"ΕΙΔΥΛΛΙΑΚΗ"ΑΤΤΙΚΗ ΓΗ - ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΚΟ ΑΛΜΠΟΥΜ ΤΗΣ ΖΩΗΣ ΔΟΥΝΑ

Κιθαιρώνας-Πόρτο Γερμενό-Βίλλια-Ψάθα-Αλεποχώρι.

Σε  απόσταση αναπνοής από το"κλεινόν άστυ"η παραλία της Ψάθας,οι εξοχές γύρω από το Πόρτο Γερμενό και τα ελατοδάση του Κιθαιρώνα αποτελούν ίσως τον πλέον βολικό τόπο για σύντομες αποδράσεις.Η προσέγγιση της περιοχής γίνεται τόσο από τα Μέγαρα(μέσω εθνικήςΑθηνών-Κορίνθου)όσο και από την παλιά εθνική οδό Αθηνών – Λαμίας.

Info:Βικιπαίδεια,Δήμος Βιλιωτών,Δημ.Στεμπίλης.

  Άγιοι Ανάργυροι.

Η φύση το φθινόπωρο...ακόμα καλά κρατεί!

 Τα δάση του Κιθαιρώνα...

 Άγρια κυκλάμινα.

 Βελανίδια...

 Άγιος Γεώργιος.

 Άγιοι Ραφαήλ,Νικόλαος και Ειρήνη.

 Άγιος Ιωάννης ο Θεολόγος.

  Άγιος Σπυρίδωνας.

  Το Πόρτο Γερμενό από ψηλά.

 Πόρτο Γερμενό:Η κατάβαση από τη διασταύρωση για Βίλια,στρίβοντας αριστερά,είναι υπέροχη.Παρότι ο οικισμός βρίσκεται κάτω από τα πόδια μας,υπάρχουν στιγμές σε αυτή την ολιγόλεπτη διαδρομή όπου τα μόνα χρώματα στον καμβά της περιοχής είναι το πράσινο και το μπλε:Το πεύκο,η θάλασσα και ο ουρανός.Φτάνοντας στο Πόρτο Γερμενό, ή αλλιώς Αρχαία Αιγόσθενα, αφήνετε το αυτοκίνητό σας στο μικρό πάρκινγκ που συναντά κανείς στην περιοχή και βρίσκεται στην κύρια είσοδο του οικισμού κοντά στην παραλία

  Πόρτο Γερμενό.

 Άγιος Νικόλαος-Πόρτο Γερμενό.

 Άγιος Νικόλαος-Πόρτο Γερμενό.

Πόρτο Γερμενό.

 Για τους παρατηρητικούς...ματάκια,ένα πράσινο,ένα γαλάζιο!

 Τέλη Οκτώβρη...η θάλασσα κρύσταλο,δεν μπόρεσα να αντισταθώ!

 Αιγόσθενα.

Τα Αιγόσθενα ήταν αρχαία πόλη των Μεγαρέων. Ήταν κτισμένα στους πρόποδες του Κιθαιρώνα, κοντά στην αρχαία, επίσης Μεγαρική πόλη Παγές στην θέση που βρίσκεται σήμερα το χωριό Πόρτο Γερμενό.Η στρατηγική θέση των Αιγοσθενών έγινε αιτία να τα διεκδικήσουν από τους Μεγαρείς οι Βοιωτοί και οι Αθηναίοι. Τον 4ο αιώνα π.Χ. στα Αιγόσθενα έγιναν μεγάλα οχυρωματικά έργα με την βοήθεια των Αθηναίων για την αντιμετώπιση τοι Βοιωτικού κινδύνου, επειδή τότε οι Μεγαρείς είχαν συμμαχήσει με την Αθήνα. Τα τείχη αυτά σώζονται σήμερα σε καλή κατάσταση. Για λίγες δεκαετίες προς το τέλος του 2ου αι. π.Χ. ήταν στην κατοχή των του Κοινού των Βοιωτών και ανεξάρτητο μέλος της Αχαϊκής Συμπολιτείας από το 192 π.Χ. ως τη ρωμαϊκή κατάκτηση.

 Αιγόσθενα.

Τα Αιγόσθενα ήταν το κέντρο της λατρείας του μάντη και θεραπευτή ήρωα Μελάμποδα και χάρη στο σχετικό ιερό τα αναφέρει και ο αρχαίος περιηγητής Παυσανίας. Στην ετήσια γιορτή του ιερού τελούνταν αγώνες. Στα πρωτοχριστιανικά χρόνια ο οικισμός πρέπει να είχε μια σχετική άνθηση, αν κρίνει κανείς από τα θεμέλια της βασιλικής που απέμειναν. Κατά την Τουρκοκρατία η περιοχή ήταν σχεδόν τελείως έρημη κι έτσι το οχυρό διατηρείται σε πολύ καλή (σε σχέση με την αρχαιότητά του) κατάσταση καθώς τα υλικά του δε χρησιμοποιήθηκαν για το χτίσιμο κάποιου νεώτερου οικισμού.

 Αιγόσθενα.

Στο βόρειο τμήμα του κάστρου και κοντά στην Πύλη σώζονται τα θεμέλια πεντάκλιτης βασιλικής με ψηφιδωτό δάπεδο του 5ου αιώνα μ.Χ. Και στην Ακρόπολη σώζεται σειρά κελιών μοναστηριού του Μεσαίωνα και το εκκλησάκι του Αγίου Γεωργίου που ανήκει στην ίδια εποχή και διατηρείται μέχρι σήμερα

Εδώ το εκκλησάκι κολλημένο στο σπίτι και σχεδόν στη μέση του δρόμου!

Βίλλια.

Τα Βίλια (παλαιότερα Ειδυλλία) είναι ένα ορεινό χωριό της Αττικής χτισμένο στις πλαγιές του Κιθαιρώνα.Βρίσκονται σε απόσταση 56 χιλιομέτρων βορειοδυτικά της Αθήνας. Είναι οικοδομημένα αμφιθεατρικά, στο ανατολικό στόμιο του μεγάλου ανοίγματος, το οποίο σχηματίζουν οι οροσειρές του Κιθαιρώνα και στους πρόποδες της κορυφής Λεστόρι. Το υψόμετρο των Βιλίων αρχίζει από τα 500 μέτρα και τελειώνει στα 600 περίπου μέτρα. Είναι κωμόπολη της Δυτικής Αττικής και ανήκουν διοικητικά στον Δήμο Μάνδρας - Ειδυλλίας,ενώ μέχρι πρόσφατα αποτελούσαν έδρα του ομώνυμου δήμου.

Γεωγραφικά εντάσσεται στη Μεγαρίδα,ενώ απλώνεται μέχρι το Πόρτο Γερμενό, ην Ψάθα και το Αλεποχώρι στα δυτικά,στις ακτές της Αλκυονίδος.

Οι εκδοχές για την ονομασία Βίλια είναι πολλές.Σύμφωνα με την πρώτη εκδοχή,στην αρχή τα Βίλια ονομάζονταν Ειδυλλία,πιθανώς λόγω του ειδυλλιακού τοπίου.Πρώτος που αναφέρει την περιοχή αυτή ως Ειδυλλία είναι ο γεωγράφος Μελέτιος ο Νεώτερος κατά το πρώτο μισό του 17ου αιώνα, ο οποίος λέει ότι στη θέση αυτή «Έστι δε πολίχνη Ειδυλλία ποτέ καλουμένη». Με την πάροδο του χρόνου, επειδή οι Αρβανίτες δεν πρόφεραν σωστά την πολυσύλλαβη λέξη Ειδυλλία, έγινε κατά συγκοπή «Δύλλια» και στη συνέχεια «Βύλλια» με υ και δύο λ, ενώ μετά «Βίλλια» με ι και δύο λ. Σήμερα, μετά τις αλλαγές και τις απλοποιήσεις που έχει "υποστεί" η ελληνική γλώσσα, τα Βίλλια γράφονται με ένα λ (Βίλια). Μία δεύτερη εκδοχή είναι ότι η ονομασία προέρχεται από την λέξη Βίγλα, που σημαίνει παρατηρητήριο, ή από την αρχαία περιοχή της Ηπείρου, Βυλλίδα. Επικρατέστερη πάντως εκδοχή είναι η πρώτη.Μετά την απελευθέρωση του 1821 εξάλλου, και με την σύσταση των Δήμων και Κοινοτήτων του ελληνικού κράτους, φέρεται ως Δήμος Ειδυλλίας. Με βασιλικό διάταγμα της 27 Ιουνίου του 1836 συστήθηκε ως Δήμος Ειδυλλίας,με επίσης βασιλικό διάταγμα της 31 Αυγούστου του 1912 συστήθηκε ως Κοινότης Βιλλίων ή Βυλλίων,ενώ με νομοθετικό διάταγμα της 26 Σεπτεμβρίου του 1946 συστήθηκε και πάλι Δήμος. Σήμερα μετά την εφαρμογή του σχεδίου Καλλικράτης ο Δήμος Βιλίων καταργήθηκε και συνενώθηκε στον δήμο Μάνδρας - Ειδυλλίας.

 Κάθε χρόνο το καλοκαίρι διοργανώνονται στα Βίλια τα"Λαμπέτεια",πολιτιστικές εκδηλώσεις προς τιμήν της Έλλης Λαμπέτη(Λούκου- το καλλιτεχνικό της ψευδώνυμο ήταν δανεισμένο από τους ήρωες του Αστραπόγιαννου στο ομώνυμο ποίημα του Βαλαωρίτη)που καταγόταν από την περιοχή...

 Κατά την τουρκοκρατία, η περιοχή αποτελούσε έκταση του Δερβενίου στη Μεγαρίδα, το οποίο διαφέντευε ο Πασάς. Οι Βιλιώτες έδωσαν το παρών στην Ελληνική Επανάσταση του 1821 και αρκετοί έλαβαν μέρος στην πρώτη πολεμική επιχείρηση. Με επικεφαλής τον Βιλιώτη Αναγνώστη Στέφα λαμβάνουν μέρος στην πολιορκία του Ακροκορίνθου. Η πολιορκία άρχισε από τους επαναστατήσαντες προκρίτους και οπλαρχηγούς της περιοχής της Κορίνθου και των Καλαβρύτων στις 27 Μαρτίου. Τους πολιορκητές ενίσχυσαν Βιλιώτες, Μεγαρίτες, Κουντουριώτες και Περαχωρίτες που είχαν ήδη επαναστατήσει από τις 23 Μαρτίου υπό τον οπλαρχηγό Γιάννη Χατζημελέτη από τα Κούντουρα. Τον Απρίλιο του 1821 ενισχύουν με την συμμετοχή τους, τους επαναστατήσαντες Θηβαίους από τα αρβανιτοχώρια της Βοιωτίας. Με αρχηγούς τον Σταμάτη Λούκο και Αθανάσιο Κριεμάδη 200 Βιλιώτες, μαζί με 200 Κουντουριώτες υπό τους Γιάννη Χατζημελέτη, Γιώργη Λάσκο και Δημήτριο Κριεκούκη, πολέμησαν στους λόφους της Θήβας. Βοήθησαν τους Βοιωτούς στην απελευθέρωση της Θήβας, ενώ στη συνέχεια βοήθησαν στην απόκρουση των επελθόντων Τούρκων από την Χαλκίδα για την ανακατάληψη της. Σημαντική ήταν και η συμμετοχή των Βιλιωτών με τους Δερβενοχωρίτες στις επιχειρήσεις καταστροφής του Δράμαλη, καθώς από τις 10 Ιουλίου φύλαγαν τα στενά στο Μακρυπλάγι της Μεγαρίδας, εμποδίζοντας τις ενισχύσεις του Χουρσίτ Πασά προς τον Δράμαλη, ο οποίος βρισκόταν στον Αργολικό κάμπο. Οι Βιλιώτες μαζί με τους Μεγαρίτες και άλλους χωρικούς των Μεγάλων Δερβενίων πήραν μέρος στο μεγάλο εγχείρημα του Νικηταρά( Νικήτα Σταματελόπουλου), που αποτέλεσε την πρώτη μεγάλη νίκη εναντίον του Δράμαλη στο πέρασμά του από την Μεγαρίδα. Ακόμα 150 Δερβενοχωρίτες, μεταξύ των οποίων αρκετοί Βιλιώτες, έλαβαν μέρος στις επιχειρήσεις της πολιορκίας στην Πάτρα, υπό τον Δημήτριο Ηλία Φλέσσα, ανηψιό του Παπαφλέσσα. Ακόμη προσέφεραν την βοηθειά τους και στην πολιορκία της Χαλκίδος, της Λιβαδειάς, αλλά και στην Ακρόπολη των Αθηνών.

 Μύηση των Βιλιωτών στη Φιλική Εταιρία:Οι Δερβενοχωρίτες των Μεγάλων Δερβενίων μυήθηκαν στη Επανάσταση από τους Υδραίους. Ιδιαίτερα οι Βιλιώτες και Κουντουριώτες, είχαν πολλές και καλές σχέσεις με τους Υδραίους καθώς και στενή συνεργασία στη διάρκεια της Επανάστασης, αλλά και πολύ πριν από αυτήν είχαν αναπτύξει μεταξύ τους εμπορικές σχέσεις. Ο γενάρχης της διάσημης οικογένειας Κουντουριώτη που έπαιξε σημαντικό ρόλο στην Επανάσταση, καταγόταν από τα Κούντουρα (γι' αυτό ονομάστηκε Κουντουριώτης, ενώ το επώνυμό του ήταν Ζέρβας, και είχε μετοικήσει στην Ύδρα πολύ πριν το 1821). Οι απεσταλμένοι της Φιλικής Εταιρίας στην Ύδρα, αφού μύησαν εκεί αρκετούς Υδραίους, στην συνέχεια έφτασαν στην Κόρινθο, την Περαχώρα και τα Δερβενοχώρια, όπου μύησαν και αρκετούς Βιλιώτες: τον Λουκά Στεφόπουλο, τον Αθανάσιο Κων. Κριεμάδη, τον Αναγνώστη Στέφα, τον Γεώργιο Αθ.Οικονόμου, τον Σταμάτη Λούκο, τον Παπαδημήτρη Τζαβάρα κ.α. που αποτέλεσαν τον ηγετικό πυρήνα των Βιλιωτών που αποφάσισαν να μην τηρήσουν την μέχρι τότε συμφωνία με τους Τούρκους και επαναστάτησαν. Κατά την περίοδο της μυήσεως και λίγο πριν την κήρυξη της Επανάστασης οι Τούρκοι απαγχόνισαν τον Βιλιώτη Πλούμπη ο οποίος και ήταν μυημένος στην προπαρασκευή του αγώνα, και υπήρξε το πρώτο θύμα από τα Βίλια. Η 15 Μαρτίου του 1821 ήταν η ιστορική μέρα εξέγερσης των Δερβενοχωριτών. Εκπρόσωποι όλων των χωριών μεταξύ αυτών και τα Βίλια, υπέγραψαν και ανακοίνωσαν στον Τούρκο διοικητή που διέμενε στη Θήβα, το συνυποσχετικό της απoστασίας. Εκ μέρους των Βιλιωτών υπέγραψαν ο ιερέας Παπαδημήτρης Τζαβάρας ο πρωτοστάτης κληρικός, ο Γεώργιος Οικονόμου, ο Νικόλαος Σωτηρίου (Νικολό-Σωτήρης) και ο Αναγνώστης Στέφας.

 Το 1940 κηρύσσεται ο ελληνοϊταλικός πόλεμος και τα Βίλια, όπως όλες οι πόλεις της Ελλάδας, απέστειλαν πολλούς νέους φαντάρους στην Αλβανία.Την 6η Απριλίου του 1941 η Γερμανία κηρύσσει τον πόλεμο στην Ελλάδα και έτσι το χωριό δεν μένει ανέπαφο από τα δεινά του πολέμου. Η πείνα, οι ασθένειες και οι θάνατοι ήταν η τραγική καθημερινότητα των κατοίκων. Εκτός από την έλλειψη τροφίμων,υπήρχε και παντελής έλλειψη ειδών καθαριότητας, που αύξανε τα νοσήματα με αποτέλεσμα να προδιαθέτουν και αυτά στην αύξηση της θνησιμότητας.Τα κατοχικά στρατεύματα εγκαταστάθηκαν στο χωριό, επιτάσσοντας πολλά από τα σπίτια, αναγκάζοντας τους ιδιοκτήτες να φιλοξενηθούν αλλού ή να περιοριστούν στις αποθήκες.Πολλοί Βιλιώτες από φόβο εγκατέλειψαν τις εστίες τους,βρίσκοντας καταφύγιο ως φιλοξενούμενοι κυρίως, σε σπίτια στο Γερμενό την Ψάθα το Αλεποχώρι και άλλα σημεία, θεωρώντας ότι θα είναι περισσότερο ασφαλείς, και θα έβρισκαν πιο εύκολα τρόφιμα καθώς είχαν πρόσβαση στην θάλασσα, για να ψαρεύουν αλλά και να βρίσκουν χόρτα βολβούς και άλλα. Το δημοτικό σχολείο των Βιλίων παρέμεινε κλειστό για περισσότερο από δύο χρόνια. Κύριο αίτιο ήταν ο φόβος για την ασφάλεια των παιδιών, ενώ άρχισε να λειτουργεί και πάλι στις αρχές του 1943. Από τους Βιλιώτες αντάρτες, οι περισσότεροι δρούσαν σε περιοχές απομακρυσμένες από τα Βίλια. Παρόλα αυτά την περίοδο του 1943 όπου οι Βιλιώτες αντάρτες αποφάσισαν χτύπημα στην περιοχή της Κάζας το χωριό απειλήθηκε με αντίποινα. Μετά την μάχη της Κάζας οι Βιλιώτες αντάρτες ειδοποίησαν να απομακρυνθεί ο κόσμος διότι οι Ιταλοί θα έκαιγαν το χωριό. Οι Ιταλοί, με όλμους από την Κάζα, προξένησαν μεγάλες ζημιές σε λίγα σπίτια, ενώ δύο μέρες αργότερα μπήκαν στο χωριό και σκότωσαν πολυβολώντας τρεις Βιλιώτες και πήραν πολλούς ομήρους...

Ψάθα-Ονειρεμένα ηλιοβασιλέματα!

Ο δρόμος που έχει φτιαχτεί μπορεί να έχει πολλές στροφές αλλά σε οδηγεί με ασφάλεια στην παραλία. Η ονομασία της περιοχής,κατά πάσα πιθανότητα,προέρχεται από ένα είδος ψαθιού που μπορεί κανείς να δει σε αφθονία εκεί. Η Ψάθα είναι ένας μοναδικός στην Αττική υγροβιότοπος όπου ενδημούν σπάνια πουλιά και νεροχελώνες. Αποτελείται από καλαμιές, πολλές πηγές και υπόγεια νερά που καταλήγουν στην πεντακάθαρη βαθιά θάλασσα της Ψάθας και στην απαράμιλλου κάλλους συνεχόμενη παραλία της, μήκους 4 χιλιομέτρων.

Για τους λάτρεις της κρύας θάλασσας και των βαθιών νερών,η Ψάθα είναι το ιδανικό μέρος. Τα κλαδιά των πεύκων που βρίσκονται πάνω στα βράχια κρέμονται κυριολεκτικά πάνω από τη θάλασσα. Στην Ψάθα υπάρχουν πολλές ταβέρνες και καφετέριες. Οφείλουμε όμως να παρατηρήσουμε εδώ ότι η οικιστική ανάπτυξη της περιοχής έχει γίνει με άναρχο τρόπο και θα μπορούσαν να έχουν αποφευχθεί «εγκλήματα» κατά του φυσικού περιβάλλοντος που,απ’ ό,τι αναφέρουν οι ντόπιοι,έγιναν τη δεκαετία του 1990 και του 2000.Όταν ένα μέρος είναι τόσο όμορφο όσο η Ψάθα,σίγουρα οι "μνηστήρες"παντός είδους είναι πολλοί και η πίεση για οικιστική ανάπτυξη μεγάλη...

 Αλεποχώρι.

Δεκαεννιά χιλιόμετρα από τα Βίλια βρίσκεται το Αλεποχώρι,ονομαστό για τις ψαροταβέρνες του και τα υπέροχα νερά του.Με θέα στις Αλκυονίδες, διεκδικεί και το Αλεποχώρι μια θέση και προσπαθεί να ανταγωνιστεί τις γειτόνισσές του παραλίες,Ψάθα και Πόρτο Γερμενό. Οι αρχαίες Παγαί, όπως ονομάζονταν,αξίζουν την επίσκεψή μας!

 Αλεποχώρι.

 Αλεποχώρι.

 Αλεποχώρι.

 ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ - ΖΩΗ ΔΟΥΝΑ
ΚΕΙΜΕΝΑ - ΖΩΗ ΔΟΥΝΑ