Ακόμα και με σφιχτά δεμένα τα χέρια και τα πόδια της,
αισθάνθηκε πως η ζεστή πνοή της Άνοιξης
μπήκε κατ' ευθείαν στην σάρκα της..
Ακούει τα πουλιά να της γνέφουν, να την καλούν.
Τα είδε να πετούν αρμονικά κι ανάλαφρα
και ύστερα της ήρθε να σύρει έναν ξέφρενο χορό
να χαμογελάσει σαν τα άνθη τ' Απρίλη
να μυρίσει το ευωδιαστό το φούλι
να χαϊδέψει τις κίτρινες μαργαρίτες
ν' ακούσει της μελωδίας τον ανθό
που πλέκουν των κοριτσιών τα χείλη στον αιθέρα
με τα λαμπρόξανθα μαλλιά
με τα φορέματα τα μεταξένια και λουλουδιαστά
να θροίζουν ανάλαφρα στην πνοή του αγέρα..
Και να.Η απόδραση της σουβλίζει το μυαλό
το μόνο που ζητεί είναι δυο φτερά.
Ποιος θα μπορούσε να της απαγορέψει την ευτυχία αυτή
που κάνει το βάσανο τούτο λιγότερο πικρό
τον άνθρωπο πιο λίγο μόνο;;
το' πε και το' κανε
Ωραία !! η ιτιά του ποταμού είναι πυκνή
μα της φάνηκε πως οι πάπιες είναι ακίνητες
και πως το νερό δεν κυλούσε πια..
Είδε μια πόλη θλιμμένη.
α.γραφάκου
Η φωτογραφία είναι από https://www.amaliapereira.com/
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου