την αντανάκλαση μιας σαστισμένης ζωής
να προσπαθεί να αποφύγει
τις ακτίνες του ήλιου...
Στεφάνια πεταμένα
τα όνειρα να σωπαίνουν
στα αζήτητα.
Μέρες ανύποπτες,
μέρες που ο χρόνος
υφαίνει το ριζικό μας
αγναντεύοντας τις ανεμοδαρμένες θάλασσες.
Ψυχή γυμνή να σέρνεται καταγής
στον πυθμένα της θάλασσας,
μια πνοή που βηματίζει
χωρίς ανάσες
στην άκρη του κενού.
Βλέπω το βυθό...
στιγμές ζωής που κατακάθησαν μέσα του
χαραγμένες με δάκρυα.
Carpe.
Η φωτογραφία είναι από το Μουσείο Atlantico, όπου εκτίθεται μια εξαιρετική σειρά από υποβρύχια έργα, που αντιπροσωπεύουν απελπισμένους πρόσφυγες, του διεθνούς φήμης γλύπτη Jason deCaires Taylor .
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου