Φόρεσα σήμερα εκείνο το καπέλο
ήταν γεμάτο κίτρινη βροχή
μια τρύπα στο γείσο του
άφηνε το νερό στάλα-στάλα
να πλημμυρίσει έναν αρχαίο τάφο
τάφο που κάρφωνε τα πόδια μου
ένα μαρμάρινο πουλί
ήρθε και στάθηκε
στον ώμο το δεξί μου
με έσυρε σε μέρες μακρινές
τότε που με τα δυο μου χέρια
χάηδευα τ’ αστέρια
και ξυπνούσαν οι αλήθειες μέσα μου
κι ο κόσμος των νεκρών
κύκλωνε ανάσες και σκέψεις
σκέψεις που αφρίζουν μια λευκή συμφορά
δεν θυμάμαι πότε πέθαναν όλοι
κι έμεινα εδώ
με δυο ανυπεράσπιστους φίλους
και μια πεταλούδα με ματωμένο φτερό
ο χρόνος περνούσε από πάνω μου
κι εγώ έκανα κύκλους
γύρω από εκείνο το παιδί
που με κρατούσε σφιχτά
απ’ το φουστάνι της μοίρας..
ελυ.5/7/18
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου