 |
| Φωτογραφία Δ. Βαρβαρήγος |
Κάθε παράθυρο έχει τη δική του αγρύπνια…
κάθε φως το δικό του σκοτάδι…
βάρος αργοπορημένης επίσκεψης η έλλειψη
πέφτει στους ώμους…
φιμώνει χείλια.
Φορτισμένες κι αδίστακτες λέξεις…
νύχτα και χάνεται η στιγμή…
Σπίτια αδειανά, ακατοίκητες οι ψυχές…
μόνο τα ζωντανά σκαλοπάτια των ποδιών
απομακρύνουν τα βήματα…
κι όλοι οι θνητοί ένα κοινό,
αφόρητα πληκτικό,
στο παρόν ενός ανάξιου τέλους…
www.dvarvarigos.gr
http://dimitrisbarbarigos.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου