Leonid Tishkov - private moon |
Αναβοσβήνουν φώτα
μάτια εξασκημένα
στο σκοτάδι.
Σκιαγραφούμε τελείες που δεν ενώνονται
συνεχίζουμε πάντα
τελειωμό δεν έχουν τα χείλη .
Όταν ανοίγει η πόρτα
είναι έρωτας
η πόρτα είναι έρωτας και τα παράθυρα
όλα είναι έρωτας πριν την αμφισβήτηση
του τέλους της μοναξιάς του διακόπτη.
Πίσω από τη πόρτα το τέλος της μετριότητας
αναβοσβήνουν τα φώτα σαν γδύσιμο στη νύχτα
τα φιλιά έρχονται από το στενό δρόμο
τα σώματα χρωματίζονται
από τις εναλλαγές των συναισθημάτων.
Νύχτα του χορού των διακοπτών
τα διαμερίσματα στο φως
εθισμένοι σε αγκαλιές σκούρες των περιγραμμάτων.
Αύριο όταν θα ανοίξει η πόρτα
θα είναι ποίημα.
μάτια εξασκημένα
στο σκοτάδι.
Σκιαγραφούμε τελείες που δεν ενώνονται
συνεχίζουμε πάντα
τελειωμό δεν έχουν τα χείλη .
Όταν ανοίγει η πόρτα
είναι έρωτας
η πόρτα είναι έρωτας και τα παράθυρα
όλα είναι έρωτας πριν την αμφισβήτηση
του τέλους της μοναξιάς του διακόπτη.
Πίσω από τη πόρτα το τέλος της μετριότητας
αναβοσβήνουν τα φώτα σαν γδύσιμο στη νύχτα
τα φιλιά έρχονται από το στενό δρόμο
τα σώματα χρωματίζονται
από τις εναλλαγές των συναισθημάτων.
Νύχτα του χορού των διακοπτών
τα διαμερίσματα στο φως
εθισμένοι σε αγκαλιές σκούρες των περιγραμμάτων.
Αύριο όταν θα ανοίξει η πόρτα
θα είναι ποίημα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου