ΜΕΝΗ ΚΑΡΑΜΠΟΥΖΗ " Γιασεμί "

Αν πότιζα ,Ένα γιασεμί με Αλήθεια,
Και να Στο χάριζα,
Αλλιώς θα Μοσχοβολούσε,
Ν αγγίζει η Αφή Σου ,με χρώμα Γιασεμιού ,
Την Γεύση των δακρύων μου,
Όταν ασφυκτικά κατέκλυζε τις νύχτες η μορφή σου,
Τις νύχτες που η νοσταλγική ευωδία των γιασεμιών,
λικνίζονταν στην δίνη της Ψυχής μου και του Αέρα,
Κι Εξαπλωνόσουν ρευστός ,στο αίμα και στα μάτια μου,
Στα βαμμένα μάτια μου ,με μια στρώση δακρύων 
Για Πάντα,
Στην πιο διάφανη στρώση τους,να ξεδιψά και να ζωντανεύει ,την Άγια Μορφή Σου,
Τις Νύχτες που Ανθίζουν και μοσχοβολάνε τα γιασεμιά,
Αναρριχώμενα...Απ της Αγάπης την τόλμη..
Ποτισμένα...Απ την Αλήθεια των Δακρύων..
Μ.Κ