Max Nonnenbruch - Evening by the Lake
στοιχειωμένα πάνε κι έρχονται του κόσμου τα καράβια,
το ''αύριο'' ήρθε κι έφυγε σκυμμένο και δειλό.
Όπου παντρεύεται ο πόνος με τη θλίψη μόνο καημοί φυτρώνουν.
Αγκάθια οι θύμησες ματώνουν την ψυχή
βουβός και ύπουλος ο πόνος τα πάντα σκοτεινιάζει.
Αστράφτουν και βροντούν μύριες σκέψεις στο μυαλό
κι η μοίρα κάπου βρίσκεται κρυμμένη και γελάει.
Τραγούδι που έχασε το στίχο του η ελπίδα,
σώπασαν οι ποιητές, σίγασαν οι κιθάρες
στέκουν ''παγωμένοι'' σαν πέτρινες φιγούρες χορευτές.
Μάταια η βροχή παλεύει έναν ρυθμό να δώσει.
Ερείπια απομένουν οι καρδιές που αγάπησαν,
κανείς δεν κατοικεί στης θλίψης τα χαλάσματα,
οι μέρες βασιλεύουν και ανατέλλουν άδειες.
Οι αναμνήσεις ροκανίζουν αυτά που χτίζει ο χρόνος.
Γιούλη Μποϊντά - 25-4-2020
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου