Όταν τα μάτια μου
στο φως του κεριού
είχανε βρει ουράνια τόξα
ήρθες για να ξεσκεπάσεις
τον μέσα μου ήλιο
Και τότε είπες
ευθύς να τυφλωθεί
Όταν τ'αυτιά μου
Του κοράκου τη γλώσσα
Την είχανε πάρει για νότα
Ήρθες για φέρεις
την ξεχασμένη μουσική
Και τότε είπες
Να του αφαιρεθεί ή ακοή
Θερίζεις ό,τι είναι να ψηλώσει
Και πνίγεις για να δώσεις ανάσα
Σε λένε αδικία
σε λένε πόνο
όμως το ξέρω πια
Πως ή αγάπη του θεού
Στερνή της λύση έχει
Σαν θέλει να γιατρεύσει
Να κάνει την κακιά μητριά
Μα είναι πάντοτε και μυστικά
ή στοργική και τρυφερή
Αιώνια μητέρα
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου