Μια σκέψη, μια ευχή προσευχή για όσους απόψε την έχουν ανάγκη. Για τον φτωχό, τον άστεγο που κρυώνει, για τον κυνηγημένο από την πατρίδα του, για τα παιδιά που δεν καταλαβαίνουν τον παραλογισμό που ζουν. Για τους γονείς που δεν έχουν ούτε καν τα στοιχειώδη να προσφέρουν στην οικογένειά τους και σφίγγουν τα χέρια.
Για τους αρρώστους σε ένα δωμάτιο ενός νοσοκομείου, που περιμένουν τη δική τους Ανάσταση και ένα εξιτήριο από το θάνατο στη ζωή. Για όσους πιστεύουν στο Θεό και ακόμη πιο πολύ στον Άνθρωπο. Μια σκέψη όμως και για όσους έχουν χάσει την πίστη τους και κουράστηκαν να πιστεύουν στα θαύματα, να παλεύουν με τις αντοχές και τις δυνάμεις τους και λύγισαν και φοβούνται πολύ απόψε που κάνει παγωνιά! Για όσους μας έχουν ανάγκη και περιμένουν την αγάπη από μας.
Κάτι τέτοιες ώρες σκέφτομαι τη γιαγιά μου: κάθε φορά που έκοβε ένα φρέσκο καρβέλι ψωμί, έκοβε πάντα ένα ξεχωριστό μεγάλο κομμάτι και το ονομάτιζε: ''Για τον ξένο που πεινάει και κρυώνει απόψε και μπορεί να χτυπήσει την πόρτα μας!'
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου