από μια ακόμα διαδρομή!
- Μ’ ένα φως διάχυτο γύρω μου.
Αν και δεν περπατούσα,
εν τούτοις ένοιωθα πως τα βήματά μου
- μπορεί να ήταν και το καθρέφτισμά τους στην άσφαλτο,
κατέγραφαν την ίδια όπως πάντοτε αγωνία
για όσα γήινα μας ανήκουν και ταυτόχρονα δε μας ανήκουν.
Έτσι, είναι καλύτερα να τα λέμε.
Λίγο πιο πάνω από το εφήμερο.
Στις γειτονιές που μυρίζουν, θάλασσα, γιασεμί και προσδοκία.
Τουλάχιστον μέσα στα τόσα δεσμά που μας κρατάνε
υπάρχει ένα χέρι να κωπηλατεί για λογαριασμό της ψυχής μας.
Φωτογραφία : Βασίλης Παπαμιχαλόπουλος
Πλατεία στην Ανδρίτσαινα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου