Είμαι από εκείνα τα αγάλματα που ντροπιάζουν τους νέους καλλιτέχνες .Είμαι ελληνικό άγαλμα καλλιτέχνημα θαυμαστού γλύπτη .Οι Έλληνες είναι ένας ανδρείος λαός που αγαπούσε τις τέχνες .Η χώρα τους είναι μια λωρίδα μικρή .Ναι είμαι αρχαίο άγαλμα αιώνων θα έλεγα . Αλλά τι σημασία έχει ο χρόνος για μένα .Απλά καμιά . Ναι είμαι άγαλμα της θέας Αφροδίτης, της θέας του έρωτα ,της αφέντρας του πόθου .Όταν ήμουν στον ναό μέσα, πολλοί συνωστίζονταν να με δουν. Τιμούσαν την θεά με μεγάλη ευσέβεια.
Κατάφταναν από μακριά , κοπέλες τρυφερές με κοσμήματα από χρυσό και ασημί ,όχι άπειρες από τις πίκρες του έρωτα που γονατιστές ικέτευαν την θεά μπροστά μου, προσφέροντας αφιερώματα να τις αγαπήσει ο νιος που αυτές αγαπούσαν .Τις γλυκές τους επιθυμίες έλεγαν στην σεβαστή θεά .Άλλοτε νιοι που είχαν δίψα για φιλιά για τρυφερές κουβέντες από αμόλευτες κοπελιές όταν η ολέθρια όστρια του έρωτα τους θέριζε . .
Ταξίδευσα σε θάλασσες μακρινές ,στα πέρατα της οικουμένης ,μακριά από το όμορφο νησί με ένα πλοίο που το λέγαν Έσταφετ αν δεν κάνω λάθος χωρίς πουθενά να έχω φταίξει . Ό,τι γράφει η μοίρα δεν σβήνεται με τίποτα .Κανείς και τίποτα δεν μπορεί να την μεταπλάσει .
Παλιοί εραστές που δεν μπορούν να κλείσουν παλαιά τεφτέρια. Γιατί θαρρώ είναι πιο μεγάλη η τρικυμιά του αποθεμένου της άτυχης αγάπης από την τρικυμιά της αγριεμένης θάλασσας. Μια ζωή όλο αγάπες οι άνθρωποι όλο λαχτάρες ,τους συμπονούσε η μεγάλη θεά . Οι δυστυχείς κουβαλούσαν σταυρό έρωτα βαρύ ,η θεά η στοργική πολλές φορές τους έκανε την χάρη .Βλέπεις για μια τρισάθλια χούφτα ανθρώπων εμείς τα αγάλματα είμαστε δουλειές κερδοφόρες .Έτσι έφτασα σε μια ξένη χώρα ,με κατέβασαν σαν τρόπαιο από το πλοίο και με έβαλαν σε ένα κτίριο που το λένε μουσείο .Ακίνητο τώρα στέκω εδώ, που με έστησαν σε μια μεγάλη αίθουσα σαν έπαθλο , δίνοντας τόπο στην οργή .
Κάθε μέρα παρακαλώ την αφέντρα μου την Αφροδίτη να με βγάλει από την δύσκολη θέση ,να ακούσει τα πάθη μου και να με ξαναστείλει πίσω στο νησί . Πρέπει να δώσει προτεραιότητα σε αυτήν την εκκρεμότητα, να απαλλαγώ μια ώρα αρχύτερα από αυτό το βάσανο .Με βλέπουν πολλοί με προθυμία, αλλά καμιά κοπέλα με όμορφα μαύρα μαλλιά δεν προσφέρει αφιερώματα ,δεν ζητά με λαχτάρα από την θεά του έρωτα χάρες .Πάνε τώρα αυτά. Παράδοξο δεν μπορώ να διανοηθώ το γιατί .Ρωτώ όμως κανείς δεν μου απαντά, σιωπή γενική .Το πλήθος που με κοιτά ,μιλά όλες τις γλώσσες της γης ,με πιάνει πανικός .Ο δικός μου κόσμος έχει καταποντιστεί. Η δυστυχία μου είναι κάθε μέρα ακόμα περισσότερη , τι και αν με κολακεύουν τόσοι ξένοι που έχουν ξετρελαθεί μαζί μου ,εγώ κλαίω βουβά την τύχη μου . Η ανάμνηση της πατρίδας μου της Ελλάδας με κυνηγά . Αν ήμουν άνθρωπος θα είχα πεθάνει . Δεν επιθυμώ τίποτα άλλο στον κόσμο αυτό .Να με αφήσει ανενόχλητο να ησυχάσω ,εκεί που ήμουν ένα ευτυχισμένο άγαλμα στον δικό της ιερό ναό. Είθε να δώσουν οι θεοί !Εκεί θα γιατρευτώ, γιατί δεν υπάρχει κανένα καλύτερο γιατρικό για μένα, από τον τόπο που αγαπώ . Φαντάζομαι πόση χαρά θα δώσω σε ολόκληρη την Ελλάδα αν επιστρέψω .Θα με επισκέπτονται συχνά να με δουν, άλλοι ευσεβείς στην μεγάλη θεά με ανιδιοτελή ευλάβεια και άλλοι σαν καλλιτέχνημα .
ΣΟΦΙΑ ΣΚΟΥΛΙΚΑ-ΒΕΛΛΟΥ
ΑΠΟΣΠΑΣΜΑ ΑΠΟ " ΤΑΞΙΔΙΑ ΠΟΛΥΤΙΜΑ ΤΟΥ ΝΟΥ " ΣΥΛΛΟΓΙΚΟ ΕΡΓΟ
ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΟΣΤΡΙΑ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου