωσε στην Αθήνα.

Σπούδασε στο Πανεπιστήμιο της Αθήνας γαλλική φιλολογία, ελληνική φιλολογία,(τμήμα ιστορικό-αρχαιολογικό) και παρακολούθησε στο Πανεπιστήμιο της Σορβόννης μαθήματα ιστορίας της τέχνης.

Υπηρέτησε τη Μέση Εκπαιδευση στην Πάτρα, από όπου και συνταξιοδοτήθηκε πριν λίγα χρόνια.

Έχει συμμετάσχει σε σεμινάρια θεάτρου και ασχολείται ερασιτεχνικά με το θέατρο.

Το 2008 κυκλοφόρησε το πρώτο της μυθιστόρημα"Τύψεις και μαργαριτάρια"

Το 2009 κυκλοφόρησε το μυθιστόρημα "Οι κληρονόμοι της σιωπής"

Το 2012 το μυθιστόρημα "Πάντα κάτι θα λείπει"

"Η Τεθλασμένη"είναι το τέταρτο μυθιστόρημά της.(2016)