ΜΑΡΙΑ ΒΟΥΛΓΑΡΗ "Προσμονή"

Δεν ξέρω πώς να σου εξηγήσω.
Δεν ξέρω αν μπορέσεις να με καταλάβεις.
Ψάχνω τις λέξεις ολόκληρες από τη γέννα τους
για να χαράξω πάνω στους κόμπους τους
τα νοήματα μιας ξεχασμένης επανάστασης.
Ψάχνω μια απόστροφο να την αφήσω ελεύθερη
να ξημερώσει επάνω σου με κατανόηση.
Ψάχνω μια εξήγηση στα ανεξήγητα του κόσμου.
Κρυώνουν τα σωθικά μου. Σήμερα πονάω.
Εναντιώνομαι σε όλα τα φανερά υποκατάστατα της ευτυχίας
με έναν κρυμμένο πόθο στο βλέμμα.
Μέσα απ’ τις νότες αναπνέω.
Όπως η άνοιξη απ’ τα χρώματα.
Κι όπως τ’ αστέρια απ’ τον ουρανό.
Στα δάχτυλά σου ακουμπάνε οι ανατολές.
Εκείνες του Απρίλη που δε ζήσαμε γιατί μας πρόλαβε ο εγκλεισμός.
Στα μάτια σου ξυπνάνε φεγγάρια
με σημάδια στο πρόσωπο γεμάτα αναστεναγμούς.
Στα καρδιοχτύπια σου με αναγνωρίζω.
Στην προσμονή.
Σ’ εκείνη την ατόφια επιθυμία του έρωτά σου
να φωνάζει το όνομά μου.
Σε κάθε κύτταρο δικό μου και δικό σου
που ξεσπάει σε λυγμούς για να λυτρωθεί.
Στα ροδοκόκκινα φιλιά της καλημέρας.
Στα φυλαγμένα «σ’ αγαπώ» της μοναξιάς.
Στην αγκαλιά που απόψε θα σκορπίσω.
Γαντζώνομαι επάνω μου.
Στα όνειρα.
Στο πεπρωμένο της φυγής.
Στην αυτοεξορία μου.
Σαν σταλακτίτες πυρκαγιάς υψώνομαι στις μέρες μου
και σκαρφαλώνω στις κορφές τους να μείνω ακέραιη μπροστά τους.
Λάμπει η νύχτα καθώς σε ζωγραφίζει η σκέψη μου.
Παίρνει υπόσταση η απουσία.
Γίνεται πνοή. Να την αγγίζεις. Να με νιώθεις.
Μη φοβάσαι. Δε χάνεται ο μέλλοντας σε μια ρωγμή ενεστώτα.
Μη λυπάσαι. Δεν σβήνει το γαλάζιο σε μια φουρτούνα των καιρών.
Να χαμογελάς να μεγαλώνουμε μαζί.
Μέσα από τα καλοκαίρια και τους χειμώνες της αλλόκοτης αυτής εποχής.
Να με κρατάς απ’ το χέρι να γεμίζει ο χρόνος σιγουριά.
Κι αν στη μετάφραση της αγάπης τύχει και σκοντάψεις, μη φοβηθείς.
Θα είμαι δίπλα σου, να διώχνω το σκοτάδι.
Maria Voulgari


Από Maria Voulgari - Singer/Songwriter