ΕΥΗ ΜΑΡΟΥΛΗ "Όσα φέρνει-παίρνει ο άνεμος"

Την εποχή του εγκλεισμού θυμήσου τα ωραία.
Τότε που γνωριστήκαμε και κάναμε παρέα.
Στο τούνελ της απώλειας «exit» και βρίσκω τοίχο.
Το οξυγόνο χάθηκε και άρχισα να βήχω.
Σκοτάδι, φως ανύπαρκτο ολοταχώς μπρος-πίσω.
Η τιμωρία αβάσταχτη έτοιμη να λαλήσω.
Στη δίψα της ψυχούλας μου και στη μεγάλη θλίψη.
Ήρθε η αδελφή ψυχή για να με ανταμείψει.
Ήρθε με το χαμόγελο που ανάγκη είχα τόσο.
Άγγελος και σωτήρας μου πρόλαβε πριν βαλτώσω.
Λέξεις και φράσεις βάλσαμο με νόημα κι αξία.
Βρήκε γαλήνη η ψυχή στην τόση αταξία.
Φύσηξε αγέρι δροσερό έμπλεξε τα μαλλιά μου.
Μία φωνή το γιατρικό ξανάρθε η μιλιά μου.
Άνοιξε το παράθυρο μπήκε ο ήλιος μέσα.
Ταξίδι σε άγνωστα νερά βαρκούλα έγια-λέσα.
Ήλιος φως στο δωμάτιο ανταύγειες στο ταβάνι.
ΑΓΑΠΗ ΕΡΩΤΑΣ ΖΩΗ
Τις αλυσίδες έσπασαν και βγήκανε σεργιάνι…

**Εύη**
(φωτο - selfie)