Poppy Field in Argenteuil, Claude Monet
και τα πετεινά που μεταφέρουν
το σπέρμα της άνοιξης.
Η μαγιάτικη βροχή στη μητρόπολη
να ευλογά παρτέρια απότιστα.
Μανία οι άνθρωποι,
να φυτεύουν στο χώμα συρματοπλέγματα
και πόνο στο στέρνο.
Πώς τα ρολόγια μεγαλώνουν
στων καιρών της θλίψης τις ώρες,
πώς η μοναξιά αναπαράγει
αφέγγαρες νύχτες…
Έλα Μάη μου,
τις έριδες των λαών
με τη βροχή σου
ξερίζωσε
και φύτεψε
σκιάχτρα πολέμων.
Διώξε της σκόνης το νότο
απ’ της ειρήνης τα βλέφαρα.
Στο λουλουδάνθιστο κάμπο σου
να ιδρυθούν αγάπης συμπόσια
και ορδές αρετοδρόμων
χωρίς ειδωλολατρείας εικόνες και λάβαρα,
για το μονοπάτι του ήλιου.
Έλα Μάη μου,
τ’ όνομά σου δικαίωσε
σαν ευχή ανοιξιάτικη
και της αγάπης επανάσταση άρχισε
να σε υμνούν
οι μητέρες.
Έλα Μάη.
Από την 3η ποιητική συλλογή μου '' Αθρυμμάτιστοι κόσμοι ''
εκδ. Δρόμων.
Γιάννης Φιλιππάκης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου