ΜΑΡΙΟΝ ΜΙΝΤΣΗ - ΟΣΑ ΦΕΡΝΕΙ Η ΩΡΑ

ΠΙΝΑΚΑΣ: KOPPETZIO

Γεια σας παιδιά κι αφήστε με να πάρω μιαν ανάσα, γιατί έτρεχα να γράψω εκπομπή. Βρήκα κι εγώ σήμερα να αργήσω, που ήρθα να τα βάλω με την ΩΡΑ, που σαν δαιμονισμένη, τρέχει πότε μια ώρα πίσω και πότε μια μπροστά!
Και συ… ευλογημένη, τι θέλεις κι ολημερίς μας κυνηγάς; Σαν να μη μας έφτανε ο δοσάς, η Τρόικα, οι Γερμανοί, το άγχος μας, ο εραστής, να έχουμε και σένα, αμείλικτα τους δείχτες να γυρνάς!
Μα δε μου λες! Ο δείχτης της νοημοσύνης σου, κουρδίζεται κι αυτός ανάλογα την ώρα;
Ε, μα καλά σου λέω! Την ίδια ώρα για τον σβέλτο, την ίδια για τον αργοκίνητο;
Την ίδια για τον ξύπνιο, ίσια κι όμοια στον εγκέφαλο του αχυρώνα;
Είναι δυνατόν, το ξυπνητήρι της νιότης, στο αυτί του παππού και της γιαγιάς;
Τους λυγμούς τους δεν ακούς;
‘’Δώδεκα. Πώς πέρασε η ώρα!
Δώδεκα. Πώς πέρασε η ζωή!’’
Έλα, ξύπνα ! Άλλο ‘’η κακιά η ώρα’’ κι άλλο ‘’η ώρα η καλή’’.
Γίνε τσιγκούνα με τους δυστυχείς και σπάταλη με τους ευτυχισμένους!
Τι ‘’χρόνου φείδου’’ μου λες εσύ και μαύρο φίδι που μας έφαγε, αν δεν σε κοιτάμε κάθε δυο και τρεις!
Α, πάνω στην ώρα. Στρέψε το βλέμμα σου εκεί. Ναι εκεί, στην πυρκαγιά. Κούνα βρε άπονη την ώρα, καίγεται ο βιος μιας ολόκληρης ζωής. Ανάθεμα την ώρα, όταν έρθει η ώρα η κακιά, κάνεις το λεπτό, αιώνα.
Αστο …τώρα , είναι πολύ αργά.
Αααα, να κι η ώρα η καλή! Το άμοιρο το ζευγαράκι, τρέχει να κερδίσει χρόνο, τον κλεψίγαμο έρωτα του να γευτεί!
Και συ, απειλητική, να τους δείχνεις συνέχεια την ώρα. Μα δεν ακούς
Αχ αγάπη μου, πως πέρασε η ώρα!!
Και τώρα, ήγγικεν η τραγική η ώρα. Οι σειρήνες σε συναγερμό.
Γρήγορα καταραμένη ώρα. Ώρα με την ώρα πεθαίνει μέσα ένα παιδί. Γίνε δευτερόλεπτο, γιατί κούφια η ώρα που το ακούει, το επόμενο λεπτό, ίσως σβήσει μια ζωή.

Ήρθε λοιπόν της κρίσεως η ώρα!
ΕΝΟΣ ΛΕΠΤΟΥ ΣΙΓΗ!

Μια ολόκληρη ζωή δε φτάνει
να αναστήσεις μια ΨΥΧΉ
κι ένα λεπτό σου περισσεύει,
να θάψεις τη ΖΩΗ.

ΑΠΟ ΤΟ ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΚΟ ΣΑΛΟΝΙ  ΤΗΣ  ΜΑΡΙΟΝ ΜΙΝΤΣΗ