Τις μικρές Κυριακές του χειμώνα
που αφήνουν πικρές χαρακιές
τα παράξενα τραίνα του κόσμου
ξεκινούν μυστικές διαδρομές
Σταματούν σε σταθμούς
που κανείς δεν γνωρίζει
μοναχούς επιβάτες διαλέγουν
που την μοίρα τους πια
κανείς δεν ορίζει
Τα φθαρμένα τους ξέφτια
μιας ζωής ξεχασμένης φοράνε
με ανέκφραστα πρόσωπα
γυρισμένα στο τζάμι κοιτάνε
Πάντα ένα το ίδιο τοπίο
που η ομίχλη στις ψυχές τους απλώνει
ένα αλλόκοτο κρύο.
Στον χλωμό ελεγκτή
που ζητά αδιάφορα τα εισιτήρια
χέρια άνευρα απλώνουν
μα οι τρύπες επάνω τους
που τα επικυρώνουν
της ζωής τους την μαύρη την τρύπα
δεν ακυρώνουν.
Ευχαριστώ άλλη μια φορά την φιλοξενία σας...συνεχώς ευγνώμων!!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΝα είσαι καλά Αντώνη
Διαγραφή