ΔΕΣΠΟΙΝΑ ΚΟΚΚΙΝΟΥ " ΑΤΙΤΛΟ "

Ανέβηκα ψηλά
να δω τη ζωή αλλιώτικα
Τρεμοπαίζει
σαν τα φώτα της πόλης
Έκανα φίλο ένα λύκο
Γητεύτηκα απ’ τη μοναχικότητά του
απ' τον τρόπο που με κοίταξε
Με δάγκωσε
Έγινε ο αρχηγός μου
Αίμα βλέπουμε απ’ εδώ πάνω, χαμό
Κάτι φοβάται κι αυτός
για κάτι ανησυχεί
μα δε το λέει
Σκορπίζουμε σαν ξημερώνει
Δίχως ένα γεια
Δίχως ένα αύριο πάλι
Των ανθρώπων συνήθειες είναι αυτά
λόγια και υποσχέσεις
Μ’ ένα βλέμμα
Μ’ ένα νεύμα
ό,τι πρέπει να ειπωθεί, το λέμε
Για πόσο;
Για όσο αντέξουμε
Για όσο αντέχουν οι φίλοι
Μέχρι τον τελευταίο κτύπο
.
/>*/<