. Για κείνους που έφυγαν νωρίς...άδικα...οδυνηρά...
...στο Μάτι ..
Τη νύχτα των λυγμών τρέμουν τα χείλη
στον κήπο της Εδέμ μια καταχνιά
της Λευκοθέας ψάχνουν το μαντήλι
του Ίκαρου γυρεύουν τα φτερά.
Θ´ακούσεις σιωπηλά να ψιθυρίζουν
αγγέλων ύμνους, λόγια μυστικά
παλιές φωτογραφίες να δακρύζουν
αγκάθινα στεφάνια στα μαλλιά.
Εκείνη την ανάλγητη την ώρα
λυτή η ψυχή ζητά παρηγοριά
ανώφελα των Δαναών τα δώρα
ρίξτε τα τείχη,σπάστε τα δεσμά.
Μ´αθάνατο νερό να ξεδιψάσουν
δεσμώτες της φωτιάς και του καιρού
την ατραπό της μοίρας να αλλάξουν
το φόβο του δυσοίωνου χρησμού.
Σκυφτός ο ουρανός αναστενάζει
ανέβηκε η κόλαση στη γη
ακόμη κι ο Κέρβερος τρομάζει.
Η πύλη του Άδη έμεινε ανοιχτή.
Μαρία Βίτσα-Σουλιώτη
Η φωτογραφία είναι από https://www.piqsels.com/
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου