Τρίτη 31 Ιουλίου 2018

ΓΙΩΡΓΟΣ ΑΛΕΞΑΝΔΡΗΣ " ΤΗΣ ΜΟΝΑΞΙΑΣ ΚΑΙ ΤΗΣ ΣΠΟΥΔΗΣ " - ΠΕΝΤΕ ΠΟΙΗΜΑΤΑ

Quint Buchholz - Art


Η ποιητική συλ­λογή του Γ. Αλεξανδρή "ΤΗΣ ΜΟΝΑΞΙΑΣ ΚΑΙ ΤΗΣ ΣΠΟΥΔΗΣ”, περι­λαμβά­νει 23 ποι­ή­ματα 

ΕΞΑΡΤΗΜΕΝΗ ΜΟΝΑΞΙΑ

ΠΟΙΗΜΑΤΑ ΣΥΛΛΟΓΗΣ 

∆ΙΠΛΑΝΟΙ

Κι αυτός που δίπλα μου σωπαί­νει,
συνω­μο­τώ­ντας με συνή­θειες κι εμμο­νές,
κι εκεί­νος που ωρύ­ε­ται πιο πέρα,
δια­βάλ­λο­ντας αρε­τές και μαρ­τυ­ρίες,
ξέρουμε πως είμα­στε διπλα­νοί στο ίδιο ψέμα,
ανύ­πο­πτοι σε ελεγ­χό­μενα περι­θώ­ρια
και προ­γραμ­μέ­νοι σε κατά­στιχα ζηλωτές.

Κι αυτός με τους δογ­μα­τι­σμούς του,
που βεβαιώ­νει ποιος είναι απέ­να­ντί μας,
κι εκεί­νος με τις ανα­γω­γές του
που πρε­σβεύει σε δια­λε­κτική συμ­με­τοχή,
ξέρουμε πως είμα­στε διπλα­νοί χωρίς ιστο­ρία,
έρμαια στη μονα­ξιά και τη μονο­χρω­μία,
κι ασπόν­δυ­λοι σε κάθε πεί­ραμα και χρήση.

Χάνει η ζωή τα υπάρ­χο­ντά της
και μένει η φωνή χωρίς προ­σα­να­το­λι­σμό.
Κι αυτός που απο­τε­λεί κατη­γο­ρία,
κι εκεί­νος που είναι αριθ­μός,
ξέρουμε πως είμα­στε διπλα­νοί στην αλή­θεια,
λόγος και πρό­σωπο, ανα­φορά κι αξία,
το μέγε­θος μη χάσουμε στο ύψος του ανθρώπου.

Απο­λο­γία και εξι­λέ­ωση οι και­ροί,
σε κάθε τέλος και μια αισιό­δοξη αρχή.
Κι αυτός που έχει παραι­τη­θεί,
κι εκεί­νος που επι­μέ­νει στην οργή,
προ­λα­βαί­νουμε να είμα­στε διπλα­νοί στα όριά μας,
το αύριο στην ομορ­φιά να ορί­σουμε
και η ζωή γητεύ­τρα να μας αρέσει.


ΑΝΤΟΧΕΣ ΚΑΙ ΑΠΩΛΕΙΕΣ

Η νύχτα γλι­στράει γυμνή
στις μικρές της τις ώρες
κι αφή­νε­ται ανα­κό­λουθη ηχώ
του φόβου και της ανά­γκης,
από­γνω­σης πέρα­σμα βια­στικό ,
στο κενό, σε ενο­χές και δειλίες.

Επώ­δυ­νος ο παι­δε­μός της μνή­μης
μ’ ανα­δρο­μές και δηκτι­κούς ψιθύ­ρους,
μια άλλη αρχή και η παγι­δευ­μένη οργή,
κινού­με­νες σκιές και αυτα­πά­τες
και η φυγή στην άκρη της αυγής,
ανυ­πε­ρά­σπι­στη και μοιραία.

Βία και της ψυχής το κού­μπωμα,
χωρίς καρ­τέ­ρεμα και δίχως πρώτο φως,
τα δειλά της φτε­ρο­κο­πή­ματα
χαμένα ξέφωτα και πίκρα αγκι­στρω­μένη,
δέσμια στην άρνηση και την υπο­ταγή
κι η μονα­ξιά αμε­τα­νό­ητη επιστροφή.

Διπλώ­νουν στα χέρια τους τη νύχτα,
κι είναι τόσοι αυτοί που αγρυ­πνούν!
Δοκι­μά­ζουν μες στους ίσκιους αντο­χές
και μ’ απώ­λειες μετρούν τη ζωή τους.
Το πρωί δεν έχει όνειρα και αντα­μώ­σεις
ούτε κι ο ήλιος τύμπανα και συνάξεις.


ΠΑΙΔΙ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ

[ Αθήνα 6−12−08.
Σκο­τώ­νουν ένα δεκα­πε­ντά­χρονο αγόρι.
Το δικό μας αγόρι, το παιδί του κόσμου.
Επειδή επέ­μενε να ζει στον κόσμο των παι­διών
και η εξου­σία δε συγ­χω­ρούσε παρα­τά­σεις στη χώρα των ονεί­ρων.
Ήταν επικίνδυνο. ]

Αγόρι μου,
που σε μεγά­λωνα με πεθυ­μιές κι ανά­σες
κι ονει­ρευό­μα­στε μαζί στου ήλιου το κατόπι,
να ’ναι η ζωή σου ανα­τολή κι οι μέρες σου δοξάρι,
πώς έγινε και βιά­στη­κες στο λιό­γερμα να φτά­σεις,
χωρίς σερ­γιάνι στην αυλή, στου κόσμου τα περ­βό­λια,
χωρίς αγνά­ντιο σε στρατί ψηλά από παραθύρι!

Αγόρι μου,
στο ματω­μένο στή­θος σου, στα σφα­λι­στά σου μάτια,
σημά­δε­ψαν το όνειρο τ’ αβό­λευτο της νιό­της,
αυτό που εγώ ζωγρά­φιζα και θέριευε σε σένα,
να μας νυχτώ­σουν την ψυχή, το νου να μας φοβί­σουν,
της μέρας γύρι­σμα ζεστό να μην αφου­γκρα­στούμε,
γιατ’ είναι η ζωή μας μέτρημα και οι και­ροί δικοί τους!

Αγόρι μου,
οργί­στη­καν οι γει­το­νιές και πλά­τυ­ναν οι δρό­μοι,
ανέ­σπερο φως σε έδει­ξαν, παιδί του κόσμου σ’ είπαν.
Πού νa ’βρω κου­ρά­γιο να τους πω, σοφία να μαρ­τυ­ρήσω,
πως κάθε μέρα πέθαι­νες στη μονα­ξιά μαζί τους,
πως κάθε πρωί και μια βολή κι από­γνωση η νύχτα
γιατ’ είναι πολ­λοί αυτοί που ως λάφυρο θα σε πανηγυρίσουν!


ΔΕΝ ΕΦΤΑΣΕ Η ΑΝΑΤΟΛΗ

Της οργής το φεγ­γάρι,
χλώ­μιασε απόψε στη γει­το­νιά της θλί­ψης
και η νύχτα ‚χίμαιρα και πομπή του πόνου,
σκόρ­πισε τ’ άμαθα των άστρων τα όνειρα.

Στέ­ρεψε η ψυχή από αυτα­πά­τες
και στέ­γνωσε στην άκρη των πόθων.
Η μνήμη χάθηκε στις στοές της
και τ’ όνειρο αιμορ­ρά­γησε στη μονα­ξιά και το φόβο.

Ανεί­πω­τοι με λέξεις απόψε οι καη­μοί,
τα πάθη μας σιω­πηλή κραυγή και ρίγος,
όλα κρυφή δια­δρομή στο άπειρο των ματιών σου
και την ιερό­τητα του κορ­μιού σου.

Απόψε κυλούν οι ώρες αξη­μέ­ρω­τες
και οι παλιοί και­ροί σημα­δε­μέ­νοι.
Μού­χρωμα οι δισταγ­μοί κι η σύνεση,
όλα σιωπή και μια βαθιά πληγή.

Στ’ όνειρο δρα­σκε­λί­σαμε νύχτα,
μαζέ­ψαμε φως του ήλιου σε πρω­ινά.
Πώς έγινε και η ανα­τολή που περι­μέ­ναμε
δεν έφτασε στη ζωή μας;


ΣΤΗΝ ΑΚΡΟΠΟΤΑΜΙΑ

Άγουρη κι ατί­θαση η νιό­φερτη άνοιξη,
γλι­στρούσε τη βια­σύνη της στην ακρο­πο­τα­μιά,
έρι­χνε τα μαλ­λιά της ξέπλεκα στ’ ανυ­πό­τα­χτα νερά
και το φεγ­γάρι νιο κι αδέ­σποτο να σκύ­βει και να βουτά,
μαντίλι κόκ­κινο στη νύχτα να βάφει και να κεντά.

Θρά­σευαν γύρω οι καη­μοί σε χολω­μένα νιάτα,
μάτω­ναν στή­θια οι στε­ναγ­μοί και κου­ρα­σμένα μάτια,
κρυφά να συναλ­λάσ­σε­ται η αρετή με την αμαρ­τία
και να ζυγιά­ζε­ται αδέ­κα­στη η ζωή,
μια στην επι­στροφή και μια στην προσδοκία.

Έσφι­ξαν τα χέρια τους και ψηλά­φι­σαν τη γη,
κύκλω­σαν ένα κομ­μάτι ανοι­χτό ουρανό
και με το σου­ραύλι της σιω­πής και το φλα­σκί του πόθου,
ξημέ­ρω­ναν τη ζωή ανα­τολή ‚πλημ­μύρα και σημάδι,
σαν τ’ όνειρο που ξέφευγε απ’ το βαθύ σκοτάδι.

Αφή­ναν στην άκρη τις καρ­διές κι οι λογι­σμοί στην κοίτη.
Γύμνω­ναν τα λόγια τους και με το φως τα ντύ­ναν,
να ’ναι οι μύθοι πιο ζεστοί και οι θεοί πιο ξένοι
στη σύναξη των αισθή­σεων ταπεινά να ομο­λο­γή­σουν
πως είναι αλή­θεια ο έρω­τας και λευ­τε­ριά ο χρόνος.

Βιογραφικό Σημείωμα
Γεν­νή­θηκα στις 23 Σεπτεμ­βρίου του 1952 στο Πετρωτό Τρι­κά­λων όπου και έζησα τα παι­δικά μου χρόνια.
Τελεί­ωσα το εξα­τά­ξιο Γυμνά­σιο Φαρ­κα­δό­νας, σπού­δασα στη Ζωσι­μαία Παι­δα­γω­γική Ακα­δη­μία Ιωαν­νί­νων και ήδη, μετά από 33 χρό­νια υπη­ρε­σίας σε Δημο­τικά Σχο­λεία, είμαι συντα­ξιού­χος Δάσκα­λος. Κατοικώ στα Τρί­καλα. Μια ήρεμη και όμορφη πόλη, με ιστο­ρία, φυσι­κές καλ­λο­νές και πνευ­μα­τι­κές δραστηριότητες.
Για να υπο­στη­ρίζω ότι έζησα και ζω τη ζωή μου ημέρα και κάτω από το φως του ήλιου, ζω τη νύχτα δια­βά­ζο­ντας και γρά­φο­ντας και αφή­νο­ντας την καθη­με­ρι­νό­τητά μου ανοι­χτή παρέν­θεση. Για πολλά και με πολλούς.
Ανήκω στη μεγα­λύ­τερη μειο­ψη­φία, αυτή των ανα­γνω­στών της ποίησης,-οι ποι­η­τές είναι μικρότερη-και προ­σπαθώ να στέ­κο­μαι στις ομορ­φιές του κόσμου που ο λόγος απο­κα­λύ­πτει και δημιουργεί.
Γιώρ­γος Αλε­ξαν­δρής


Το ιστολόγιο του ποιητή Γ. Αλεξανδρή : http://www.alexandris23.net/








Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου