Ο Κωκυτός, από το αρχαιοελληνικό ρήμα «κωκύω», που σημαίνει «κραυγάζω μετ' οδύνης, θρηνώ», σύμφωνα με την ελληνική μυθολογία ήταν υποχθόνιος ποταμός, ένας από τους ποταμούς που διέρρεαν τον Άδη. Ο γιος του, Κορωναϊός, γίνεται στο ποίημα αυτό πηγή έμπνευσης. Η τραγική επικαιρότητα γίνεται στίχος για να εξοβελίσει ίσως τη μάστιγα αλλά και για να αποτελέσει, πέρα από κάθε διάθεση ηθικολογίας, ευκαιρία και έναυσμα για στοχασμό και προβληματισμό.Ο απρόβλεπτος και συχνά αόρατος εχθρός που καραδοκεί για να διαψεύσει ελπίδες και να καταρρακώσει όνειρα και προοπτικές και ο απροετοίμαστος άνθρωπος που καλείται να σταθεί στο ύψος των περιστάσεων και να αμυνθεί σε μια προσπάθεια αυτό-υπέρβασης και επιβίωσης. Ο εγκλεισμός ως ευκαιρία ανασύνταξης και αναζήτησης σημαντικών απολεσθέντων πτυχών της έκφρασής μας σε ένα πρωτόγνωρο επικοινωνιακό φόντο. Επανάκτηση αξιών με άσκηση στο στίβο της αγάπης και της συγχωρητικότητας μέσα από μια προσωπική "ασκητική", ετοιμασία και εγρήγορση για να βιώσουμε το απρόσμενο "τελευταίο τώρα".
Παρασκευή Μόλαρη, ΜΑ
Γιώργος Ρούσκας "Κορωναϊός του Κωκυτού ο γιος"
πάντα κάποιας κορόνας γιος
ή κάποιος Ξέρξης
ή κάποια κρίση θα καραδοκεί
με σάπια δόντια να σε κομματιάσει
μήνες φροντίδες δόσιμο
για να γενεί ο σπόρος
τόσες αντιξοότητες ως να καλοριζώσει
αγώνας για το ψήλωμα χρονιά με τη χρονιά
όμως σε δευτερόλεπτα ο κεραυνός το σβήνει
ή μια αλυσοπρίονη ανθρώπου επιλογή
Ζωή λένε το μεταξύ
όση καθείς προλάβει
Τηλέμαχε
πώς θα τη διαχειριστείς
αν θα την προασπίσεις
τι θώρακα θα ενδυθείς
τι γη θ’ αφήσεις πίσω
στις μοίρες των χεριών σου
τώρα που απαγόρευση κυκλοφορίας
αλλά ενεργή ακόμη η τηλε-επαφή
μήπως τα δεδομένα ν’ ανατρέψεις;
αντί για σε αρχέτυπα
να είν’ τα θύματά τους;
τον θάνατο δεν σταματούν
ανθρώπινοι κανόνες
μα όσο τον καθυστερούν
μέγα ζωής το κέρδος
μήπως να γίνεις Τηλαπτός
τηλέτροπα να ξεκινήσεις
«σε αγαπώ» να λες εκεί που δεν το είπες;
μήπως συγνώμες οφειλόμενες αποπληρώσεις
πριν στης συνήθειας τη λήθη
ή στο χώμα καταλήξεις;
όσο σωρός χρέη εντός
ο τόκος τους σαράκι
θυμάσαι το νησί της Τωρερώ
που ενώ είναι μπρος στα μάτια μας
εμείς πέρα κοιτάμε;
Όλυμπο το ’λεγε ο Ζαγρεύς
ο Πλάτων Πολιτεία
Ιθάκη ο πατέρας σου
ο Εύμαιος Αγάπη
σ’ αφήνω πράξε όπως θες
εγώ ως πρώτο βήμα αρχινώ
συγνώμες ξεχασμένες να ζητάω
να συγχωρώ όπου χρειάζεται να λέω σ’ αγαπώ
θε να βιώσω απαλλαγμένη πλέον το παρόν
συμμέτοχη αλλιώς στο όποιο μέλλον
το βάρος των ανείπωτων θέλω ν’ αποτινάξω
ελεύθερη χρεών εν αφοβία
έτοιμη ήθελε με βρει
σαν αίφνης παρουσιαστεί
το τελευταίο τώρα
πάντα κάποιας κορόνας γιος
ή κάποιος Ξέρξης
ή κάποια κρίση θα καραδοκεί
με σάπια δόντια να σε κομματιάσει
μήνες φροντίδες δόσιμο
για να γενεί ο σπόρος
τόσες αντιξοότητες ως να καλοριζώσει
αγώνας για το ψήλωμα χρονιά με τη χρονιά
όμως σε δευτερόλεπτα ο κεραυνός το σβήνει
ή μια αλυσοπρίονη ανθρώπου επιλογή
Ζωή λένε το μεταξύ
όση καθείς προλάβει
Τηλέμαχε
πώς θα τη διαχειριστείς
αν θα την προασπίσεις
τι θώρακα θα ενδυθείς
τι γη θ’ αφήσεις πίσω
στις μοίρες των χεριών σου
τώρα που απαγόρευση κυκλοφορίας
αλλά ενεργή ακόμη η τηλε-επαφή
μήπως τα δεδομένα ν’ ανατρέψεις;
αντί για σε αρχέτυπα
να είν’ τα θύματά τους;
τον θάνατο δεν σταματούν
ανθρώπινοι κανόνες
μα όσο τον καθυστερούν
μέγα ζωής το κέρδος
μήπως να γίνεις Τηλαπτός
τηλέτροπα να ξεκινήσεις
«σε αγαπώ» να λες εκεί που δεν το είπες;
μήπως συγνώμες οφειλόμενες αποπληρώσεις
πριν στης συνήθειας τη λήθη
ή στο χώμα καταλήξεις;
όσο σωρός χρέη εντός
ο τόκος τους σαράκι
θυμάσαι το νησί της Τωρερώ
που ενώ είναι μπρος στα μάτια μας
εμείς πέρα κοιτάμε;
Όλυμπο το ’λεγε ο Ζαγρεύς
ο Πλάτων Πολιτεία
Ιθάκη ο πατέρας σου
ο Εύμαιος Αγάπη
σ’ αφήνω πράξε όπως θες
εγώ ως πρώτο βήμα αρχινώ
συγνώμες ξεχασμένες να ζητάω
να συγχωρώ όπου χρειάζεται να λέω σ’ αγαπώ
θε να βιώσω απαλλαγμένη πλέον το παρόν
συμμέτοχη αλλιώς στο όποιο μέλλον
το βάρος των ανείπωτων θέλω ν’ αποτινάξω
ελεύθερη χρεών εν αφοβία
έτοιμη ήθελε με βρει
σαν αίφνης παρουσιαστεί
το τελευταίο τώρα
Το ποίημα πρωτοδημοσιεύτηκε στο https://www.fractalart.gr/
Μετάφραση στα Γαλλικά
Paraskevi Molari "Coronavirus le fils de Kokitos"
Toujours fils d’une couronne
Soit un Xerxès
Soit une crise guettera
Pour tetailler en pièces avec ses dents pourries
Des mois de soins
se donner pour que la graine naisse
tant de contrarieties jusqu’au bon enracinement
lutte pour lui donner de la hauteur d’année en année
pour finir pourtant par être éteint en quelques secondes
par la foudre
ou un tronçonneux choix humain
On appelle vie l’entre- temps
autant que chacun puisse en avoir
Télémaque, comment vas-tu la gérer
situ la défends,
quelle cuirasse vas-tu porter
quelle terre laisseras-tu derrière toi
au destin de tes mains
maintenant qu’il est défendu de circuler
le télé-contact restant pourtant actif
serait-il temps de faire renverser les données?
au lieu d’archétypes pour toi
être leurs victimes?
la mort n’est pas arrêtée
par les règles humaines,
mais autant qu’elle est retardée
tant le profit de la vie en est grand
serait-il mieux de devenir Téléporteur
commencer à émettre des messages
dire "Je t'aime" là où tu ne l’as pas dit?
Racheter peut-être des pardons redevables
Avant d’en aboutir à l’oubli de l’habitude
Ou à la terre ?
autant que la dette intérieure est lourde
tant leur intérêt c’est du chagrin caché
te souviens-tu de l’île de Torero
la quelle quoique située nos yeux
nous regardons loin là-bas?
Zagreus la nommait Olympe
Platon l’appelait Cité
Pour ton père c’était Itaque
Amour pour Evmeus
Je te laisse faire comme tu veux
moi je commence comme premier pas
par demander des pardons oubliés
pardonner et dire je t’aime où ilfaut
que je vive désormais le présent en liberté
participant différemment au quiconque avenir
je désire me débarrasser du poids des non dits
exemptée de dettes loin d’en avoir peur
que le dernier maintenant
me trouve prête
si soudain il apparaît
Traduit en français par Paraskevi Molari
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου