τα ξήλωσε η Αριάδνη για να κάνει το μίτο της
και να οδηγεί στην έξοδο τους ανυποψίαστους
μέσα από το χαοτικό ταξίδι της ζωής.
Τα αρώματα της μνήμης ξεθύμαναν
Σκούριασε ο χρόνος τις αναμνήσεις
Φωτογραφίες και σημάδια που φάνταζαν ανεξίτηλα
σβήνουν σε μια εθελούσια αμνησία.
Ένα ουράνιο μειδίαμα ανχνοφαίνεται
και κυοφόρα άνθη υπόσχονται καρπούς γλυκείς
Ελπίδες κρεμασμένες σε κλαδί σαν κόκκινες κορδέλες
μιας Μ.Πέμπτης προμηνύουν την Ανάσταση.
Μια απόρθητη χαραμάδα σε χαλάσματα πύργου
γεμίζει με φως.
Αχόρταγοι δαίμονες οι νυχτερίδες
που φώλιαζαν μέσα του
δίνουν τη θέση τους σε παραδείσια πουλιά
και φτερουγίζουν ελπίδες με ανταύγειες ζωής.
Αγκαλιές ειρηνοφόρες πλέκουν χαμόγελα
και άνθη φυτρώνουν στις ρωγμές της πίκρας
που γλυκαίνουν τους παλμούς της καρδιάς
Η ψυχή αχόρταγος ταξιδευτής ιχνηλατώντας
φτερουγίζει για το νησί μιας χαμένης ελπίδας.
Το φεγγάρι αλλάζει τη ρότα του.
Τα όνειρα χτίζουν φωλιά στον κήπο της Εδέμ
σε μια καινούργια Άνοιξη.
Ο ουρανός ρίχνει πεφταστέρια
στην αγκαλιά της στέρφας γης
για να σκορπίσουν φωτεινούς θησαυρούς
στης μοναξιάς τις στράτες
και να φωτίζονται οι ασέληνες νύχτες.
.
Σολωμού Κατερίνα
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου