ΑΓΓΕΛΙΝΑ ΣΠΟΝΤΗ ΛΟΥΛΕΛΗ " Πυγολαμπίδα "

Εμένα που με βλέπεις
είμαι παραγεμισμένη
με κουρέλια.
Διέσχισα περίσσεια
από ανέφικτα
και από δάκρυα
και ρότες
κι από ανάγκη
μέχρι να πολιτογραφηθώ
τον τωρινό μου τίτλο :
ρακένδυτη πυγολαμπίδα.
Εμένα που με βλέπεις,
εκεί που αποσύρομαι,
ξάφνου με καίω
με τη φωτιά μου,
είμαι μια μελαγχολική
πυγολαμπίδα
που αληθεύει
σε ανάπηρες διαδρομές.
Χωλοί οι άνθρωποι,
μισοί,
ράκη οι ψυχές τους.
Με καταράστηκαν
με ισόβια παρθενία,
να ντύνομαι απονήρευτα
και άρρηκτα να δένομαι
με τα σκοτάδια τους,
σαν κλεφτοφάναρο
σε εφεδρεία,
σαν προκαταβολή.
Μεγάλη η νύχτα
των ανθρώπων,
ατελεύτητη,
στην επιείκεια του
φωτός μου αποσκοπούσε,
να με πιει,
να με τελειώσει.
Εμένα που με βλέπεις
είμαι μια παλλόμενη
πυγολαμπίδα
που αμφίσημη αποδείχτηκε,
να φωτίζω
και να τσουρουφλίζομαι,
θαρρείς,
για να πυροβατώ τα
τα προπατορικά του κόσμου,
θαρρείς,
για να επωμίζομαι
και για να συγχωρώ,
εγώ,
από της περηφάνιας
τις διαψεύσεις
για να ηττηθώ.
Εμένα που με βλέπεις,
περιφέρομαι
σαν ματαιωμένη,
πυγολαμπίδα κυρωμένη......................

ΑΓΓΕΛΙΝΑ ΣΠΟΝΤΗ ΛΟΥΛΕΛΗ