Σίση Σιακαβάρα, "Αισιόδοξα δράματα"

SiSiakavaraPhotography

Αυτό το φως
που καίει όλη νύχτα
τυλίγει το λαιμό του
με λεπτή μαύρη κλωστή
από κουβαρίστρα που χορεύει
ξετυλίγοντας πλαστική απόγνωση.
Σε κάθε περίπτωση επιβιώνει
θα ανατείλει το πρωί
στα μάτια αυτών που το πιστεύουν
στραγγισμένο φάρμακο
να μην φοβούνται τα δαιμόνια
ν' αντέχουν τα παράλογα.

Καλές ευχές
είναι η έλευση του
μέλλοντος αιώνος αμήν
που τους δίνει πόδια
στο πεπερασμένο δύστροπο παρόν
για να φορούν τα παπουτσάκια τους
και να πηγαίνουν πέρα δώθε
πάνω κάτω στην άσκοπη
γη που φαντασιώνεται
φτερωτά δρώμενα, μη πραγματοποιήσιμα
αλλά ωραία.

Εγώ, πάντως, είμαι
ένας μικρός σπόρος
εκμεταλλεύομαι τον άνεμο
πηγαίνω από την μια γη στην άλλη
σαν τους κλέφτες
φυτρώνοντας εκεί που δεν με σπέρνουν
ώστε να με θερίσουν απ' την ρίζα
μάταια οι ιδιοκτήτες.

Οι καρδιές είναι ιδιοκτησία γυναικών
τα κλαδιά που έχουν στο κεφάλι τους
άλλοτε μεγαλώνουν βλασταριάζοντας κι άλλοτε
φυλλοβολούν και κιτρινίζουν.
Τότε επικαλούνται τη μοδίστρα
να ράψει ρούχο μοιραίο
που να γλιστράει στη στροφή
δεόντως επικίνδυνο, λυσιτελές.

Στον παρονομαστή, τρία
εκνευρισμένα δάχτυλα μετρούν
το χρόνο πάνω στο τραπέζι
τον μοιράζουν στα δύο
οι διχασμένοι τον φτύνουν
φωνάζοντας στις σκέψεις τους
έλα και πάρε με καργιόλη
τόσο λεπτή και καθαρή
σύνθεση απλών γραμμάτων
μέσα σε μια τόσο θολερή
μεταμεσονύχτια ευάλωτη σταγόνα
που θα την πιει ένα ψάρι που διψά
έτσι για το παράλογο
καθώς θ' αρπάζω κι εγώ μέσ’ απ’ το
στόμα σου μαγεία.

Άγγελε σε διατάζω
άνοιξε τα φτερά σου
θέλω να κοιμηθώ
δαίμονα σε διατάζω
κλείσε τις πύλες της κάμαράς μου
θέλω να πιω από τα μάτια σου
λίγο μαύρο ποτάμι
να κυλιστώ μέσα
στα σπέρματα των κρίνων
με τα χέρια δεμένα σταυρωτά
κι ανυπεράσπιστα στις ελκτικές κακές
πολύ κακές συνήθειες.

Ανάψτε κεριά
βγάλτε κοιλιές
φέρτε διαμάντια καθαρά
καπνίστε, ζωγραφίστε
και φάτε ο ένας τα χείλη του άλλου
μέχρι να στεγνώσουν
οι νότες στα λαρύγγια σας
με τα επιληπτικά μου χέρια
θα υφάνω τραγωδίες σε καθρέφτες αληθείας
θα παίξω ζάρια με στοίχημα
την κενότητα των φλεβών μου μέχρι
να με τρυπήσω τρυφερά
κι ελαφρώς ασθενής
αναίμακτα να προδοθώ.

Οσοι νομίζουν και υπόσχονται
πως δεν θα σπάσουν
πλανώνται πλάνην οικτρά
σπατάλησαν τα τελευταία τους δευτερόλεπτα
σε κομματιασμένες καληνύχτες
το δήλωσαν ευθαρσώς
τα κρυμμένα φτυάρια
που άφησαν πίσω από την
πόρτα για ώρα ανάγκης.

Μεγαλείο πουθενά
μια μικρή πληγή απορεί γιατί
μένει μονίμως μόνη και ανεπούλωτη
το κυπαρίσσι μονολογεί
υποσχέσεις βγαλμένες
από μυθιστορηματικό τάφο.
Όταν κοιμάσαι, εγώ
μετρώ τα βήματα μου πάνω στη γη σου
με τις ανάσες που σου κλέβω
μα λαχανιάζω όταν κάνω
έρωτα στους άδειους δρόμους
γίνε αέρας, έλα κοντά μου
μπορώ να σε αναπνέω και να ζεις
κάπως έτσι εμπλέκομαι στα πόδια σου
με αντάλλαγμα τα δύστροπα μυστικά μου.

Το μέλλον αργεί
και είναι δύσκολο σε όσους βιάζονται
να το χωνέψουν.
.
Σίση Σιακαβάρα, "Αισιόδοξα δράματα".
.
SiSiakavaraPoetry












.