ΑΛΙΚΗ ΟΙΚΟΝΟΜΟΥ - ΓΙΩΤΑΚΟΥ " Δάκρυα για τους πολέμους στον κόσμο! "

Απ’ το φεγγάρι και τ’ αστέρια απόψε δάκρυα εκύλησαν..

Την δεινότητα των καιρών Δε κατάφεραν να εννοήσουν.

Η νύχτα έτσι ασέληνη και άναστρη θα μείνει την αιμάτινην γην μην αντέχοντας πλέον να βλέπει..

Πώς τον κρότον των όπλων και των βομβών τον σκληρόν ήχον ν’ αντέξει;

Μένει η ψυχή κρεμασμένη στον πόνο. Μένει απλωμένη στην φριχτήν νεκρικήν σιωπή του κόσμου.

Ήλιε κρύψου, την ωμήν των ανθρώπων την βίαν μην ιδείς. Τη σκαιότητα των μαύρων ψυχών ποτέ μη γνωρίσεις.

Στέναξον ω γη!

Τόσον αίμα που πέφτει πως εσύ θ’ αντέξεις;

Η θάλασσα Γαλάζια δεν είναι... Από το αίμα εγίνηκε κοκκίνη... Ακόμη Αχνίζει μέσ’ στης αυγής το λευκωπόν το χρώμα και το βάφει! Κόκκινον το βάφει!

Μα οι καρδιές που να σκοτώνουν μόνο ξέρουν γελούν! Καγχάζουν!

Μνήμες φριχτές πώς να τις θάψω Στην καρδιάν μου; Κι’ ο νους από την βάρβαρην την βίαν πώς να ξεφύγει; Από τους βόγγους των ημίθανων τα αυτιά μου πώς βουίζουν;

Ένα ζητώ! Ένα ποθώ! Στων Μακάρων τα νησιά να φτάσω!

Τη γαλήνη γυρεύω.. Τη γαλήνη ποθώ!

Της Αλίκης Οικονόμου- Γιωτάκου Συγγραφέως-Φιλολόγου