Την είδα να χορεύει
αέρινη,
πάνω στις αναμνήσεις
σ΄ένα κύκλο μυστηριακό
στον ήχο να πάλλεται
της μουσικής τη σιωπή,
θεϊκή αγέρωχη οπτασία,
κι απ΄των ματιών της τη λάμψη
πύρινες φλόγες να εκτοξεύονται
στο χρόνο, κι αντίκρυ βουβό
ένα ρολόι να μετρά τη μετέωρη
χαρά, ό,τι ήταν στέρεο να σωριάζεται
στο φινάλε, σαν τη ζωή,
ο θάνατος της αγάπης ελαφρύς
ρευστός.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου