μην τον κοιτάς πια μου λες
κι όπως επιστρέφω να δω τα μάτια σου
που πάντα εμπιστεύομαι από ένστικτο
βλέπω να στέκεσαι απόμακρα
σε άλλο τόπο κι άλλο καιρό
και τα δυο σώματα μας
να καίγονται στο ανοιξιάτικο τοπίο
φωτίζοντας την έρημο ανάμεσα
κι ούτε πια να γυρίσω δεν μπορώ
με τη θάλασσα για πατρίδα
γιατί δεν έχω πια πόδια
να περπατήσω πάνω στο παρηγορητικό της κύμα
και το θαύμα αργεί δραματικά
όπως πάντα.
Ηλίας Μάρκος
Φωτο: Η.Μ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου