ΝΙΚΟΛΑΟΣ ΠΟΥΛΙΝΑΚΗΣ "Καλυβόσπιτα"

Μαρία Πωπ ( 1925 - 2009 ) " Λαϊκή γειτονιά "

Πολλές φορές γυρεύω να βρω τις ασβεστωμένες αυλές των αναμνήσεων της ψυχής στα εγκαταλελειμμένα ετοιμόρροπα χαμόσπιτα της γειτονιάς μου.Στα άλλοτε λιτά και απέριττα νοικοκυρόσπιτα που΄ταν φτιαγμένα με τον παλιό μερακλίδικο τρόπο από μαγκιόρους μάστορες που είχαν παραγιούς.Κάποτε , από το ταβάνι και στους τοίχους τους κρέμονταν ο αγριεμένος πυρετός ενός μετανάστη αγέρα και τα αναρίθμητα γυμνά συνθήματα ρεμπέτικου αναστεναγμού.Δίχως άλλο,το φως τούτων των καλυβόσπιτων τροχίζει το σκοτάδι και σε μια τόση δα μικρή αυλή συνωμοτούν η γαρδένια,το μπουγαρίνι, ο δυόσμος,το ζουμπούλι,το γεράνι,ο βασιλικός,η πικροδάφνη, η κληματαριά.Σε μια τόση δα μικρή αυλή η μωρουδιακή επιδερμίδα της σκιάς μου μεταφράζει σε ιαμβικό ενδεκασύλλαβο

υποαλλεργικές συνθέσεις δακρυσμένου πετροχελίδονου

που λαβώθηκε αβγαταίνοντας τα εμβατήρια του Παραδείσου του και το τριανταφυλλί χάδι των μελτεμιών.Ωστόσο,έχω διαρκώς την αίσθηση πως θα εμφανιστούν μπροστά μου ουρανοκατέβατα το πηγάδι,οι καμαρόπορτες,το σίδερο με τα κάρβουνα, ο λύχνος με τον λυχνοστάτη,το σκρίνιο,η στάμνα με τον σταμνοστάτη, η ξυλόσκαλα του σοφά,τα πήλινα ταψιά,ο πέτρι-

νος νεροχύτης ,η κρεμαστή πιατοθήκη,το λαδοπίθαρο,το κρασο-

βάρελο,οι κασέλες,τα κουρούπια με τις τσακιστές ελιές,η νταμι-

τζάνα με το εκπληκτικό άσπρο μοσχάτο Σάμου.Καθώς επίσης

και η Σμυρνιά η Φιλιώ η ξεματιάστρα για να μου προσφέρει

λαδικό με δυο σταξιές αγνό λάδι.Όχι...όχι για ξεμάτιασμα αλλά σαν βάλσαμο που θα γλυκάνει τα στραπατσαρίσματα,τα γδαρσί-

ματα και τα μαλλιοτραβήγματα των ονείρων μου με τις ασιδέρω-

τες, φαρμακερές και αξημέρωτες νύχτες. Κι΄ ύστερα...ύστερα νάσου ο αξύριστος ο Γιακουμής ο τσαντίλας τραμβαγέρης έτοιμος να βγάλει τη ζωστήρα του για να διώξει εκείνες τις ασίκι-

κες λέξεις που έμπλεξαν στα γρανάζια του μυαλού μου και

βραδιάστηκαν.Ε λοιπόν,τούτο το ερωτικό αλισβερίσι με τα καλυ-

βόσπιτα κρατάει καιρό.Κι΄είναι ανεκτίμητο σαν φλουρί βυζαντινό

μ΄ ένα βαθούλωμα στη μέση σαν χαριστική βολή δίσεκτων εποχών.Άχ,τώρα δα σκεφτόμουν πόσο θέλω να βάλω λουκέτο

στη σκουριασμένη εξώθυρα των αντιδράσεων τούτου του

καντηλοσβήστη καιρού μπας και μπορέσω να κοιμηθώ στρωματσάδα στον υπερυψωμένο σοφά της ψυχής μου βλέποντας όνειρα όλων των λογιών !