 |
| Troy Howell - Αλκυόνη |
μικρό της μοίρας πουλί
κυνηγημένο στη γέννα σου
προτού την αυγή αντικρύσεις.
Αφρισμένους ποταμούς αντιμάχεσαι
και ηττάσαι
και η συνέχεια της ζωής σου
σε άπατα νερά αποδημεί.
Μα δακρύζει ο Δίας στον άδικο κατατρεγμό
και τον καιρό υποτάσσει.
Μερεύει τα νερά και το κρύο δαμάζει.
Να βρεις τόπο να σταθείς
να πάς τη ζωή μιαν εποχή παρακάτω.
Ω, Αλκυόνη ... !
Για χάρη σου ο χειμώνας σωπαίνει
κι η άνοιξη ανασταίνεται στα μέσα του Γενάρη.
Κοιμίζεις τη ζωή σου σε κοίτες ήρεμες σιμά
και η συνέχειά σου έχει πια σωθεί.
Κι εγώ ... Αλκυόνη,
μια βιαστική μυγδαλιά ντυμένη στα λευκά
της άνοιξης χορό χορεύω
πριν σκοτεινιάσει πάλι ο ουρανός
και ο καιρός ανταριάσει
και τα φτωχά μου τα κλωνιά
γυμνά ξημερωθούνε ...
Σταυρούλα Δεκούλου Παπαδημητρίου
12/1/16
Καλημέρα σας κυρία Κοτσόβολου. Δεν έχω λόγια να σας ευχαριστήσω για την τιμή που μου κάνετε να φιλοξενήσετε τα ταπεινά μου λόγια στο εξαίρετο μπλογκ σας. Σας ευχαριστώ πάρα πολύ για την τιμή της προσοχής σας. Με μεγάλη εκτίμηση ... !
ΑπάντησηΔιαγραφήΕγώ ευχαριστώ Σταυρούλα, γράφεις υπέροχα!!
Διαγραφή