Πώς τ' αγαπάει,το χαίρεται,
τ' αγγίζει με τα χείλη,
θυμάται όταν το φόρεσε
στο χέρι δαχτυλίδι.
Του φεγγαριού εμήνυσε
να 'ρθεί να τ' ασημώσει,
τη νύχτα που πανσέληνος
βγήκε να τ' ανταμώσει.
-Φεγγάρι μου ασημόστρατο,
γείρε και άγγιξε το,
μάρτυρας γίνε στη γιορτή
κι ασημοστόλισε το!
-Να τ'ασημώσω με χαρά,
της είπε το φεγγάρι,
μα τάξε μου πως θα μου πεις
για το μαργαριτάρι!
-Υπόσχεση είναι ιερή
το άγιο μαργαριτάρι,
απ' της καρδιάς μου το βυθό,
η αλήθεια μου φεγγάρι.
Σε σένα μόνο θα το πω,
δίνω όρκο στην πλάση
και υπόγραψε τον φίλε μου
με τη δική σου λάμψη.
"Υπόσχομαι στον Εαυτό
πως δεν θα τον αφήσω,
κοίτα, στεφάνι γιασεμιού
σε κείνον θα χαρίσω!
Το δαχτυλίδι φόρεσα,
φιλώ το δάχτυλό μου,
θα μείνω άξια πλάι του,
πιστή στον Εαυτό μου!
Κι αν κάποτε του μακρυνθώ,
στη μνήμη θα γυρίζω,
στο δαχτυλίδι γιασεμί
για πάντα θα μυρίζω"!
~ ~ V.K. ~ ~
Voula Kapiri
13/5/2015
Η φωτογραφία είναι από https://www.klarinogreek.com/
Τιμή μου η φιλοξενία των στίχων μου στο εξαιρετικό και τόσο αγαπημένο blog σου Γεωργία μου!!! Ευχαριστώ πολύ πολύ αγαπημένη μου φίλη!!!
ΑπάντησηΔιαγραφή