ΜΠΟΥΡΑΣ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ :Ατλαντίς
Εκδόσεις Νίκας
Γράφει ο Δημήτρης Βαρβαρήγος
Ατλαντίς, το νέο βιβλίο του ΚΜ από τις εκδόσεις Νίκας.
Όπου υπάρχει καπνός υπάρχει και φωτιά και γεννάται το ερώτημα, γιατί η Ατλαντίδα, να παραμένει ένα αξεδιάλυτο μυστήριο στις συνειδήσεις μας και όχι μια αυταπόδεικτη πραγματικότητα όταν υπάρχουν αρχαίες καταγραφές από πολλούς αλλά πιο σίγουρες -από την αυθεντία στο θέμα- με τα κείμενα του Πλάτωνα στον Τίμαιο που αναφέρεται στη νησιωτική Ήπειρο και στον Κριτία ή Ατλαντικός όπου δεν είναι τίποτα άλλο από μια λεπτομερή διήγηση της ιστορίας των τεχνών, των ηθών και εθίμων εκείνου του λαού. Η διήγηση του Πλάτωνα είναι τόσο εντυπωσιακά, λεπτομερής και αληθοφανής, ώστε εξ αρχής εκλήφθηκε ως ένα είδος ιστορικού ντοκουμέντου. Σαφώς δεν έχει ακόμη αποδειχθεί η αλήθεια της και οι λεπτομέρειες ενός ενδεχόμενου ανώτερου πολιτισμού, παρά μόνο με πιθανολογούμενες καταγραφές. Μα παρ’ όλα αυτά όμως γίνεται το επίκεντρο για εκατοντάδες εκτιμήσεις πλαισιωμένες πάντα με άπλετη φαντασία ως δημιουργικό αναπόφευκτο να συμβαίνει καθώς πάντοτε, η συνάντηση μιας ιστορίας με το μύθο παίζει το δικό της ξεχωριστό, καταλυτικό ρόλο. Είναι κάτι που υφίσταται κι αυτό δίνει το ελαφρυντικό, στα όποια τυχαία εκάστοτε γραφόμενα, γιατί πάντοτε στη λογοτεχνία, δηλαδή, η μυθιστορηματική επινόηση να συγχωνεύει το πραγματικό με το φανταστικό, να συνενώνει καταστάσεις, να ξεπερνάει όρια πέραν τoυ απτού και τελικά να εμφορούνται ως ο μύθος μιας απίστευτης αληθινής ιστορίας. Προσωπικά κάτι ανάλογο πιστεύω να συμβαίνει και με τονθρύλο της Ατλαντίδας.
Από την ύστερη αρχαιότητα έχει χυθεί πολύ μελάνι παγκοσμίως για να προσδιοριστεί η ταυτότητα, ο ακριβής τόπος και ο χρόνος ύπαρξης της χαμένης Ατλαντίδας από πάσης φύσεως ερευνητές:Καταξιωμένοι επιστήμονες. Μελετητές και ομάδες φοιτητών από πανεπιστήμια. Αυτόνομοι ερευνητές ακόμα και φαντασιόπληκτοι γραφιάδες.
Στη διάδοση του μύθου της Ατλαντίδας συνετέλεσε, μετά την επικράτηση του Χριστιανισμού, η ομοιότητα της διήγησης του Πλάτωνα με τις αναφορές της Βίβλου στον Κατακλυσμό, αλλά και η διεύρυνση του γνωστού κόσμου με τη διάνοιξη των εμπορικών δρόμων προς την Ανατολή και, φυσικά, η ανακάλυψη της Αμερικής, που απέδειξε την ύπαρξη μιας άγνωστης ηπείρου στη μεριά του Ατλαντικού Ωκεανού. Η Ατλαντίδα τοποθετήθηκε στην Παλαιστίνη, στην Ινδία, στα ισπανικά νησιά, στην Σουηδία ή στην Αμερική, και ο μύθος των αρχαίων Ατλάντων εξέθρεψε ποικίλους εθνικισμούς, κατά τα νεότερα χρόνια.
Κανένας αρχαίος μύθος δεν διέγειρε τόσο πολύ τη φαντασία των μεταγενεστέρων όσο αυτός της Ατλαντίδας.
Τις απόψεις αυτές έρχεται να τεκμηριώσει ο ΚΜ που γράφει:
Πιστεύω ακράδαντα, από τις μέχρι τώρα έρευνές μου, πως κανείς, μα κανείς, ζωντανός άνθρωπος πάνω στη Γη τώρα δεν μπορεί, δεν γίνεται, δεν δύναται να επινοήσει, να φανταστεί, να δημιουργήσει κάτι που δεν υπήρχε, δεν υπάρχει και δεν θα υπάρξει.
Μέσα λοιπόν σε αυτή την πληθώρα συγγραμμάτων, απόψεων και πληροφοριών ο ΚΜ καταθέτει τη δική του αναφορά στη ελληνική όσο και στη διεθνή γραμματεία για το θέμα της Ατλαντίδας. Παραθέτει στοιχεία προερχόμενα από μελέτη που μετράει σαράντα ένα χρόνια. Ένα έργο ζωής δοσμένο μέσα από μια ενδελεχή μελέτη που δεν αρκείται να ανασκευάζει τα καθαυτά καταγεγραμμένα γεγονότα αλλά επεκτείνει με το δικό του δυναμικό λόγο και την πλούσια γνωστική σοφία του, την κάθε έννοια που στο βιβλίο αναφέρεται σε μόλις 27 κεφάλαια και καλύπτει έναν ευρύ κύκλο για όλα όσα αφορούν το θέματου. Εμπεριστατωμένη γνώση για γεγονότα των αρχαίων πολιτισμών σε παραλληλισμό με το σημερινό κόσμο μας. Ξεπερνά νοητικά όρια, επεκτείνει όλη τη γήινη αληθινή ιστορία
γεμάτη από φιλοσοφικούς στοχασμούς για ότι υπάρχει στη ζωή μας. Στον έσω και έξω κόσμο του ανθρώπου.
Το βιβλίο απαρτίζεται από 27 κεφάλαια όσα και τα γράμματα της αλφαβήτου πριν αφαιρεθούν τρία από αυτά. Το δίγαμα, το κόππα και το σαν-πί.
Ως προμετωπίδα στο κάθε κεφάλαιο ξεκινάει με αναλυτικά τρικ, (όπως τα αναφέρει ο ίδιος) δηλαδή μας παρουσιάζει ακριβολογικούς λεξάριθμους της Πυθαγόρειας αριθμοσοφίας.
Παράθεση στοιχείων άκρως εντυπωσιακή παράλληλα με φιλοσοφικές προεκτάσεις σε εφαρμοσμένες γνώσεις και με διασταυρωμένες διαστάσεις της ίδιας εμπειρίας σύνδεσης του
τότε και του παρόντος.
Σε κάθε ψηφίο υπάρχει και μια καταγραφή ως παράδειγμα που συνδέει σύγχρονους βίους ως συνέχεια εκείνων που προηγήθηκαν. Αναφορές περιστατικών που άπτονται της μεταφυσικής αλλά είναι τόσο λεπτομερή που αποδεικνύουν τις αλήθειες των γεγονότων. Ακόμα κι αν είχε ο συγγραφέας στη διάθεση του όλα τα απόκρυφα αρχεία, εύκολα θα γινόταν αντιληπτό το πόσο αποσπασματικό μπορεί να είναι το περίγραμμα που επιχειρεί να συνοψίσει σε λίγες σελίδες την ιστορία φυλών και εθνών η οποία επεκτείνεται σε μερικές
εκατοντάδες χιλιάδες χρόνια. Τουλάχιστον 800.000. Έτσι οι λεπτομέρειες σε ένα τέτοιο δύσκολο θέμα αν και συνδεδεμένες αποσπασματικά σαν κομμάτια ενός παζλ, η δόμηση της
απόδοση που έχει δώσει ο ΚΜ είναι απολύτως ουσιαστικά τεκμηριωμένες, ξεκάθαρες και γίνονται απολύτως αντιληπτές σε βαθμό που γραπώνει τη νοητική περιέργεια και σκέψη του
αναγνώστη και τον ταξιδεύει με τη δική του νοητική γνώση σε ένα παρελθόν που παρά τους αιώνες που μεσολάβησαν τίποτα στα ανθρώπινα δεν έχει αλλάξει καθώς το λάθος του δημιουργού να χαρίσει το εγώ στον άνθρωπο, έγινε η αιτία για τα δεινά της ανθρωπότητας.
Ο συγγραφέας εισέρχεται στο κυρίως θέμα αντλημένο από τα σύγχρονα γραπτά ντοκουμέντα -τα οποία παραδόθηκαν δια μέσου των αιώνων- ντοκουμέντα που μπορούν να ερευνηθούν μέσα από την επέκταση που τους έχει προσδώσει σχολιάζοντας το κάθε θέμα με μια φιλοσοφική χροιά που εμβαθύνει και το αναλύει σε βαθμό να γίνεται μια συνοπτική εγκυκλοπαίδεια στα κυρίως ζητήματα που αφορούν και συστήνουν την υπαρξιακή υφή του ανθρώπου.
Μιλάει για τον Θεό τη θρησκεία, τον Άνθρωπο και τη μοίρα του, τον Χρόνο, τις Τέχνες, για ήθη κι έθιμα, την εκπαίδευση, την Υγεία, το Θάνατο, για την μετάβαση και την επιστροφή.
Η δυναμική των κειμένων του φτάνει να αγγίξει ως και τις ψυχικές ιδιότητες του ανθρώπου, για την ανθρώπινη εγωπάθεια που κάνει ιδιαίτερη μνεία στο κεφάλαιο (Η) ήττα, καθώς αναφέρει πως: Η Ατλαντίδα κατέρρευσε από τη λατρεία του εγώ.
Ο συγγραφέας καταφέρνει στις λίγες αλλά μεστές σελίδες του βιβλίου να αναπτύξει θεωρίες για όλα εκείνα που επικράτησαν και δόμησαν την ανθρώπινη κοινωνία στη μακραίωνη ιστορία της.
Σε όλα τα κεφάλαια διαφαίνεται η αναφορά για όσα παρέχει σήμερα ο πολιτισμός μέσα από την υλιστική πραγματικότητα. Δίνει όλο το φάσμα των παροχών που θα μπορούσαν και μπορούν να δελεάσουν, αποσπώντας απ’ αυτή καθ’ αυτήν την υπαρξιακή αναζήτηση μόνο αλήθειες στηριγμένες επιστημονικά και ψυχαναλυτικά δίχως ενδιάμεσα υποκατάστατα, που έτσι ή αλλιώς είναι πάρα πολλά όσο και δελεαστικά και μπορούν να νπαρασύρουν. Για τον συγγραφέα όμως που λέει τα πράγματα με το όνομα τους, φυσικά, αυτά δεν ισχύουν. Ωστόσο όλα αυτά που προσφέρονται σε μια εξελιγμένη κοινωνία, έχουν και το αντίστοιχο τίμημα. Να λοιπόν η προέκταση του υπαρξιακού γίγνεσθαι που ξεκινάει απ’ το τότε και φτάνει στο σήμερα με τα ίδια αρχέγονα πρότυπα.
Ανέκαθεν οι λανθάνουσες καταβολές του υποσυνειδήτου πάντα δρουν και βρίσκουν έδαφος κατάλληλο να εκφραστούν δημιουργώντας δράματα και τραγωδίες αρχής γενομένης μέσα
στο στενό οικογενειακό περιβάλλον. Άλλωστε, οι αρχαίοι Έλληνες τραγικοί στα έργα τους θέτουν την οικογένεια ως το πρόσφορο έδαφος μέσα στο οποίο διαδραματίζεται η τραγωδία
κι αντιλαμβανόμαστε πως το εγώ τροφοδοτεί πολλά αρνητικά συναισθήματα που φτάνουν μέχρι την κατάρρευση ακόμη και των πιο σπουδαίων πολιτισμών.
Παρατηρούμε μέσα στα κείμενα του εν λόγω βιβλίου, πως καμία θεωρητική γνώση δεν μπορεί να αναχαιτίσει την ανάγκη του ανθρώπου να προσεγγίσει βιωματικά την πραγματικότητα του εαυτού του και της ζωής και πως καμία απαγόρευση δεν τον αποτρέπει από αυτό προς το οποίο έλκεται -ακόμη κι αν είναι καταστροφικό-.
Ο λόγος για τον οποίο συμβαίνει αυτό είναι ότι αναζητά τη Γνώση. Η Γνώση βέβαια δεν είναι ένας σταθμός αλλά μια συνεχής πορεία, όπως μας αποδεικνύει ο συγγραφέας, μέσα από την οποία διασπά τα περιοριστικά του όρια, απελευθερώνοντας δυνατότητες δημιουργικές οι οποίες εκφράζουν την ιδιότητα της ψυχής του.
Η Γνώση αποδίδει στη Συνείδηση της Σχέσης και η Γνώση ταυτίζεται με την Αγάπη ως Συνείδηση της Ενότητας.Σαράντα ένα χρόνια κράτησε το γράψιμο γεμάτα έρευνα και μεπολύ υπομονή και αγάπη... θα συμπλήρωνα με κάθε σοβαρότητα, πως αυτό το βιβλίο είναι μια συμπυκνωμένη εγκυκλοπαίδεια και μέσα σε αυτά τα κείμενα θα μπορέσει ο αναγνώστης να βρει απαντήσεις σε πολλά ερωτήματα.
Δράττομαι της ευκαιρίας μια και πρωταγωνιστεί η αλφάβητος στο βιβλίο, να κλείσω με μία από τις σπουδαιότερες και ουσιαστικότερες σε έννοια λέξη που σε παγκόσμιο επίπεδο μόνο στην ελληνική γλώσσα έχει την πρωτιά καθώς είναι η μοναδική που χρησιμοποιεί το πρώτο και το τελευταίο γράμμα της αλφαβήτου στην πιο σπουδαία λέξη για τον άνθρωπο.
Αγαπώ.
Δημήτρης Βαρβαρήγος
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου