ΘΑΝΟΣ ΖΟΡΜΠΑΣ (Νασιέρης) " Ο άμοιρος ο διάολος "

Ο άμοιρος ο διάολος και ο κατεργαράκος πως θά 'θελε να ήτανε ένας κοινός θνητάκος. Δε κλαίει, δε γελάει και δε χαίρει τα πλασμένα και καταδικασμένος είν' εις τα μαγαρισμένα. Μωρό δεν έγινε ποτέ μεσόκοπος και νέος μήτε στη γνώση γέροντας επρόκοψεν, ωραίος. Στη δίψα και τη πείνα σαν τον άνθρωπο να ενδώσει αγάπης νάβρει δυό φιλιά τον έρωτα να νιώσει !! Συνέχεια σε κενότητα είναι και μήτε νιώθει χαρά, λαχτάρα, παρά το κακό έχει για γνώθι. Λυπούμαι τον μα έστρωσε όπως αυτός κοιμάται και είναι αμετανόητος. Για φταίχτης δε λογάται. Ωρ' διαολάκο σύνερθε δε βλέπεις τα σημεία; απ' το ραχάτι φεύγα και από τη ραθυμία. Αν ένα βήμα έκανες και ζήταγες συγνώμη πως ο Θεός θα σέ σωζε είναι η δική μου γνώμη. Να περπατάς εις τα βουνά να χαίρεσαι τους κάμπους τα άνθη να θωρράς κι απέ τα δειλινά του λάμπους. Πολλ' αγαθά στερήθηκες απ' τον εγωισμό σου καταργαράκο διάολε ω! δες το ξεπεσμό σου ...