ΣΥΜΩΝΗ ΚΑΤΡΑΜΑΔΟΥ : Η ΒΑΣΙΛΙΣΣΑ ΤΟΥ ΑΙΓΑΙΟΥ, Το Ταξίδι της Αταλάντας
Εκδότης : ΩΚΕΑΝΙΔΑ
Χρονολογία Έκδοσης : Απρίλιος 2018
Είδος : Μυθιστόρημα
Αριθμός σελίδων : 480
Διαστάσεις : 21x14
ISBN : 13 9789604108206
Επιμέλεια : ΠΑΠΑΝΙΚΟΛΑΟΥ ΕΛΕΝΗ
Παρουσίαση
Νέα κι όμορφη αριστοκράτισσα της Μυτιλήνης στην εποχή της Σαπφούς, η Φοίβη έχει ό, τι επιθυμεί. Όμως σύντομα θα χρειαστεί να παλέψει για όλα όσα έχει με την κοινωνία, για τον σεβασμό και την περιουσία της με τη θάλασσα, για την επιβίωση και την ευημερία. Τη μεγαλύτερη, όμως, μάχη θα τη δώσει με τον έρωτα που θα τη χτυπήσει σαν τρικυμία και θα την αφήσει ναυάγιο. Αλλά η θάλασσα, που της τα πήρε όλα, θα τη σπρώξει πάλι στην επιφάνεια και θα τη φέρει στο απάνεμο λιμάνι του ενός, μοναδικού έρωτα. Ένα ιστορικό μυθιστόρημα περιπλάνησης στο Αιγαίο σ' έναν αγώνα ωριμότητας. Η περιπέτεια της ψυχής στην αναζήτηση του συντρόφου της. (Από την παρουσίαση στο οπισθόφυλλο του βιβλίου)
❀ ❀ ❀ ❀
Στην πρώτη περίοδο πολιτισμού, πλούτου και πολιτικών ανακατατάξεων του ελληνικού κόσμου τωνιστορικών χρόνων (7ος - 6ος αι. π.Χ.) μπλέκονται η ζωή, τα όνειρα και τα πάθη μιας νέας αριστοκράτισσας της Μυτιλήνης που θα ζήσει ελεύθερα, θα ταξιδέψει και θα εμπορευθεί στο Αιγαίο, ενώ θα αναζητά τον θειο έρωτα. Μια πορεία αυτογνωσίας. Ίσως σαν τη δική μου. Ίσως σαν τη δική σας.
ΑΠΟΣΠΑΣΜΑΤΑ
Φώκαια
Φώκαια, η πιο μεγάλη πόλη στον ελληνικό κόσμο. Το τείχος της μόνο λένε ότι είναι κοντά στα πέντε χιλιομετρα.Ο πλούτος της τεράστιος, αφού οι Φωκαείς είναι δεινοί θαλασσοπόροι και ταξιδεύουν σ' όλες τις γνωστές θάλασσες, κάνοντας εμπόριο και χτίζοντας ναυστάθμους. Η πόλη έχει δυο λιμάνια όπως η Μυτιλήνη. Το μικρό, τον Λαμπτήρα και το μεγάλο, τον Ναύσταθμο. Εμείς θ' αράζαμε στο μεγάλο γιατί το σκάφος μας ήταν από τα μεγάλα εμπορικά. Είχε βραδιάσει όταν φτάσαμε και έμεινα στο πλοίο, αφού ήταν αργά για να βγω στην πόλη. Οι ναύτες αντίθετα βγήκαν στο λιμάνι, ο Σωσικράτης ανάμεσά τους. Απ' την ώρα που ανέβηκα στην Αταλάντα δεν μου είχε μιλήσει. Μου έδωσε το χέρι του ως συνήθως για να με βοηθήσει να ανέβω και μετά μου γύρισε την πλάτη. Όλη μέρα έδινε εντολές στους ναύτες, κρατούσε τιμόνι και συμβουλευόταν έναν πάπυρο που έμαθα απ' τον Ελλάνικο ότι ήταν ναυτικός χάρτης της περιοχής. Σ' εμένα όμως δεν μίλησε ούτε μία φορά. Κι εγώ δεν επεδίωξα να του μιλήσω. Πείσμα στο πείσμα να δούμε ποιος θα νικήσει. Όμως τον κοιτούσα κρυφά. Και κάποια στιγμή νομίζω ότι πρόλαβα ένα βλέμμα του.
Το άλλο πρωί αντίκρισα την λαμπρή αυτή πόλη. Απλωνόταν κυκλικά πάνω σε απαλούς λόφους και εκείνη τη μέρα ήταν λουσμένη σ' ένα ζεστό φως. Κατεβήκαμε με τον Ελλάνικο και την Αντιόπη να πάμε τα αναθήματά μας στο ιερό του λιμανιού που ήταν αφιερωμένο στην αρχέγονη θεά της γης, την Κυβέλη. Ο Σωσικράτης μας συνόδεψε στο ιερό, όμως όταν τελειώσαμε μας άφησε μόνους και γύρισε στο καράβι για να φροντίσει για την μεταφορά των αμφορέων. Πέρασα όλο το πρωί κάνοντας συνεννοήσεις με τους εμπόρους κρασιού. Ο Ελλάνικος κουβαλούσε αμφορίσκους με δείγματα από τα κρασιά που είχαμε φέρει, ανθοσμία για την ανώτερη τάξη, πράμνιο για τις ταβέρνες, το αγαπημένο κρασί των Ελλήνων πολεμιστών της Τροίας και τον γλυκό πρόδρομο. Είχαμε και λίγο αφρώδες κρασί για τους εκλεκτούς πελάτες[1]. Κατάφερα να πουλήσω όλο το κρασί που είχα φέρει και έκλεισα παραγγελίες και για τον επόμενο χρόνο.
Είχε βραδιάσει όταν τελειώσαμε. Ο ουρανός ήταν φορτωμένος μαύρα σύννεφα, δεν έβλεπες άστρα. Μια ψύχρα μας τύλιξε. Στον δρόμο της επιστροφής χοντρές στάλες βροχής μας έκαναν να επιταχύνουμε. Μέχρι να το καταλάβουμε η μπόρα είχε πιάσει για τα καλά. Αρχίσαμε να τρέχουμε προσπαθώντας να βρούμε κάποιο στέγαστρο για να προφυλαχτούμε. Στριμωχτήκαμε κάτω απ' τα κεραμίδια μιας αυλόπορτας. Μετά δυσκολίας χωρούσαμε και οι τρεις.
“Θα τρέξω εγώ μπροστά. Εσείς μείνετε εδώ μέχρι να ξεθυμάνει η βροχή και μετά μ' ακολουθείτε”.
Ο Ελλάνικος προσπάθησε να με σταματήσει, αλλά δεν πρόφτασε. Έτρεχα ήδη στον χαλικόστρωτο προσπαθώντας να μαντέψω τον συντομότερο δρόμο για το λιμάνι. Τα μποτάκια μου βουτούσαν σε λίμνες με νερό και γλιστρούσα, όμως συνέχισα να τρέχω ενώ η βροχή δυνάμωνε. Μια αστραπή μ' έκανε να κοντοσταθώ. Έπρεπε να βρω κατάλυμα. Χώθηκα στην εσοχή ενός τοίχου. Μια κουρτίνα βροχής με τύλιξε. Έσφιξα πάνω μου το μάλλινο ιμάτιο. Έτρεμα. Δεν έβλεπα τίποτα μπροστά μου, μόνο τη βροχή. Αισθάνθηκα απίστευτα μόνη και ανήμπορη. Ξάφνου, η βροχή δεν έδερνε πια το πρόσωπό μου, μια σκιά με είχε σκεπάσει. Τρόμαξα, προσπάθησα να φύγω. Δυο δυνατά χέρια μ' άρπαξαν απ' τους ώμους.
“Γιατί είσαι μόνη σου, πού είναι ο Ελλάνικος”; Η φωνή του Σωσικράτη, βραχνή, θυμωμένη. Αναστέναξα με ανακούφιση.
“Τους άφησα πίσω. Ερχόμουν στο λιμάνι”.
“Από λάθος δρόμο. Θα τον κανονίσω τον Ελλάνικο στο καράβι. Πάμε τώρα”.
“Δεν φταίει αυτός, εγώ έφυγα”.
“Εγώ θα αποφασίσω ποιος φταίει”.
Με τράβηξε πάνω του και με σκέπασε με την χλαμύδα του. Πρώτη φορά βρισκόμουν τόσο κοντά του και η αίσθηση του γεροδεμένου κορμιού του ήταν πρωτόγνωρη, μεθυστική. Περπατούσε με μεγάλες δρασκελιές που δυσκολευόμουν να ακολουθήσω. Μ' έσερνε σχεδόν για να τον προφτάσω. Κάποια στιγμή με σήκωσε στα χέρια του.
“Θα πάμε πιο γρήγορα έτσι. Τυλίξου με την χλαμύδα”.
“Θα βραχείς”.
“Μη σε νοιάζει αν θα βραχώ εγώ. Σκεπάσου εσύ”.
Τυλίχτηκα με την χλαμύδα του και κούρνιασα στο στήθος του. Αισθανόμουν τους δυνατούς χτύπους της καρδιάς του, την ανάσα του. Έβρεχε και κρύωνα όμως θα ήθελα να μείνω στην αγκαλιά αυτή για πάντα.
Το ταξίδι μας στη βροχή τέλειωσε πιο γρήγορα απ' ότι περίμενα. Μ' άφησε έξω από την θύρα μου. Ζαλίστηκα όταν μ' ακούμπησε κάτω, παραπάτησα. Με συγκράτησε. Για μια στιγμή κοιταχτήκαμε στα μάτια. Μετά, απρόσμενα, το στόμα του βρήκε το δικό μου. Απαιτητικό, βαθύ. Με τύλιξε με τα δυνατά του μπράτσα, μ' έσφιξε πάνω του, για μια στιγμή μόνο. Τέλειωσε τόσο ξαφνικά, όπως άρχισε. Μ' έσπρωξε προς το δωμάτιό μου.
“Πήγαινε να στεγνώσεις. Καληνύχτα”.
Έκανε στροφή και χάθηκε στο σκοτάδι του αμπαριού.
.....
[1]Ανθοσμίας οίνος, πράμνιος οίνος, πρόδρομος οίνος και αφρίζων οίνος, τα κρασιά της Λεσβου. (Κοντης 1973).
❀ ❀ ❀ ❀
Πάθη
Δεν είχα επισκεφθεί ποτέ τον προσωπικό του χώρο. Ένα μικρό, σκοτεινό δωμάτιο στην άκρη της αυλής. Του είχα προτείνει ένα μεγαλύτερο αλλά ήθελε να είναι κοντά στην είσοδο, για να μπαινοβγαίνει χωρίς να ενοχλεί. Το φως απ’ το παράθυρό του, με οδηγούσε. Άνοιξα και μπήκα. Ο δούλος που ήταν μαζί του σηκώθηκε. Του έκανα νόημα να φύγει. Ένας πύραυνοςπάσχιζε να ζεστάνει τον χώρο. Ο Ελλάνικος κείτονταν στην κλίνη, ημίγυμνος. Δεν ήξερα ότι ήταν τόσο γεροδεμένος! Τα χρόνια που είχε περάσει στην Αταλάντα είχαν δέσει το κορμί του, όπως και την ψυχή του. Είχε κατεβάσει μέχρι τη μέση τον ματωμένο χιτώνα και με το δεξί του χέρι πίεζε με το ύφασμα την πληγή για να σταματήσει την αιμορραγία. Το πρόσωπο του φαινόταν χλωμό στο λιγοστό φως. Με κοίταξε μ’ ένα σκοτεινό βλέμμα κι ήξερα ότι δεν έφταιγε μόνο ο πόνος. Ήταν θυμωμένος μαζί μου, γιατί, για μια ακόμη φορά, δεν τον είχα ακούσει. Με είχε προειδοποιήσει για τον Αντίνοο, αλλά εγώ τον αγνόησα. Προσπάθησε να σηκωθεί στη θέα μου, όμως τον σταμάτησα με το χέρι. Κάθισα δίπλα του, σιωπηλά. Έπλυνα την πληγή με το αφέψημα κι έβαλα επάνω τα φύλλα του δίκταμου. Μετά την έδεσα σφιχτά. Μ’ άφηνε να τον φροντίζω χωρίς να μιλά, όμως τα μάτια του δεν έφυγαν ούτε στιγμή απ’ το πρόσωπό μου.
“Ξάπλωσε να ξεκουραστείς. Θα χρειαστείς όλες τις δυνάμεις σου για να επουλωθεί η πληγή”.
“Δεν με νοιάζει η πληγή. Η κατάσταση μ’ ανησυχεί. Δεν μπορεί αυτοί οι αλήτες να έρχονται όποτε θέλουν και να μας εκβιάζουν. Και είχε και το θράσος να σηκώσει τα μάτια του πάνω σου! Πρέπει να τους βρω. Να δώσω ένα τέλος σ’ όλα αυτά”.
Έκανε να σηκωθεί. Τον εμπόδισα.
“Μην ανησυχείς. Έχω ήδη στείλει να φωνάξουν τον Σωσικράτη. Αυτός σίγουρα θα ξέρει τί μπορούμε να κάνουμε”.
Έμεινε για λίγο σκεφτικός.
“Ναι, ο κυβερνήτης μπορεί να βοηθήσει. Έχει αρκετές γνωριμίες στο λιμάνι”.
“Εσύ θέλω να μείνεις εδώ να ξεκουραστείς. Υποσχέσου”!
“Καλά Φοίβη, θα μείνω μέσα, απόψε. Αν όμως ο κυβερνήτης δεν καταφέρει κάτι, αύριο το βράδυ θα τους ψάξω εγώ. Δεν πρέπει να τους δώσεις τα χρήματα. Αν τα δώσεις, δεν θα σ’ αφήσουν ήσυχη. Θα συνεχίσουν να ζητάνε. Μέχρι μεθαύριο πρέπει να έχουν ξεκαθαρίσει τα πράγματα”.
“Το ξέρω. Ελλάνικε... συγγνώμη. Δεν ήθελα να συμβούν όλα αυτά. Πληγώθηκες απόψε για να με προστατέψεις. Εγώ φταίω. Δεν σ’ άκουσα και κοίτα τί μας βρήκε...”.
“Εσύ να παραδέχεσαι ότι έκανες λάθος; Θα γύρισε ο Φαέθων το άρμα του ανάποδα, πάει απ’ τη δύση στην ανατολή”!
Η ειρωνεία στη φωνή του ήταν καρφί στην περηφάνια μου. Όμως είχε δίκιο. Όλες οι αγωνίες και οι φόβοι της προηγούμενης ώρας έγιναν δάκρυα στα μάτια μου. Έχωσα το κεφάλι στις παλάμες μου κι έκλαψα, όσο δεν είχα κλάψει από την εποχή του Καλλία. Έτρεμα σύγκορμη. Ένοιωσα το γερό του χέρι να τυλίγεται στους ώμους μου, να με τραβά στο στήθος του. Έμεινα εκεί ούτε ξέρω πόση ώρα, τα δάκρυα να τρέχουν απ’ τα μάτια μου, το χέρι του να χαϊδεύει τα μαλλιά μου. Θα μπορούσα να μείνω για πάντα εκεί, πάνω στη ζεστή του σάρκα, ν' ακούω τους χτύπους της καρδιάς του, τα παρηγορητικά του λόγια. Να νοιώθω την αγάπη του. Όμως κάποια στιγμή τα δάκρυα στέρεψαν. Σήκωσα δειλά το κεφάλι. Τα μάτια του με κοιτούσαν με μια ανείπωτη γλύκα. Έπρεπε να φύγω, θα ερχόταν ο Σωσικράτης. Ανασηκώθηκα κι έγειρα να τον φιλήσω στο μέτωπο. Όμως παραστράτησα, ή ίσως εκείνος με πρόφθασε με τα χείλη του. Το φιλί του βαθύ και τρυφερό, βάλσαμο στην ψυχή μου. Πολύ βαθύ, πολύ τρυφερό. Τραβήχτηκα αμήχανα.
“Θα στείλω ένα δούλο να μείνει κοντά σου απόψε, μήπως χρειασθείς κάτι. Θα τα πούμε αύριο”. Γύρισα και βγήκα βιαστικά.
ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΑ ΣΤΟΙΧΕΙΑ
Η Συμώνη Κατραμάδου γεννήθηκε και μεγάλωσε στη Μυτιλήνη της Λέσβου. Σπούδασε Γαλλική Φιλολογία / Γλωσσολογία και Νομικά στο ΕΚΠ. Απέκτησε μεταπτυχιακό τίτλο σπουδών στην Υπολογιστική Γλωσσολογία στο Πανεπιστήμιο του Μάντσεστερ Αγγλίας και Διδακτορικό στην Θεωρητική Γλωσσολογία στο Πανεπιστήμιο του Γιοχάννεσμπουργκ Ν. Αφρικής. Εργάζεται ως εμπειρογνώμονας σε πολιτιστικά θέματα και ειδικεύεται στις ευρωπαϊκές εκπαιδευτικές και πολιτιστικές πολιτικές. Τα τελευταία χρόνια συμμετέχει σε ευρωπαϊκές επιτροπές και οργανισμούς για την ένταξη του πολιτισμού στις εξωτερικές σχέσεις της Ε.Ε., ενώ προωθεί την συνεργασία της Ελλάδας με τις άλλες ευρωπαϊκές χώρες για την προβολή του ελληνικού και ευρωπαϊκού πολιτισμού στις τρίτες χώρες. Έχει ζήσει για σπουδές ή/και εργασία στην Αγγλία, στην Νότιο Αφρική και στον Καναδά. Στον ελεύθερο χρόνο της ζωγραφίζει αλλά ασχολείται και με την πεζοπορία (έχει περπατήσει από τις Άλπεις μέχρι τις σαβάνες της Ν. Αφρικής) ενώ έχει κάνει χειμερινό σκι, ιστιοπλοΐα και καταδύσεις. Έχει ταξιδέψει σε πολλά μέρη της γης και θα ήθελε να δει πολύ περισσότερα. Πάντα όμως επιστρέφει στη βάση της, την Ελλάδα και την αγαπημένη της πατρίδα, την Μυτιλήνη.
ΚΡΙΤΙΚΗ
"Η Βασίλισσα του Αιγαίου" - Συμώνη Κατραμάδου
Γράφτηκε από την Χριστίνα Μιχελάκη
Νέα κι όμορφη αριστοκράτισσα της Μυτιλήνης στην εποχή της Σαπφούς, η Φοίβη έχει ό,τι επιθυμεί. Όμως σύντομα θα χρειαστεί να παλέψει για όλα όσα έχει· με την κοινωνία, για τον σεβασμό και την περιουσία της· με τη θάλασσα, για την επιβίωση και την ευημερία. Τη μεγαλύτερη, όμως, μάχη θα τη δώσει με τον έρωτα που θα τη χτυπήσει σαν τρικυμία και θα την αφήσει ναυάγιο. Αλλά η θάλασσα, που της τα πήρε όλα, θα τη σπρώξει πάλι στην επιφάνεια και θα τη φέρει στο απάνεμο λιμάνι του ενός, μοναδικού έρωτα. Ένα ιστορικό μυθιστόρημα περιπλάνησης στο Αιγαίο σ' έναν αγώνα ωριμότητας. Η περιπέτεια της ψυχής στην αναζήτηση του συντρόφου της (από το οπισθόφυλλο του βιβλίου).
Μυτιλήνη, 7 αιώνας π.χ. Η Φοίβη, μία νεαρή κοπέλα, μένει χήρα μετά από τον σύντομο γάμο της, με τον Χάρμη. Μόνη και ελεύθερη πλέον, με μια μεγάλη περιουσία στις πλάτες της, αποφασίζει να διεκδικήσει την ζωή της και να βγει από τον γυναικωνίτη, όπου οι τάσεις της εποχής θέλουν κλεισμένη την γυναίκα. Με όπλα την εξυπνάδα, την θέληση και το πείσμα της, καταφέρνει να μετατρέψει το πολεμικό πλοίο του άντρα της, την Αταλάντα, σε εμπορικό και να ανοίξει πανιά, για άλλα λιμάνια. Στο πλάι της, από τα πρώτα κιόλας βήματα της, ο πατέρας της, που με τις συμβουλές και τα μαθήματα του, βοηθάει την Φοίβη, στις πρώτες εμπορικές δυσκολίες που αντιμετωπίζει. Στο διάβα της θα εμφανιστούν εχθροί, αντίζηλοι, δυνατά πάθη μα και ένας ανυπέρβλητος έρωτας που θα ταράξει την ψυχή της.
Μέσα από το βιβλίο της κυρίας Κατραμάδου, παρακολουθούμε την πορεία μιας γυναίκας, που πάλεψε, απαίτησε και τελικά πήρε αυτό που της άξιζε, την ελευθερία της. Η Φοίβη, πάει κόντρα στις αντιλήψεις της εποχής εκείνης. Πάει κόντρα στην ίδια την κοινωνία, που θέλει μια γυναίκα μακριά από τα κοινά, από τα πολιτικά και κοινωνικά δρώμενα, μια γυναίκα που φροντίζει μόνο τα του οίκου της και της οικογένειας της. Κάνει το ένα τολμηρό βήμα μετά το άλλο. Διαχειρίζεται η ίδια την περιουσία της, ασχολείται με το εμπόριο και δεν διστάζει να ταξιδέψει και να αναζητήσει άλλους εμπορικούς προορισμούς, κάτι ανήκουστο για την εποχή εκείνη.
Μαζί με την επαγγελματική της δράση, θα την δούμε να παίρνει σημαντικές αποφάσεις για την ερωτική της ζωή. Αρνείται να ξαναπαντρευτεί και ανέχεται στωικά την διάκριση που υπάρχει ανάμεσα στις παντρεμένες και τις ανύπαντρες γυναίκες. Αδιαφορεί για τα κουτσομπολιά που υπάρχουν γύρω από το όνομα της και ζει την ζωή της όπως εκείνη την διάλεξε.
Καθώς η ροή του βιβλίου κυλάει, θα μπορέσετε να διακρίνετε την ωριμότητα της ηρωΐδας που πηγάζει μέσα από τις σκέψεις, τις απόψεις που ενστερνίζεται, τις αποφάσεις που παίρνει μπροστά από τα πιο σημαντικά διλήμματα της ζωής της.
Επίσης η συγγραφέας, μέσα από τα ταξίδια της Φοίβης και την συναναστροφή της με άλλες γυναίκες, μας παρουσιάζει την θέση της γυναίκας στις διάφορες πόλεις κράτη, όπου η Φοίβη επισκέπτεται, μα και τα δικαιώματα της.
Παράλληλα με τις αναφορές των πολιτικών εξελίξεων της εποχής εκείνης, η συγγραφέας καταφέρνει να μας παρασύρει σε ένα ιστορικό γαϊτανάκι, που όχι μόνο δεν κουράζει τον αναγνώστη, αλλά τον εισάγει στα ήθη κι έθιμα εκείνης της εποχής, στις αντιλήψεις και την καθημερινότητα των αρχαίων Ελλήνων.
Η Βασίλισσα του Αιγαίου, είναι ένα βιβλίο που θα σας παρασύρει σε ήρεμες και φουρτουνιασμένες θάλασσες. Σε θάλασσες βαμμένες με αίμα μα και έρωτα. Έναν έρωτα δυνατό, ανυπέρβλητο, από εκείνους που γίνονται ένα με την ψυχή και το είναι σου.
Ανοίξτε κι εσείς τα πανιά σας και ταξιδέψτε μαζί με την Φοίβη και την Αταλάντα της, στο Αιγαίο, σε ένα συγκλονιστικό ταξίδι αυτογνωσίας και αναζήτησης.
❀ ❀ ❀ ❀
Ο Αλέξανδρος Ακριτίδης σχολιάζει το μυθιστόρημα της Συμώνης Κατραμάδου, «Η ΒΑΣΙΛΙΣΣΑ ΤΟΥ ΑΙΓΑΙΟΥ - Το ταξίδι της Αταλάντας» (Εκδόσεις Ωκεανίδα)
...................
Η γραφή της Συμώνης Κατραμάδου είναι ευκολονόητη και προσιτή για τον κάθε αναγνώστη, ενώ η αφήγηση γίνεται σε πρώτο πρόσωπο, ώστε να υπάρχει αμεσότητα και να νιώθει απευθείας ο αναγνώστης τα συναισθήματα της ηρωίδας, Φοίβης. Το κείμενο είναι πλούσιο σε καίρια διαχρονικά μηνύματα, για την θέση της γυναίκας στην κοινωνία, την αξία της φιλίας, την βαρύτητα της έννοιας “μητρότητα”, τη σημασία του έρωτα στη ζωή του ανθρώπου. Κι αν πολλές φορές υπερισχύουν στην υπόθεση του βιβλίου τα “ερωτικά” ζητήματα της Φοίβης, δεν πρέπει να παραβλέπουμε ότι ήταν μια κοπελίτσα μόλις κοντά στα είκοσί της χρόνια, ηλικία που οι περισσότεροι νέοι αρχίζουν να μαθαίνουν τα μυστικά του ζωογόνου έρωτα, των άγουρων σωμάτων τους, του αχαλίνωτου πάθους. Γι’ αυτό και θεωρώ ότι αυτή η υπόθεση θα μπορούσε κάλλιστα να διαδραματίζεται σε κάθε περίοδο της Ιστορίας, αλλά και στις μέρες μας.
Η Συμώνη Κατραμάδου, μέσα από ένα καλογραμμένο και συγκινητικό αφήγημα, αφήνει ένα ολοκληρωμένο γραπτό τεκμήριο για την Ιστορία του τόπου της, την Μυτιλήνη. Ένα έργο που απαιτούσε σκληρή δουλειά, έρευνα και ιστορική τεκμηρίωση, όπου αυτό χρειάστηκε. Συνεπώς, κερδίζει επάξια τα συγχαρητήριά μας.
Αλέξανδρος Ακριτίδης, συγγραφέας
Διαβάστε περισσότερα:http://www.apostaktirio.gr/
❀ ❀ ❀ ❀
"Το βιβλίο είναι εξαιρετικό. Είναι μια θαυμάσια μεταφορά στην αρχαία Ελλάδα, στον τρόπο ζωής των ναυτικών, στη διαφορά της καθημερινότητας των γυναικών και των αντρών. Περιγράφει όμορφα τα θρησκευτικά ήθη και κάποιες μεγάλες γιορτές, άλλα έχει και πολλά στοιχεία που αφορούν την καθημερινότητα, τις ενδυμασίες και τη διατροφή. Επίσης, η εποχή που διάλεξε να τοποθετήσει την ηρωίδα της η συγγραφέας είναι μια περίοδος που ζούσαν πολύ γνωστά πρόσωπα σε όλους τους τομείς- στις τέχνες, την πολιτική, τη φιλοσοφία, την αστρολογία και πολλούς από αυτούς συναντά και η Φοίβη στα ταξίδια της.....Και στους δύο τομείς (το ιστορικό και το κοινωνικό του μέρος) το μυθιστόρημα με κάλυψε πλήρως. Δεν μου άφησε κενά και απορίες, η περιγραφή των βασικών χαρακτήρων είναι εξαιρετική, συμπάθησα όλους. Η γραφή είναι απλή, με όμορφη ροή και κράτησε αμείωτο το ενδιαφέρον μου από την πρώτη μέχρι την τελευταία γραμμή."
Βικυ Ζηλιασκοπούλου
Λογοτεχνική ιστοσελίδα Θεματοφύλακες Λόγω Τεχνών
❀ ❀ ❀ ❀
"Ταξιδεμα στην ιστορια με την Αταλαντα."
Περασα δυο ημερες πανω στις 489 σελιδες της, σα να τις ξεφυλλιζα στο καταστρωμα της κ γυρω μου το Αιγαιο που τοσο αγαπω. Τοπος συνυπαρξης τοσων πολιτισμών κ τόσων ταξιδιωτων.
Αργησα να καταλαβω την αγαπη μου για τη θάλασσα. Μαλλον αυτη σε ταξιδευει μακρύτερα ανθρωπε. Προτιμουσα, νομιζα, τα ψηλα βουνα, να τα διασχιζεις τρεχοντας πανω σε δυο ski, το παγωμενο χιονι να χαρασσεται πισω σου κ το προσωπο να αισθανεται το κερδος της ταχυτητας.
Υπηρχε λογος ομως που επεστρεψα στο Αιγαιο! Κ αυτος ηταν η αγάπη γι αυτο κ το χρεος στη Δηλο, που μου εδωσε πολλα.
Σ'ευχαριστώ Simone Katramadou μου γι αυτο το ταξιδι που κανει το πονημα σου κ παιρνει κ εμας μαζι του. Μπραβο σου!! Διαβαζοντας το δακρυα απελευθερωσαν την ψυχη. Ειναι μεγαλο δωρο το συγγραφικο ταλεντο που συνοδευει μια ελευθερη ψυχη σαν εσενα.
Χριστιάνα Λούπου
στο Facebook
❀ ❀ ❀ ❀
"Το ιστορικό μυθιστόρημα «Η Βασίλισσα Του Αιγαίου» είναι ένα βιβλίο με πολλές αρετές. Είναι γραμμένο σε εξαιρετικά ελληνικά. Ο τρόπος γραφής του, το κάνει να ρέει αβίαστα. Έχει εξαιρετικές περιγραφές τοπίων, τόπων, καταστάσεων και συναισθημάτων. Ακόμη είναι εμφανής ο κόπος που απαιτήθηκε για να φιλοτεχνηθεί η τοιχογραφία μιας εποχής, για την οποία οι πηγές και τα ανασκαφικά ευρήματα είναι ελάχιστα. Και μάλιστα περιγράφει όχι μόνο τη Μυτιλήνη, αλλά και τους άλλους τόπους που επισκέφθηκε στα ταξίδια της η Αταλάντα, κάτι που κάνει το όλο εγχείρημα ακόμη πιο δύσκολο. Τέλος έχει για κεντρικό χαρακτήρα μια γυναίκα που θέτει στόχους και τους πετυχαίνει χάρη στην ευφυΐα της, το πείσμα, την αταλάντευτη θέλησή της, το εμπορικό της δαιμόνιο και τη διορατικότητα της «σε εποχές που όλα αυτά δεν ήταν αυτονόητα ή ήταν ανήκουστα».
Ένα μυθιστόρημα που χωρίς να έχεις ίχνος διδακτισμού μας μαθαίνει την Ιστορία μιας εν πολλοίς άγνωστης εποχής και μας προσφέρει ώρες αναγνωστικής απόλαυσης."
Δημήτρης Μουρατίδης
Λογοτεχνική ιστοσελίδα ΣΕΛΙΔΟΔΕΙΚΤΗΣ
❀ ❀ ❀ ❀
"Έχω διαβάσει πολλά βιβλία, αν και η αλήθεια είναι ότι λογοτεχνία διαβάζω όλο και πιο σπάνια. ¨Ομως, τις περασμένες μέρες μού έτυχε ένα καταπληκτικό μυθιστόρημα. Ήταν της Συμώνης Κατραμάδου το "Η Βασίλισσα του Αιγαίου", πρόσφατης έκδοσης 2018 της Ωκεανίδος. Τις 480 σελίδες του, τις διάβασα σχεδόν απνευστί, από το Σάββατο μέχρι την Τρίτη (τρεις μέρες!) και τούτο όχι γιατί δεν έχω τι να κάνω, κάνω πολλά αλλά η γοητεία του ήταν μοναδική!
Είναι ένα μυθιστόρημα και μάλιστα ερωτικό. Η ιστορία διαδραματίζεται ανάμεσα στον 7ο και τον 6ο αιώνα π. Χ. στη ΜυτιλήνηΠεριγράφει το βίο μιας νεαρής δυναμικής γυναίκας, πλοιοκτήτριας εμπορικού πλοίου, της Αταλάντας, που το διοικεί και ταξιδεύει στο Αιγαίο. Εντυπωσιακή ιστορία - μύθος. Έχει αναφορές σε πηγές και ιστορικά γεγονότα, εμπλοκή με γνωστά από την ιστορία πρόσωπα π.χ Σαπφώ, Αλκαίος, Αίσωπος, Πιττακός Μυτιληναίος και άλλα πολλά μαζί με προσωπογράφιση των προσώπων αυτών που εμείς γνωρίζουμε μόνον ως ποιητές, σοφούς ή κυβερνήτες. Είναι υπέροχο βιβλίο γιατί σε καθηλώνουν τα στοιχεία που περιέχει είτε αυτά είναι λαογραφικά (τι φορούσαν, τι έτρωγαν, πώς ήταν οι τελετές και τα δείπνα, πως ζούσαν μέσα στην καθημερινή ζωή), είτε είναι χαρακτήρες. Περιέχει φιλοσοφικές σκέψεις, για την πολιτική, για τον ηρωισμό και τις ιδιότητες που θα πρέπει να έχει ένας ηγεμόνας. Κάνει πολιτικές αναλύσεις και κριτική των ηγετών. Περιγράφει τη θέση της γυναίκας και την αποδοχή τής ιδιαιτερότητας μιας δυναμικής αρχόντισσας που ήταν η ηρωίδα. Θέλω όμως να σας πω ότι εντυπωσιάστηκα και από τη διήγηση και τη γλώσσα! Είναι αληθινή συγγραφέας η κ. Κατραμάδου. Την ευχαριστώ για τη χαρά και τις γνώσεις που μου έδωσε.
Οι κοινωνικές σχέσεις της ανθρωπιάς, της εντιμότητας και μάλιστα του έρωτα, είναι τόσο ζωντανές που ταυτίζεσαι μαζί τους. Όπως είδα στο εσώφυλλο, η συγγραφέας, καταξιωμένη επιστήμων η ίδια, μελέτησε πηγές και επισκέφτηκε αρχαιολογικούς τόπους μίλησε με ιστορικούς συγγραφείς και αρχαιολόγους επί 4 ολόκληρα χρόνια ούτως ώστε το βιβλίο της να είναι ένα σχεδόν ιστορικό ντουκουμέντο. Είναι ένα βιβλίο έκπληξη από την αρχή μέχρι το τέλος. ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΤΟ!!!!"
Μαρία Μέμου
❀ ❀ ❀ ❀
"- Με μίαν απίστευτη δεξιότητα η συγγραφέας καταφέρνει να μας μεταφέρει ακριβώς, στο κλίμα, το πνεύμα, τις αγωνίες , τα ήθη και τα έθιμα της μακρινής εκείνης εποχής, της τόσο όμοιας με την σημερινή, όσον αφορά εις τις πολιτικές διαπλοκές, δολοπλοκίες και διαφθοράς των ταγών, την αφροσύνη και πλεονεξία των αρχόντων που αλόγιστα, άμετρα και ανάλγητα καταπιέζουν τις κατώτερες τάξεις, εις βάρος της προόδου αλλά και ενάντια στο δικό τους τελικά συμφέρον/ τον αγώνα για επιβίωση των απλών ανθρώπων / τα δεινά του πολέμου , αλλά και τον έρωτα, τα πάθη και τον αγώνα της καταπιεσμένης Γυναίκας, της διψασμένης για γνώση, διάκριση, συμμετοχή, βιώματα, προσφορά...
-Όλα αυτά μέσα από ένα απίστευτο πλούτο γνώσης και απλόχερα δοσμένης πολύτιμης πληροφόρησης πολιτιστικών, πολιτισμικών και αρχαιολογικών στοιχείων, εύληπτων και αφομοιώσιμων - έτσι όπως θα έπρεπε οι ημέτεροι "σοφοί" της εκπαίδευσης να μας παραθέτουν, αντί του στείρου, άχρωμου, αντιπαιδαγωγικού τρόπου, που έως τώρα μας έχουν συνηθίσει να κάνουν...
-Η γλαφυρότητα και ο μεστός λόγος της συγγραφέως θέλγουν και καθηλώνουν τον αναγνώστη, αφήνοντάς τον πλουσιώτερο σε γνώσεις και βιώματα, αλλά και ερωτηματικά συγκρίνοντας με ημέτερες παρούσες καταστάσεις...
-Έργο με πλοκή, εκπαιδευτικό, ιστορικό, αισθηματικό - αποτελεί υπόδειγμα και παράδειγμα προς μίμησίν..."
Με υπόληψη,
Αντώνης Σταυρόπουλος
Μικροβιολόγος- Υγιεινιστής
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου