Άγιε Βασίλη μου, με ακούς; Έχεις ετοιμάσει κάτι για μένα; Αν ήμουν καλό παιδί; Ναι, κρίνε με κι εσύ, όπως όλοι άλλωστε, μόνο να κρίνουν ξέρουν! Φέτος, λοιπόν, και επειδή κατανοώ τις δυσκολίες, θέλω μόνο δυο δώρα: ένα χαμογελαστό παράθυρο και ένα τηλέφωνο με χαμόγελα και αυτό!
Να ανοίγω το πρωί το παράθυρο και να με δροσίζει η αύρα από χαρούμενες φωνές ανθρώπων, με κελαρυστά γέλια, που θα ξεκουφαίνουν τη γειτονιά! Το παράθυρό μου θα έχει λόγια με ένταση και παλμό, ζωηρές συζητήσεις και επιχειρήματα και θάρρος και βλέμματα καθαρά και ψυχωμένα. Κανείς δε θα κρύβεται κάτω από μανδύες και ψευτομανδύες και διλήμματα. Ούτε θα βλέπω από το παράθυρό μου λαβυρίνθους και αδιέξοδες πορείες λίγο στο κέντρο, λίγο δεξιά και λίγο από αριστερά και στο τέλος να χάνεται ο αρχικός προορισμός. Τι σημαίνει άλλωστε η διαφορετική πορεία μας, ποτέ δεν το κατάλαβα, αφού αύριο η πυξίδα μας θα δείχνει τις ίδιες αγωνίες και θα είμαστε στην ίδια ουρά στην τράπεζα!
Καλέ μου Άγιε, θέλω και το χαμογελαστό τηλέφωνο, που να μου λέει όλο τον χρόνο ότι έξω γίνεται χαμός, αλλά να μην ανησυχώ, γιατί εγώ και οι δικοί μου άνθρωποι είναι καλά. Και αφού είμαστε καλά, θα μπορέσουμε να βοηθήσουμε και όσους δεν είναι καλά. Και να μη φοβάμαι, γιατί ξυπνήσαμε το πρωί και είμαστε με τους ζωντανούς και έχουμε ακόμη μια ευκαιρία να αλλάξουμε τα χθεσινά λάθη και τελικά τίποτα δεν έχει χαθεί!
Το τηλέφωνο αυτό θα χτυπάει και αξημέρωτα, όταν εγώ θα κλαίω κάποιες νύχτες και θα φοβάμαι τις σκιές και το σκοτάδι και θα σφίγγω το μαξιλάρι... και τότε αυτό θα κουδουνίζει δαιμονισμένα και θα με σώζει. Θα μου πει ότι οι φίλοι με περιμένουν στο λιμάνι για τις Κυκλάδες και πρέπει να βιαστώ, τα ηλιοβασιλέματα με περιμένουν να τα φωτογραφίσω. Και ότι το παιδί μου αύριο θα πάει την πρώτη του μεγάλη εκδρομή και εγώ ακόμη δεν έχω ετοιμάσει τίποτα. Και πως κάποιος έβγαλε γλώσσα στον θάνατο και τον κορόιδεψε και τον νίκησε! Και ότι οι μαθητές μου αρίστευσαν στις εξετάσεις. Και κάποιος θέλει να μου κάνει μια σφιχτή και μεγάλη αγκαλιά! Θα μου πει να γυρίσω να δω τον καναπέ μου, που έχει πάρει το σχήμα από αγάπη και υγρά μάτια, γιατί ο καλός μου ξόδεψε τα τελευταία του λεφτά, για να μου αγοράσει το αγαπημένο μου κρασί.
Θα μου θυμίσει πως η μοναχική ηλικιωμένη γυναίκα στο διπλανό διαμέρισμα με περιμένει κάθε μέρα και τα λεπτά μαζί μου είναι ό,τι της έχει απομείνει. Το δικό μου τηλέφωνο θα χτυπάει και ο ήχος του θα μου λέει ότι ακόμη και μέσα στο χειμώνα, όταν αγαπάς, μπορείς να βρεις κεράσια και να γεμίσεις τις χούφτες του δικού σου ανθρώπου. Και τις νύχτες θα με ξυπνάει, για να κοιτάζω στον ουρανό τα αστέρια και να νιώθω ότι κάπου εκεί ψηλά βρίσκονται όσοι αγαπημένοι μου δε θα μπορέσω να αγκαλιάσω ποτέ πια, αλλά θα χαμογελάμε μαζί κρυφά στα σκοτάδια και έτσι θα τους έχω πάντα στη ζωή μου!
Και θα μάθω από το τηλέφωνο πως η ζωή έχει πάρει τις αποφάσεις της αμετάκλητα: δε γουστάρει τη μιζέρια, παρά μόνο τη χαρά, γιατί η χαρά είναι μεταδοτική και μας κάνει πιο όμορφους και πιο δυνατούς. Εξάλλου είμαστε πλέον όλοι εξουθενωμένοι, για να αντέχουμε τις θεωρίες καταστροφής και συνωμοσίας και ήττας. Και τις μεγαλοστομίες και τις υποσχέσεις και το υπεροπτικό ύφος σετάκι με το κούνημα του δείκτη ''Εγώ τα ξέρω όλα, εγώ θα σε σώσω!'' Μα δε θέλω, μάτια μου να με σώσεις, θέλω να σωθώ ή να καταστραφώ μοναχούλι μου, μπα πείσμα, ό,τι μπορούμε κάνουμε! Σε βαρέθηκα εσένα που μας κοιτάζεις εμάς τους θνητούς από τον θρόνο σου, απορώ πώς δε ζαλίζεσαι από το δυσθεώρητο αυτό ύψος!..
Ουφ! Ας κατεβάσει κάποιος τον διακόπτη, να μη τους ακούμε και ας μας απαλλάξει από όλα τα περιττά φορτία! Μόνο όμορφες ψυχές και όμορφα όνειρα φέτος, τους μίζερους ούτε να τους βλέπουμε, όταν περνούν από κοντά μας! Γιατί μπορεί, Άγιε Βασίλη μου, να μη ζήσαμε πείνα και κατοχή, όμως όσο και να πεις, έναν τρόμο θα τον κληροδοτήσουμε στα παιδιά μας μέσα από τα κακοπαθημένα γονίδιά από με τους αλαλαγμούς των ημίτρελων γύρω μας, έστω και αν είναι κύμβαλα αλαλάζοντα!
Να έχουμε μια ήρεμη και χαρούμενη χρονιά, να είμαστε μαζί, να γελάμε, να κλαίμε, να μεγαλώνουμε και να αλλάζουμε μαζί, κυρίως όμως να αγκαλιάζουμε τις ψυχές και τους φόβους των ανθρώπων και να κεντράρουμε μαζί στο φως και στον καλύτερο κόσμο για τα παιδιά μας! Και του χρόνου τέτοια μέρα όσα περάσαμε να μοιάζουν σαν ένα κακό όνειρο. Η νέα χρονιά είναι εδώ, ας χαμογελάσουμε ποιος ξέρει τι καλά θα μας φέρει!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου