Βρέθηκα στο σταυροδρόμι του Παράδεισου
γυμνή από σκέψεις,με σκισμένα ιμάτια,να
περιμένω στωικά το κάλεσμά Σου Κύριε.
Φτερά στους ώμους νιώθω πως φορώ
φτιαγμένα από μετάξι και οργάντζα.
Κάτω απ' την πέργολα,του ουρανού
τ'αστέρια βλέπω,και μια ευχή ψελλίζω.
Ν'αφήσω τα εγκόσμια θέλω.
Την αγκαλιά του σύμπαντος αποζητώ.
Σχιζοφρένεια επικρατεί παντού!
Νομίζω, θα νοσήσω...
Προφύλαξε με από την καταιγίδα της τρέλας,
και χάρισε τα νιάτα μου στην πραγματική ζωή,
στην ομορφιά της δικής Σου καθημερινότητας.
Άσε με να κατοικίσω στην οδό ονείρων, αυτή
που βρίσκεται μεταξύ της αλήθειας,και της
ευλογίας Σου!
Εκεί...στην πρώτη γωνία του σύννεφου,
απέναντι από την ευτυχία και την αγάπη.
Εκεί...που κάθε αμάρτημα δεν βρίσκει χώρο,
ενώ ο σπόρος του καλού,παντού χωρεί.
Το αστέρι έπεσε...Τι λες; Να περιμένω;
ΛΕΝΑ ΦΑΤΟΥΡΟΥ. ΑΠΟ ΤΑ <ΑΝΩΝΥΜΑ>
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου