ΠΕΡΘΑ ΚΑΛΕΜΗ - Ποιήματα από την Ποιητική Συλλογή "Αταξίδευτα όνειρα"

ΑΝΥΠΟΨΙΑΣΤΟ ΦΩΣ

Σκόρπισ’ εντός μου τ’ άστρα του κι απόψε ο ουρανός σου
στη γης αντάρα ξέσπασε μ’ αγέρα και βροντή
κι ο φτερωτός ο στίχος μου φως πήρε από το φως σου
κλέβοντας χρώμα απ’ τ’ όνειρο κι’ απ’ τη νεροποντή.

Κι απ’ το ρυθμό τον άφωνο γεννήθηκε τραγούδι
και στ’ άγραφο πεντάγραμμο γράφτηκε μουσική
μια νότα που παράπεσε την πήρ’ έν’ αγγελούδι
κι έγιν’ ανυποψίαστη μπαλάντα ερωτική.
4 – 5 - 2014

❁     ❁     ❁     ❁

In memoriam

ΘΛΙΜΜΕΝΑ ΜΑΤΙΑ 

                       Της Έλενας Τσαλδάρη (1937-2014)

Μέσα στη λιμνοθάλασσα τα μάτια σου θλιμμένα
διαβήκαν απ’ τις φλέβες τους αμέτρητοι καημοί
τα νέφη που χρυσόλαμπαν άλλοτε ονειρεμένα
τώρα τρεμίζουν μέσα τους κοπάδια οι στεναγμοί.

Μέσα στη λιμνοθάλασσα που μύρα έχει κεράσει
ξάφνου πέφτει τ’ αστρόφεγγο με μήνυμα ορθρινό
ενώ αρμενούσαν κι έπλεαν τα μάτια σου στην πλάση
έστειλ’ ο πόνος κύματα περ’ απ’ τον ουρανό.

Μέσα στη λιμνοθάλασσα που σελαγίζει δάκρυ
πόνος βαθύς θρονιάστηκε μέσα στο στοχασμό
κι η σκέψη πάντα ξάγρυπνη ψάχνει να βρει μιαν άκρη
μιας κι η καρδιά τυλίχτηκε μέσα στο μαρασμό.
23-6-2014

❁     ❁     ❁     ❁

ΚΑΡΤΕΡΙ ΣΤΟ ΦΕΓΓΑΡΙ

Του φεγγαριού τ’ αχνόγελο πέφτει στο δειλινό
κι’ η κορασιά του Απριλομάη απλώνει την ποδιά της
να μάσει τ’ άστρα της νυχτιάς από τον ουρανό
που’ ναι γραμμένοι οι όρκοι της και τα κρυφά όνειρά της.

Έβγα φεγγάρι λυγερό στα πλάτη να σε δω
καρτέρι σ’ ένα διάσελο για σένα έχω στημένο
ν’ αρχίσω να σε νοιάζομαι και να σου τραγουδώ
καθώς απ’ τα μεσούρανα κινάς ξεστρατισμένο.

Σάμπως πουλί πετούμενο δώσε μου τα φτερά
να φτερουγίσω μάγισσα προς τη χρυσή μορφή σου
ξέρεις εσύ, φεγγάρι μου, πως μου’ λειψε η χαρά
και τρυφερά στον κόρφο μου παίξε τη μουσική σου.
1-5-2014

❁     ❁     ❁     ❁

ΣΤΗ ΛΕΣΒΟ

Του Κώστα Γ. Μίσσιου γενέθλιον δώρημα

Αγέρωχη λαμποκοπάς κι ορθόπλωρη αρμενίζεις
μούσα της Ψάπφας λιόχαρη κι αιώνια πεθυμιά
μια ζωγραφιά της θάλασσας στα μάτια μου ιριδίζεις
λιχνίζοντας στη σκέψη μου μύρα και γιασεμιά.

Με γέννησες κι απάγκιασα σ’ απάνεμο λιμάνι
κι άνθισε μύριους έρωτες ο πόθος μου ο κρυφός
τα λιόδεντρα σου λάμπουνε σ’ ονείρου πυροφάνι
μια και το χέρι των θεών σε κέντησε στο φως.

Μεσ’ στο Αιγαίο κολυμπάς στ’ ακρόγιαλα ανασαίνεις
νησί με χίλια χρώματα γητεύτρας πινελιάς
νανούρισες στους κόλπους σου σοφούς της οικουμένης
εσύ θεά της άνοιξης και κόρη της ελιάς.

Είσαι λαχτάρα και καημός νησί μου ευλογημένο
που με το φως σου σκέπασες θάλασσα κι ουρανό
μήτρα της γης απέθαντη, ζαφείρι τιμημένο,
που κάθε ωραίο κάρπισες, μεγάλο και τρανό.
8-11-2014

❁     ❁     ❁     ❁

ΦΕΓΓΑΡΟΣΤΑΓΜΑ 

Μ’ έλουσες Προμηθέα μου πανσέληνο τ’ Αυγούστου
κι έκλεισα μεσ’ στις χούφτες μου γλαυκό τον ουρανό
μου γλύκανες τ’ ακρόχειλο με το χυμό του μούστου
και μύρωσες την αύρα μου για να μεσουρανώ.

Ράντισες την ανάσα μου με φεγγαριού σταγόνες
κυμάτισες τους πόθους μου με χρώμα θαλασσί
με στόλισες με νούφαρα, τουλίπες κι ανεμώνες.
Ο πιο μεγάλος έρωτας του κόσμου ήσουν εσύ.
18-9-2014 

❁     ❁     ❁     ❁

ΛΑΨΑΡΝΙΩΤΙΚΟ ΦΕΓΓΑΡΙ

          Του Δημήτρη Νικορέτζου, δίκαιον όφλημα

Γαλάζιο Λαψαρνιώτικο της νιότης μου φεγγάρι
ξεπρόβαλες ολόφωτο με χάρη κι ομορφιά
ως πέζευες στ’ αλώνι μας σου κράταγα λυχνάρι
κι εσύ μ’ αχτίδες έβαφες τα στάρια χρυσαφιά.

Γλιστρούσες μες τη χούφτα μου κρυφτούλι για να παίξεις
κι εγώ με μύρα σ’ έλουζα στη σέρα της καρδιάς
άναβες πυροκίτρινο τις θημωνιές να φέξεις
αντάμα με το στίχο μου στο θάμα της βραδιάς.

Τη νιότη μου διφόρισες φανταστικό φεγγάρι
καθώς κυλούσα μέσα σου, στη λάγνα σου φωτιά
σ’ ακρογιαλιές με φίλντισι μαζί σου είχα σαλπάρει,
ταξίδι με τον Πήγασο, στου κόσμου τη ψευτιά.
6-7-2014

❁     ❁     ❁     ❁

Ο ΘΡΗΝΟΣ ΤΗΣ ΒΡΟΧΗΣ

Πόσο σ’ αγάπησε η βροχή κανείς δεν θα το μάθει
στις γρίλιες σου τραγούδησε μ’ εξαίσια μουσική
βούρκωσε στην αγρύπνια σου, λυτρώθηκε κι εχάθη
κι εντός σου καθρεφτίστηκε φεύγοντας βιαστική.

Στη μουσική των στίχων σου λικνίστηκε μονάχη
και τους λυγμούς σου χώρεσε βαθιά μες στην ψυχή
τον πόνο σου νανούρισε στου λογισμού τη ράχη
και στα κλειστά παράθυρα της θλίψης αντηχεί…
22-5-2014

❁     ❁     ❁     ❁

ΣΕΡΓΙΑΝΙ ΣΤΟ ΣΕΛΗΝΟΦΩΣ

Στην Αρχόντισσα της Επάνω Σκάλας
Μαρία Αχ. Αναγνωστοπούλου

Μέσα στης νύχτας τη σιωπή με μέθυσες σελήνη
καθώς το φως σου τρέμισε δειλά μες στην ψυχή
των λυπημένων σου ματιών με πλάνεψε η γαλήνη
κι οι στοχασμοί μου φτέρωσαν σε νύχτια προσευχή.

Το φως σου με σεργιάνησε στου σύμπαντος τα πλάτη
και την καρδιά μου μέθυσεν η πλάνα σου η φωνή
την αύρα μου κυμάτισες, τη κέντησες με αχάτη
κι αβρά μ’ αλαφροκοίμησες σε σύννεφο ουρανί.

Μέσα στης νύχτας τη σιωπή με μάγεψες σελήνη
που’ ρθες μ’ αχτίδες πύρινες και μ’ έλουσες στο φως
μήτρα του κόσμου απέθαντη ας είσ’ ευλογημένη
στ’ άγιο σου φως π’ αλάφρωσεν ο πόνος μου ο κρυφός.
21-6-2014

❁     ❁     ❁     ❁

ΑΤΑΞΙΔΕΥΤΗ ΒΑΡΚΑ

Του Παναγιώτη Μιχ. Πελεκάνου
που τ΄αγάπησε

Τη βάρκα που λαχτάριζες, τώρα δεν την ορίζεις
έσπασε το τιμόνι της, κουρέλια το πανί,
τη βούλιαξαν τα κύματα προτού την ταξιδέψεις
και γοερά τη θρήνησαν, ακόμα κι οι θεοί!

Τον τρίσβαθο αναστεναγμό τώρα να τον ξεχάσεις,
το σιγαλό τραγούδισμα, δε θα το ξαναπεί
τ’ ολόγυμνό της σκέλεθρο στ’ αγέρι έχει σαπίσει
κι οι μπόρες στα μεσούρανα το κάναν Αστραπή.

Τη μαγική τη βάρκα μας, που ’σουν καραβοκύρης
θυμάμαι την αρμάτωνες με μύρια δυο πλουμιά,
πανιά μεσ’ στα ψιλόλιγνα κι ολόχρυσα κατάρτια
πού τη θρηνούνε τώρα πια της νύχτας τα στοιχειά.

Μ’ ήθελες καπετάνισσα, στο μώλο ν’ απαντέχω,
να περιμένω Μάηδες, σιμά μου να βρεθείς…
μες στην πλανεύτρα θάλασσα πάντα να σε προσμένω
στη σάπια τώρα κουπαστή μήπως κι αναστηθείς.
12-2-1988

2013:Μελοποιήθηκε από τον Παναγιώτη Πελεκάνο