Ψάχνοντας
στη μικρή σοφίτα
μέσα στα πολλά παλιά
και καταχωνιασμένα
σε μια γωνιά περίμεναν
τα ψάθινα καπέλα
που ανελλιπώς
τα φόραγες
κείνα τα καλοκαίρια
που όλο χαμογελούσες
- Θυμάσαι ; -
Τότε που έλεγες
πως καλοκαίρι είναι η ζωή
- άφρονη σκέψη κι έωλη πολύ -
Λίγο ξεθωριασμένα
και σα να προκαλούσαν
Ούτε που το' χαν
μυριστεί
πως είναι καλοκαίρι
Πως θα μπορούσαν , άλλωστε
μες στο βαθύ σκοτάδι
- τι ειρωνεία αλήθεια !
και συ σχεδόν δεν ένιωσες
πως καλοκαίρι είναι .... -
Απλά εκεί περίμεναν
υπομονετικά
κάποιος να τα προσέξει
και να χαρούν τη θάλασσα
το αεράκι το αλμυρό
τον ήλιο να τα κάψει ,
τα γέλια ,
τα πειράγματα ,
ένα άγγιγμα αγάπης .... el.S~
Photo By Pinterest .
``
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου