ΠΑΠΑΧΡΟΝΗΣ ΙΩΑΚΕΙΜ " ΑΤΙΤΛΟ "

The Abduction of Psyche, William Adolphe Bouguereau

-Η ζωή τρέμει ν’ αρχίσει….
-Θα ζήσουμε
-Και θα είμαστε αθάνατοι όσο ζούμε
-Και θα γελάμε. Σαν ένα ευχαριστώ για το δώρο που μας χαρίστηκε
-Θα σε φιλάω κάθε μία στιγμή, και κάθε φιλί θα ναι το πρώτο
-Θα περπατάμε δίπλα δίπλα
-Θα κρατιόμαστε από το χέρι τόσο σφικτά να βαθαίνουν οι γραμμές της ζωής
-Θα παίζουμε μαζί
-Θα κυνηγιόμαστε
-Θα σιωπούμε μαζί. Και θα αρκεί.
-Όλα είναι όμορφα γιατί θα υπάρχεις πλάι μου.
-Τίποτα άλλο δε θέλω, να ακούω μονάχα την καρδιά σου
-Κάθε νύχτα θα τυλιγόμαστε τα φεγγάρια μας να μείνουμε αναλλοίωτοι.
-Ένας παλμός ίσαμε το τέλος
-Πλεγμένοι σε μια γιγάντια καρδιά
-Χωρίς τίποτα άλλο ανάμεσα.
-Και θα κοιμόμαστε αγκαλιά, γυμνοί
-Μονάχα η ανάσα σου κι η φεγγοβολή σου
-Με κρατημένη ανάσα στην αγκαλιά σου
-Το φως μου να πάρει το σχήμα σου της τρυφερότητας
-Να γίνω η ψυχή σου
-Eσύ, η δική μου.
-Να είναι ο ένας ολόκληρος ο κόσμος του άλλου.
-Η σωτηρία ο ένας του άλλου.
-Ζωή αληθινή, ειπωμένη από την ίδια μας την ύπαρξη
-Και όλα όσα είχαν χαθεί, θα βρεθούνε πάλι
-Μπορώ να σε κοιτώ μέχρι την τελευταία μου ανάσα
-Μπορώ να σε κοιτώ μέχρι την τελευταία μου ανάσα