ΛΥΜΠΕΡΟΠΟΥΛΟΥ ΕΥΑΓΓΕΛΙΑ " ΑΤΙΤΛΟ "

Κάποτε θάλασσες ταξιδεύαμε.
Τώρα το ταξίδι
παγιδευμένο στο πουθενά.
Ποιό παράπονο να ομολογήσω.
Για τη ζωή μας που δεν τολμήσαμε
να πάμε παρακάτω;
Ανυπεράσπιστοι μείναμε
με στραπατσαρισμένες αποσκευές
γεμάτες όνειρα που λαβώσαμε
απερίσκεπτα χωρίς οίκτο.
Ξοδευτήκαμε σε αδιέξοδα
χωρίς να αφουγκραστούμε τη ζωή
χωρίς να μάθουμε να ακούμε την αλήθεια.
Πληγώσαμε και πληγωθήκαμε.
Προδώσαμε και προδοθήκαμε.
Απροστάτευτοι μείναμε αναζητώντας
μια σανίδα να πιαστούμε.
Τώρα σε ξεχασμένους δρόμους
ψάχνουμε να ζήσουμε
αυτά που προσπεράσαμε.
Με μια λύπη για αυτά που χάσαμε
να ξορκίζει το φόβο
γεννώντας μια μικρούλα ευχή.
Να μην είναι αργά...

Ευαγγελία Λυμπεροπούλου