ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΑ ΕΥΘΥΜΙΟΥ " ΘΕΟΠΤΙΑ "

 Artofdan Photography, Autumn Prayer 

Αυτή η φωνή σου στο πρώτο ξάφνιασμα
σαν απαίτηση παραληρεί.
Στις άδειες ντουλάπες καμώνονται οι κρεμάστρες
πως είναι τάχα αγκαλιές.
Τώρα κρυώνουν μόνες,μετέωρες.

Στην απέναντι περγαμοντιά,
που κρυφοκοιτάζει από το παράθυρο
και υπάκουα υποκλίνεται στις ωρίμανσης το πρόδηλο,
μαθαίνουμε ταπείνωση,κενό και μοναξιά.
Τα σύννεφα σκάζουν χαμόγελο
και φωλιάζει αυθόρμητα ένα δειλό μειδίαμα
και στα δικά μας χείλη.

Ένας ερωδιός κορδωμένος τεντώνει τις χορδές του...
Να,οι πεταλούδες χορεύουν στο τραγούδι του
Οι μέλισσες ερωτοτροπούν
με των ανθών τα πολύχρωμα μεσοφόρια.
Η καρτερία πυκνώνει τη συννεφιά των δακρύων
και ο μύστης αγέρας ,ο θαλασσινός χρησμούς σφυρίζει
σε αλφάβητο άγνωστο.

Αγάπης κύτταρα ευωδιάζει το δωμάτιο,
δική σου η μυρωδιά
μαγνήτης γίνεται πεταμένων θρήνων,
που δουλικά μ`ακολουθούν στις μέρας το διάβα.

Δύσχυμη κ ανυπομονησία περιμένει μόνη στο κατώφλι
κι όταν ο ίσκιος παίρνει το αγαλμάτινο του κορμιού σου,
χέρι-χέρι τρέχουμε ,παραπατώντας στης αγκαλιάς σου
το απάνεμο.
Και όλα γίνονται φως
στο ταξίδι που οδηγείς το κορμί μου,
σε ξερολιθιές
και
παφλάζοντες πόνους.

Μέχρι το ξημέρωμα δώδεκα φορές αναστήθηκα
από των βέβαιων βυθών σου τις φθορές.
Μα σεσωσμένη ξεβράστηκα
στων ματιών σου τα φίλυδρα ξημερώματα.

Αυτή η φωνή σου,
άγκυρα θεοπτίας στους πνεύμονες των ανέμων,
πόθος ο βασιλεύων
πριν από το μέγα και από το ελάχιστο απόμακρα
σχοινοβατεί στην ακτίνα της προσευχής
που εκλιπαρεί του ερχομού σου το μόνο θαύμα.

Κωνσταντίνα Ευθυμίου