ΜΑΙΡΗ ΣΟΥΡΛΗ " ΑΓΚΑΛΙΑΖΟΥΜΕ ΤΟ ΠΑΙΔΙ ΜΕΣΑ ΜΑΣ "

Ένα κεφάλαιο απο το βιβλίο μου: <Περπατώντας την ελληνική ψυχή με αφορμή την κρίση>

ΑΓΚΑΛΙΑΖΟΥΜΕ ΤΟ ΠΑΙΔΙ ΜΕΣΑ ΜΑΣ

{Κρατάει την μαγική εσωτερική δύναμή μας

ενθουσιάζεται με τη ζωή!}

Η απλότητα της αθωότητας και η αγνότητα της αγάπης που κουβαλάμε, είναι το μυστικό, που δεν πρέπει να λησμονάμε! Ξεκλειδώνουμε την ψυχή μας με γλυκές αναμνήσεις που πριμοδοτούν με φως και μοιράζουν επιφωνήματα ενός φιλοσοφημένου παιδιού που διαδραματίζεται στο παρόν!

Τι συμβαίνει όταν η θλίψη συναντά το παιδί που υπάρχει μέσα μας; Αυτό προσπαθεί να την χρωματίσει με χαρά, βρίσκει αυτά που μπορούν να μας κάνουν να γελάσουμε, θέλει να μιλήσει για όσα χάσαμε στο πέρασμα του χρόνου και να απαιτήσει την ανεμελιά που του στέρησαν.

Η αληθινή ζωή είναι μέσα στους δρόμους. Τη βιώνουμε μέσα από δυσκολίες και προβλήματα. Πέφτουμε, πληγωνόμαστε, μαθαίνουμε. Χανόμαστε σ’ ένα στρόβιλο δραστηριοτήτων. Αντιμαχόμαστε ανάμεσα στον ενεστώτα και τον αόριστο χρόνο των απειλητικών ή των ευχάριστων καταστάσεων. Αναρωτιόμαστε που πρέπει να κρυφτούμε ή τι να κυνηγήσουμε; Πώς θα προσελκύσουμε το φωτισμό για να φανεί η ελπίδα που θα δώσει έξω απ’ τις συνθήκες της ανάγκης και ταλαιπωρίας και κάτω από κάθε πόνο κι απελπισία το συμπλήρωμα σε κάτι ουσιώδες όπως η χαρά!

Παραδινόμαστε στα πρέπει και τα μη αλλά και στη μαγεία του παιχνιδιού όπως όταν ήμασταν μικροί, που παίζαμε στους δρόμους, που σκαρφαλώναμε σ’ ένα δέντρο, που τραγουδάγαμε δυνατά τα όνειρά μας.

Πολλές φορές νιώθουμε σαν παιδί που όλοι γύρω κρύβουν προθέσεις και σκοπιμότητες πίσω απ’ τις πράξεις, τις λέξεις και τα πλησιάσματά τους. Εκείνο στέκει στη μέση ανυποψίαστο για τις προθέσεις, αυτές που κρύβονται πίσω απ’ το καθετί κι όταν το καταλάβει θα αναστατωθεί και θα πληγωθεί.

Διατηρούμε μέσα μας ζωντανό το παιδί του παιχνιδιού της χαράς, που κάποτε υπήρξαμε και δεν έχουμε ξεχάσει να κοιτάζουμε με τα μάτια της καρδιάς. Μόνο έτσι νιώθουμε αυθεντικά. Το καθετί που κάνουμε εμποτίζεται με την ενέργεια με την οποία το κάνουμε. Έχουμε ανάγκη την ελεύθερη ροή ενέργειας, να απελευθερωθούμε απ’ τον πόνο που είμαστε προσκολλημένοι, να ξεπεράσουμε κάποιες προκλήσεις.

Όταν πιάνουμε τον εαυτό μας να παραπονιέται, να θλίβεται και να σκέφτεται συνεχώς τα δυσάρεστα θα πρέπει να αλλάξουμε σκέψεις, ακόμη και να διώχνουμε για λίγο όλες τις σκέψεις μας. Σα να καθαρίζουμε έτσι το αίμα μας, αποκτάμε τον έλεγχο του εαυτού μας εκδηλώνοντας καινούργιες σκέψεις, που θα χτίζουν ένα καλύτερο οικοδόμημα.

Μην ξεχνάμε ότι το παιδί αντιμετωπίζει με σοβαρότητα τη ζωή, ότι πιστεύει, εμπιστεύεται, δίνεται κι ελπίζει. Αν δεν εκπληρωθεί κάποια υπόσχεση μένει ακάλυπτο και χάνει την ασφάλειά του. Κλονίζεται η ισορροπία του καθώς εισπράττει την ασυνέπεια ως διάψευση ονείρου, που δεν θα ξεχάσει.

Οι κακές σκέψεις εμποδίζουν την απόλαυση της ζωής μας και τα ένστικτα που μας ωθούν στις ελλείψεις, μάς φέρνουν δυστυχία. Μόνο η δραστηριοποίηση μας φέρνει ευτυχία. Τα εμπόδια που συναντάμε δυσκολεύουν την πορεία μας. Αν θέλουμε να προχωρήσουμε, πρέπει να καθαρίσουμε το δρόμο, για να συνεχίσουμε ή να βρούμε άλλο δρόμο να ακολουθήσουμε. Σαν τα παιδιά που αμφιβάλλουν, θα γυρίσουμε σελίδα.

Έχουμε ξεχάσει με τα χρόνια την ύπαρξη του ευαίσθητου παιδιού μέσα μας!

Χρειάζεται να ξαναχτίσουμε τη σχέση μαζί του!

Συχνά παραπονιόμαστε για τα μπλοκαρίσματα της ζωής μας ή για ότι υπάρχουν κανόνες και κανονισμοί οι οποίοι διέπουν τις σκέψεις μας και τη ζωή μας, για το πώς πρέπει να ζούμε. Δεν μας επιτρέπουν να νιώσουμε ελεύθεροι, εμποδίζουν να απολαύσουμε την προσωπική και κοινωνική ζωή μας. Οι πεποιθήσεις μας όμως είναι δυνατές, γιατί δεν είναι ορατές. Μπορούμε να τις ανανεώσουμε αν αποκτήσουμε καλύτερο έλεγχο και ισορροπίες.

Δεν πρέπει να κοιτάμε να καλύψουμε μόνο τις ανάγκες των άλλων, αλλά και τις δικές μας. Να συνδυάσουμε όσο γίνεται τη δουλειά με την ευχαρίστηση. Η ευχαρίστηση συνδέεται με πολλές ενέργειες μας, με τα συναισθήματά μας, τις επιθυμίες μας και τα ένστικτά μας, που μας παρακινούν για εκπλήρωση. Αυτό αποτελεί την ικανοποίηση μας.

Έχουμε τεράστιες δυνατότητες μέσα μας, αρκεί να επιδιώκουμε να αναπτύξουμε τον εσωτερικό μας κόσμο, για να ευχαριστηθούμε πράγματα όπως το παιχνίδι, τη διασκέδαση, την αγορά των πραγμάτων, την ξενοιασιά στο όνειρο ή την καλή επικοινωνία που αποπνέει άρωμα αγάπης..

Το παιδί προσανατολίζεται στη χαρά. Λειτουργεί μέσα από το “Είναι” κι όχι από το “Έχειν”. Παίζει για να εκφραστεί κι έτσι καλύπτει το κενό. Το παιχνίδι αποτελεί σημείο επαφής με τον εαυτό του. Μερικές φορές χρειαζόμαστε αυτή την παιδικότητα και πάντα ένα καθαρό βλέμμα, για να μην κάνουμε τα ίδια λάθη και νιώσουμε δυσαρέσκεια.

Με επίγνωση αποκτάμε την ψυχική ισορροπία!

Αγαπάμε την παιδικότητα έχοντας την αίσθηση του μέτρου ώστε να μην τραυματίζουμε το παιδί που πάντα ζει μέσα μας, μπλέκοντας το σε άσκοπα παιχνίδια. Η σχέση αυτή με τον εαυτό μας έχει ανεκτίμητη αξία καθώς μας οδηγεί στην εσωτερική μας αρμονία, γνώση και ικανοποίηση.

Πρέπει να καλλιεργούμε τις θετικές σκέψεις και τα συναισθήματα ενέργειας. Πάντα η δεύτερη σκέψη μπορεί να εμποδίσει ή να επικυρώσει την πρώτη σκέψη. Ακούμε την φωνή της άποψης. Αναλογιζόμαστε πόσο ισχύει αυτό που έχουμε στο μυαλό μας. Λαμβάνουμε υπόψη τόσο τα θετικά όσο και τα αρνητικά στοιχεία. Θυμόμαστε όλα αυτά για τα οποία πρέπει να είμαστε ευγνώμονες.

Επιδιώκουμε απλά να φτιάξουμε τη ζωή μας, να την νιώσουμε έστω και μέσα απ’ το παιχνίδι της έξαρσης. Ξεχνιόμαστε σαν παιδιά, προσπαθούμε να αλλάξουμε κάποιους κανόνες που μπαίνουν εμπόδιο στη ζωή μας. Εμπιστευόμαστε την εσωτερική δύναμη που κρύβεται μέσα μας. Η θέληση και το θάρρος είναι αυτό το ενεργειακό κύμα πίσω από κάθε πράξη κι ελπίδα, που γίνεται πραγματικότητα.

Τα μονοπάτια μάς περιμένουν. Αν αλλάξουμε τον τρόπο που βλέπουμε τις δύσκολες καταστάσεις, θα αλλάξουν και οι ίδιες οι καταστάσεις. Αλλάζουμε τον τρόπο που ελέγχουμε σκέψεις, επιλογές και πράξεις, ώστε να απολαύσουμε τη ζωή μας.

Όταν τολμάμε να κοιτάξουμε απ’ τα μάτια ενός παιδιού βλέπουμε έναν κόσμο ολοκληρωμένο, προοπτικές και θαύματα παντού.

Ίσως ακόμη μπορούμε να φλερτάρουμε μέσα απ’ την ανεμελιά, που μας δίνει η φαντασία, η εμπιστοσύνη και η επικοινωνία, που μπορεί να ασκηθεί μέσα απ’ τη μορφή ενός παιχνιδιού. Το μαγικό στοιχείο της εσωτερική μας δύναμης μάς οπλίζει με θάρρος και υπομονή, για να αντιμετωπίζουμε τις απαιτητικές αυτές καταστάσεις. Η φωνή μέσα μας αρχίζει να μας μιλάει αν συγκεντρωθούμε στα θέλω μας.

Θέλει μεγάλη προσπάθεια και είναι πολύ δύσκολο το να παραιτούμαστε από μια βαθιά επιθυμία μας, αλλά ακόμη δυσκολότερο να την διατηρήσουμε με πίστη• ενώ έχουμε χάσει την ελπίδα για να διατηρηθεί.

Μια ξένη παροιμία λέει πως: “Πολλά πράγματα χάνονται επειδή δεν τα ζητάμε.” Ας αγκαλιάσουμε εκείνο το ανυπόμονο βλέμμα του παιδιού, που μας παροτρύνει να ανακαλύψουμε τον τρόπο, να απαιτήσουμε για να αποκτήσουμε αυτό που επιθυμούμε.

Μεγαλώσαμε ωριμάσαμε, έχουμε τις ομορφιές μας και τις αδυναμίες μας. Δεν είμαστε οι ίδιοι που ήμασταν κάποτε, όμως έχουμε ακόμη όρεξη για γνώση και ζωή! Η μόρφωση βελτιώνει σημαντικά τη ζωή μας και κάθε ποιοτική κίνηση θέτει το θεμέλιο, για να μεταβαίνουμε σε άλλες ποιότητες.

Λύπες χαρές εναλλάσσονται παίζουν μέσα μας κρυφτό. Υπάρχει μια παιδική χαρά συναισθημάτων που πεταρίζουν χαρούμενα, κι άλλοτε μπλέκονται νευριασμένα και πεισμωμένα στα κλαδιά ενός δέντρου. Σε κάνουν να κλαις, να πειθαρχείς, να απογοητεύεσαι, να πονάς αλλά και να χαίρεσαι, να χορεύεις, να πιστεύεις, να μοιράζεσαι. Επιθυμούν να γκρινιάξουν, να διεκδικήσουν τραμπαλίζοντας μας την κούνια όλο και πιο ψηλά. Παίζονται συναισθήματα για το ποιό θα μας νικήσει με τη λάμψη του, ποιό θα μας λυγίσει με τα όρια της δύναμής μας και ποιό θα μας λυτρώσει απ’ τα αδιέξοδα, που έχουμε μπροστά μας.

Μαθαίνουμε τον τρόπο να ενεργούμε όταν αγαπάμε. Πρέπει να ερχόμαστε πιο κοντά, να ανοιγόμαστε, να στηρίζουμε ο ένας τον άλλο να νιώθουμε και να δίνουμε χαρά! Πώς θα αποκτούσαν άλλωστε νόημα οι λέξεις αγάπη, δόσιμο, ειλικρίνεια, νικητής, ευχαρίστηση αν δεν βλέπαμε την ομορφιά της ψυχής του παιδιού μέσα μας κι αν δεν αισθανόμασταν αυτό το αγκάλιασμα του;

Η εποχή μας σπάει τα δεσμά της αυθεντίας και ίσως έφυγε το τσαγανό από μέσα μας, αυτή η επανεκκίνηση του εσωτερικού τρόπου, που οδηγεί στην κάθε αλλαγή και εξωτερίκευση του εσωτερικού παλμού της αγάπης και χαράς. Μας λείπει η ανάλαφρη διάσταση του χιούμορ ή όρεξη για γέλιο και το φιλότιμο που μπορεί να δέσει την ψυχική μας ενότητα.

Διψάμε για όνειρα ζωής! Τα όνειρά όμως τη σημερινή εποχή μας προσπερνάνε. Έρχονται και φεύγουν σαν τα παιδιά που μπαίνουν στο σπίτι για λίγο και μετά πάλι ξαναφεύγουν για να συνεχίσουν το παιχνίδι τους. Αφήνουν όμως πόρτες ανοιχτές… Πέφτουμε, σηκωνόμαστε. Αυτό είναι και το μεγαλείο μας. Πόση αγωνία και παιδική ανυπομονησία! Ό,τι και να κάνουμε, αυτό το παιδί μέσα μας πάντα θα μας ακολουθεί, σε κάθε αναπάντεχη αλλαγή, που συντελείται στην ψυχή. Θα μας βοηθά να κρατήσουμε τις δυνάμεις μας και την ψυχολογία μας σε καλά επίπεδα.

Αυτό το παιδί ζητά την προσοχή μας, τα χάδια μας, να του χαϊδέψουμε τις πληγές του, να το πάρουμε απ’ το χέρι, να σεργιανήσουμε σε μέρη χαράς άφθονης. Ζητά να το αγκαλιάσουμε με την ευγένεια μας, να το κατανοήσουμε, για να μαλακώσει ακόμη και να το παρηγορήσουμε, ενισχύοντας το να ξεδιπλώσει το δυναμισμό του, για να διασώσει τα όνειρά του!

Κόντρα στους δύσκολους καιρούς χρειάζεται να πάψουμε να περιοριζόμαστε και να λυθούμε απ’ τα δεσμά μας. Να βγούμε ανθεκτικά στο φως, να βρούμε όλοι μας την ολοζώντανη παρουσία του παιδιού που ζει τους κύκλους• που περπατάει μέσα στον κήπο μας και βλέπει τον εαυτό του και τους περιορισμούς πέρα απ’ το χρόνο.

Αν όσοι κι όσα το περιβάλλουν ικανοποιήσουν τις απορίες του, τότε το ενισχύουν να προχωρήσει πιο ήρεμα και πιο ισορροπημένα. Αποχτάμε μια σχέση μαζί του, του αφήνουμε λίγο χώρο και χρόνο. Αυτό το παιδί που απαιτεί, που ενθουσιάζεται, που ρωτάει ποτέ δεν τα παρατάει! Λίγο κοιμάται κι αν το σκουντήσεις ξυπνάει. Έχει μια φρεσκάδα νου και λαχτάρα για μάθηση.

Ας βρούμε μέσα από μια υπαρξιακή επιλογή τούς άξονες δράσης μας και τη γαλήνη μας, χρόνο να είμαστε παιδιά για όνειρα, που θα τραβήξουν το όχημα ως τα αστέρια. Ας διαχειριστούμε τα συναισθήματά μας όμορφα κι ωφέλιμα διαλέγοντας δρόμους αγάπης και χαράς! Ας ανοίξουμε τις πύλες της καρδιάς μας, να φέξουν της ζωής τα θαυμαστικά!!!!!!!!!!!!

“Ένα παιδί μπορεί να διδάξει σε έναν ενήλικο τρία πράγματα: να είναι ευτυχισμένος χωρίς ιδιαίτερο λόγο, να είναι πάντα απασχολημένος με κάτι και να ξέρει να απαιτεί με όλη του τη δύναμη αυτό που θέλει.”(Πάουλο Κοέλο)

Όποιος δεν αντέδρασε στη ζωή του με τον αυθορμητισμό κι ενθουσιασμό ενός παιδιού, δεν έχει νιώσει τη χαρά, που να τα βγάζει πέρα με την ίδια του τη φύση! Η αδυναμία που έχει ένας μεγάλος να ξαναγίνεται παιδί, να εκφράζεται δίχως μάσκες κι ελιγμούς, είναι κάτι πολύ σπουδαίο κι ενδιαφέρον!

Για κάθε παιδί το αυθόρμητο είναι η μόνη αυτονόητη επιλογή του. Δε λείπει το πείσμα, το παράπονο, η ανάγκη όχι μόνο μιας αγκαλιάς στοργικής αλλά και η ανάγκη για λίγο νανούρισμα. Αν το αγκαλιάσουμε θα αλλάξουν όλα! Η ψυχή μας είναι ανοιχτή στην αναζήτηση της αλήθειας και υπάρχει η συνεχής ανάγκη μας για αυτοβελτίωση.

Όταν ενεργούμε αυθόρμητα, όταν βγάζουμε αυτό που είμαστε, πάντα κάτι καλό θα βγει στο δρόμο μας!