Πώς γίνεται να νυχτώνει
κι εγώ να βλέπω τον ήλιο να μεσουρανεί;
Πώς γίνεται να ’ναι χειμώνας
κι εγώ να ζω ντυμένη στης άνοιξης τα χρώματα;
«Από το Θαύμα της Αγάπης…» θα μου πεις.
Αυτής της Αγάπης που θαυματουργεί,
καταργώντας τις ώρες και τις εποχές.
Αυτής της Αγάπης που μεταλλάσσει
τη Στιγμή… σε Αιωνιότητα…
Γ. Α. - Π. "Πώς γίνεται;" (Από την αδημοσίευτη Συλλογή "Αέναη Άνοιξη")
Εκλεκτή μου Φίλη Γεωργία,
ΑπάντησηΔιαγραφήΣ' ευχαριστώ από βάθους ψυχής που, γι' άλλη μια φορά, με τίμησες αναρτώντας ένα ποίημά μου στον τόσο αξιόλογο κι αγαπημένο χώρο τού "Homo Universalis".
Ειλικρινά, με συγκίνησες βαθύτατα.
Σου εύχομαι ό,τι Καλύτερο...
Με Αγάπη!
Η τιμή είναι δική μου Γιόλα μου , να είσαι καλά
ΔιαγραφήΑυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από τον συντάκτη.
ΔιαγραφήΑγαπάμε γιόλα, εξαιρετική γραφή, δυνατό μυαλό και πένα <3
ΑπάντησηΔιαγραφή