Ο Στάνλεϊ Κιούμπρικ (Stanley Kubrick, 26 Ιουλίου 1928 — 7 Μαρτίου 1999) ήταν Αμερικανός σκηνοθέτης και παραγωγός ταινιών.
Γεννήθηκε στο Μπρονξ, Νέα Υόρκη. Από μικρή ηλικία ο Κούμπρικ άρχισε να ασχολείται με τη φωτογραφία και μόλις στα 17 του χρόνια βρήκε δουλειά ως βοηθός φωτογράφου. Μαζί με το φίλο του Αλεξάντερ Σίνγκερ, αποφάσισαν να ασχοληθούν με τον κινηματογράφο. Έτσι, το 1951 δημιούργησε την πρώτη του ταινία, ένα ντοκιμαντέρ με τίτλο Day of the Fight, η οποία χρηματοδοτήθηκε αποκλειστικά από τις οικονομίες των δύο φίλων. Ακολούθησαν τα Flying Padre (1951), The Seafarers (1952) και το Fear and Desire (1953), το οποίο γυρίστηκε στην Καλιφόρνια.
Με τις δύο επόμενες ταινίες τεκμηρίωσης, Το Φιλί του Δολοφόνου (Killer's Kiss) και Το Χρήμα της Οργής (The Killing), έγινε γνωστό το όνομα του Κούμπρικ στο Χόλιγουντ. Το 1957 σκηνοθετεί τον Κερκ Ντάγκλας στην αντιπολεμική ταινία Σταυροί στο Μέτωπο(Paths of Glory), το οποίο βασίστηκε στο ομώνυμο μυθιστόρημα του Χάμφρεϊ Κομπ. Από εκεί και έπειτα ο Κούμπρικ θα δημιουργεί ταινίες από βιβλία, τα οποία θα προσαρμόζει κάθε φορά στις δικές του ιδέες και με τη δική του κινηματογραφική οπτική γωνία.
Η καλλιτεχνική εδραίωση
Το 1960 ο Κερκ Ντάγκλας, ως παραγωγός, κάλεσε τον Κούμπρικ να καθίσει στην καρέκλα του σκηνοθέτη για την επική ταινία Σπάρτακος (Spartacus), αφού είχε διώξει προηγουμένως τον Άντονυ Μαν. Στην ταινία συμμετείχαν επίσης μερικά από τα μεγαθήρια της υποκριτικής, όπως ο Λόρενς Ολίβιε, ο Τσαρλς Λότον, ο Πίτερ Ουστίνοφ, ο Χέρμπερτ Λομ και ο Τόνι Κέρτις. Επικές ήταν και οι διαμάχες του Κούμπρικ με τον διευθυντή φωτογραφίας Ράσελ Μέττι, διότι λέγεται ότι δεν τον εμπιστευόταν και δεν τον άφηνε να κάνει τη δουλειά του, δουλειά που αναλάμβανε ο ίδιος ο Κούμπρικ. Παραδόξως ο Μέττι βραβεύτηκε με το Όσκαρ Καλύτερης Φωτογραφίας για τη δουλειά του.
Στη συνέχεια, ο Κούμπρικ σκόπευε να ασχοληθεί με τη σκηνοθεσία της ταινίας Η Εκδίκηση Είναι Δική μου (One-Eyed Jacks, 1961), αλλά οι διαπραγματεύσεις δεν ευόδωσαν. Η ταινία σκηνοθετήθηκε τελικά από τον Μάρλον Μπράντο, ο οποίος και έπαιξε σε αυτήν.
Απογοητευμένος από τους μεγαλοπαραγωγούς του Χόλιγουντ, ο Κιούμπρικ πήρε την απόφαση να φύγει από τις Ηνωμένες Πολιτείες και να μετακομίσει στο Λονδίνο. Η πρώτη ταινία που γύρισε εκεί ήταν η Λολίτα (Lolita, 1962), βασισμένη στο ομώνυμο μυθιστόρημα του Βλαντιμίρ Ναμπόκοφ, ο οποίος επιμελήθηκε και το σενάριο της ταινίας. Στην ταινία συμμετείχε ο Πίτερ Σέλερς.
Ο Κούμπρικ έδειξε περαιτέρω ενδιαφέρον για τον Σέλερς και τον κάλεσε να συμμετάσχει σε μια κωμικοτραγική ταινία με θέμα τον πυρηνικό όλεθρο. Αν και αρχικά η ταινία προοριζόταν να γυριστεί ως δράμα, ο Κούμπρικ συνειδητοποίησε ότι οι ιδέες του λειτουργούσαν καλύτερα μέσα από μια κωμική οπτική. Το αποτέλεσμα ήταν το S.O.S. Πεντάγωνο Καλεί Μόσχα (Dr. Strangelove or: How I Learned to Stop Worrying and Love the Bomb, 1964), η τεράστια εμπορική επιτυχία της οποίας έδωσαε στον Κούμπρικ την οικονομική και καλλιτεχνική ανεξαρτησία για να ασχοληθεί με ο,τιδήποτε ήθελε.
Τα αριστουργήματα
Το 1964, ο Κιούμπρικ συναντήθηκε για πρώτη φορά με τον Άρθουρ Κλαρκ, θέλοντας να συνεργαστούν στη συγγραφή ενός σεναρίου επιστημονικής φαντασίας. Το αποτέλεσμα ήταν η ταινία 2001: Η Οδύσσεια του Διαστήματος (2001: A Space Odyssey, 1968), η οποία θεωρείται από πολλούς η καλύτερη του είδους. Το 1971 οι ανυποψίαστοι θεατές σοκαρίστηκαν με τη φαινομενικά αναίτια βία στο Το Κουρδιστό Πορτοκάλι (A Clockwork Orange). Ένα χρόνο μετά την επίσημη κυκλοφορία της αποφασίστηκε η απαγόρευση της προβολής της στην Αγγλία. Ο Κούμπρικ, απογοητευμένος από αυτή την προσπάθεια λογοκρισίας, απαγόρεψε ο ίδιος την προβολή της ταινίας του στην Αγγλία μέχρι το θάνατό του, δηλαδή σχεδόν για 27 χρόνια. Η ενασχόληση του Κούμπρικ με διαφορετικά κινηματογραφικά είδη συνεχίζεται και έτσι το 1975 υπογράφει το Μπάρρυ Λύντον (Barry Lyndon), μια επική ιστορία που λαμβάνει χώρα κατά τους Ναπολεόντειους Πολέμους.
Στη συνέχεια διασκευάζει το ομώνυμο μυθιστόρημα του Στίβεν Κινγκ στην ταινία τρόμου Η Λάμψη (The Shining, 1980). Η πολύ καλή ερμηνεία του Τζακ Νίκολσον συνέβαλε στην εμπορική επιτυχία της ταινίας. Αντιθέτως η διασκευή αυτή δεν ενθουσίασε τον συγγραφέα της, ο οποίος το 1997 την διασκεύασε ξανά ως παραγωγός, με τη μορφή τηλεταινίας διάρκειας 4 ωρών. Με καθυστέρηση επτά ετών, το 1987 ο Κούμπρικ παρουσιάζει τη νέα του δουλειά, το Full Metal Jacket, βασισμένο στο μυθιστόρημα του Γκουστάβ Χάσφορντ και με θέμα τον Πόλεμο του Βιετνάμ. Η τελευταία του ταινία ήταν τα Μάτια Ερμητικά Κλειστά (Eyes Wide Shut), στην οποία πρωταγωνιστούσε το ζεύγος Τομ Κρουζ και Νικόλ Κίντμαν. Τα γυρίσματα διήρκεσαν σχεδόν δύο χρόνια, κάτω από υπερβολική ασφάλεια και μυστικότητα.
Ο Κούμπρικ πάντως παρέμεινε ιδεολογικά και πολιτικά ανένταχτος, καυτηριάζοντας μέσα από τα έργα του τον Συντηρητισμό (Μπάρι Λίντον), τον Ναζισμό (Σταυροί στο μέτωπο), τον Φασισμό (Κουρδιστό πορτοκάλι), τον Σοσιαλισμό (SOS Πεντάγωνο καλεί Μόσχα) και τον Καπιταλισμό (Η λάμψη). Οι πολιτικές του πεποιθήσεις έχουν παραμείνει μυστήριο.
Το τέλος
Λίγο προτού βγει η ταινία στις αίθουσες, ο Στάνλεϊ Κούμπρικ πέθανε στον ύπνο του από καρδιακή ανακοπή, στις 7 Μαρτίου 1999. Είχε τρία παιδιά από τον τρίτο του γάμο με την Κριστιάν Κούμπρικ, με την οποία ήταν νυμφευμένος από το 1958.
Φιλμογραφία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Οι ταινίες τις οποίες σκηνοθέτησε ο Κούμπρικ είναι οι παρακάτω. Ο αγγλικός τίτλος αναγράφεται σε παρενθέσεις, αν υπάρχει ο ελληνικός:
Flying Padre (1951)
Day of the Fight (1951)
Fear and Desire (1953)
The Seafarers (1953)
Το Φιλί του Δολοφόνου (Killer's Kiss, 1955)
Το Χρήμα της Οργής (The Killing, 1956)
Σταυροί στο Μέτωπο (Paths of Glory, 1957)
Σπάρτακος (Spartacus, 1960)
Λολίτα (Lolita, 1962)
S.O.S Πεντάγωνο Καλεί Μόσχα (Dr. Strangelove or: How I Learned to Stop Worrying and Love the Bomb, 1964)
2001: Η Οδύσσεια του Διαστήματος (2001: A Space Odyssey, 1968)
Το Κουρδιστό Πορτοκάλι (A Clockwork Orange, 1971)
Μπάρι Λίντον (Barry Lyndon, 1975)
Η Λάμψη (The Shining, 1980)
Full Metal Jacket (1987)
Μάτια Ερμητικά Κλειστά (Eyes Wide Shut, 1999)
Το Κουρδιστό Πορτοκάλι -A Clockwork Orange, 1971
Το Κουρδιστό Πορτοκάλι (πρωτότυπος τίτλος: A Clockwork Orange) είναι μια δυστοπική ταινία εγκλήματος του 1971, σκηνοθετημένη από τον Στάνλεϊ Κιούμπρικ. Η ταινία είναι βασισμένη πάνω στο ομώνυμο μυθιστόρημα του Άντονι Μπέρτζες. Θεματολογικά, πρόκειται για μια σπουδή πάνω στη βία, τόσο των συμμοριών όσο και του κράτους και του σωφρονιστικού συστήματος. Θεωρήθηκε εξτρεμιστική για την εποχή της και απαγορεύτηκε σε αρκετές χώρες. Ο ίδιος ο Κιούμπρικ, ενοχλημένος από την απαγόρευση, ζήτησε η ταινία του να μην προβληθεί στην Αγγλία παρά μόνο μετά το θάνατό του.
Πλοκή
Στο όχι και τόσο μακρινό μέλλον μια ομάδα νεαρών προβαίνει σε βιαιότητες: βανδαλισμούς, κλοπές, βιασμούς χωρίς λόγο ενώ δείχνει να το διασκεδάζει πολύ. Μετά από ένα ατυχές συμβάν, ο Άλεξ βρίσκεται στη φυλακή όπου διαλέγει να ακολουθήσει ένα νέο σωφρονιστικό πρόγραμμα που επινόησε η κυβέρνηση. Στην ουσία πρόκειται για ένα παβλοφικό πείραμα με πειραματόζωο τον ίδιο.
Η ταινία πραγματεύεται το διχαστικό ερώτημα το οποίο ετίθετο κατά τη δεκαετία του 60 με την ιδιαίτερη έξαρση της βίας, σχετικά με την αντιμετώπιση της. Μέσα από μια άκρως σουρεαλιστική διάσταση ο Κιούμπρικ θέτει στο κοινό της εποχής το ερώτημα αν αξίζει να θυσιαστεί το αγαθό της ελευθερίας της έκφρασης ακόμα και αν αυτή επιδρά στην έννομη τάξη ή τελικά η ανθρωπότητα πρέπει να οδηγηθεί στην ανάγκη εξάλειψης της βίας ακόμα και αν αυτή επιφέρει δραματικές επιπτώσεις στον άνθρωπο. Η σουρεαλιστική διάθεση μάλιστα του σκηνοθέτη τον οδηγεί κατά τη διάρκεια της ταινίας να χρησιμοποιήσει σχήματα τραγικής ειρωνείας αλλά και να επιδείξει τις τάσεις ρεβανσισμού από τα κατάλοιπα της βίας όπως αυτή προκαλείται από τις αλυσιδωτές αντιδράσεις μια κοινωνίας, η οποία αδυνατεί να υπερβεί την έννοια της «ψυχολογίας των μαζών» όπως αυτή περιγράφεται από τις φροϋδικές αντιλήψεις.
Διανομή ρόλων
Μάλκολμ ΜακΝτάουελ στον ρόλο του Άλεξ Ντελάρτζ
Πάτρικ Μαγκί στον ρόλο του Φράνκ Αλεξάντερ
Μάικλ Μπέιτς στον ρόλο του αστυφύλακα Μπάρνς
Γουόρεν Κλαρκ στον ρόλο του Ντιμ
Τζέιμς Μάρκους στον ρόλο του Τζόρτζι
Όμπρει Μόρις στον ρόλο του κυρίου Δελτοειδή
Αντριέν Κόρι στον ρόλο της κύριας Αλεξάντερ
Καρλ Ντούερινγκ στον ρόλο του Δρ.Μπρόντσκι
Παραγωγή
Το 1969 ο Κιούμπρικ μετά την επιτυχία της ταινίας του 2001: Η Οδύσσεια του Διαστήματος δανείστηκε ένα βιβλίο από τον σεναριογράφο της ταινίας του S.O.S Πεντάγωνο Καλεί Μόσχα, που ονομάζεται Το Κουρδιστό Πορτοκάλι και αποφάσισε να φτιάξει την ταινία.Το σενάριο,την παραγωγή και την σκηνοθεσία την ανέλαβε ο ίδιος ο Κιούμπρικ. Τα γυρίσματα ξεκίνησαν το 1970 και τελείωσαν το 1971.
Βραβεία
Η ταινία κέρδισε 4 υποψηφιότητες για Όσκαρ συμπεριλαμβανόμενου Καλύτερης ταινίας και 3 υποψηφιότητες για την Χρυσή Σφαίρα το 1972. Την ίδια χρονιά στην τελετή των Όσκαρ ο σκηνοθέτης της ταινίας Ο Άνθρωπος από την Γαλλία Γουίλιαμ Φρίντκιν στην οποία κέρδισε το Όσκαρ Καλύτερου Σκηνοθέτη τονίζει ότι ο Κιούμπρικ είναι ο καλύτερος σκηνοθέτης που υπήρξε ποτέ,όχι μόνο αυτή την χρονιά,αλλά και άλλες χρονιές. Η ταινία κέρδισε επίσης 2 βραβεία της Ένωσης Κριτικών Κινηματογράφου της Νέας Υόρκης ,Καλύτερης Ταινίας και Καλύτερου Σκηνοθέτη. Επίσης η ταινία θεωρείται ένα από τα καλύτερα αριστουργήματα που υπήρξαν ποτέ.
Καταλληλότητα
Στην Αμερική το 1972 η ταινία έλαβε μια καταλληλότητα Χ που σημαίνει ότι είναι κατάλληλη μόνο για ενηλίκους. Τότε ο Κιούμπρικ αντικατέστησε 30 δευτερόλεπτα βίας από την ταινία και έτσι έλαβε μια R καταλληλότητα που σημαίνει ότι είναι κατάλληλη για παιδιά πάνω των 17 ετών.https://el.wikipedia.org/
2001: Η Οδύσσεια του Διαστήματος -2001:A Space Odyssey
Τo 2001: Η Οδύσσεια του Διαστήματος (πρωτότυπος τίτλος: 2001: A Space Odyssey) είναι ταινία επιστημονικής φαντασίαςαμερικανικής και βρετανικής παραγωγής του 1968, σκηνοθετημένη από τον Στάνλεϊ Κιούμπρικ. Το σενάριο έχει γραφεί από τον Κιούμπρικ και τον συγγραφέα επιστημονικής φαντασίας Άρθουρ Κλαρκ και είναι εν μέρει βασισμένο στο διήγημα του Κλαρκ «The Sentinel». Πολύ συχνά θεωρείται ως επική ταινία, λόγω της μεγάλης διάρκειάς της, της πλοκής της αλλά και των οπτικών εφέ. Ολόκληρη η ταινία γυρίστηκε στην Αγγλία, σε παραγωγή της Metro-Goldwyn-Mayer.
Η ταινία περιστρέφεται γύρω από θέματα όπως η ανθρώπινη εξέλιξη, η τεχνητή νοημοσύνη και η εξωγήινη ζωή. Επίσης, είναι αξιοσημείωτη για την επιστημονική ακρίβεια των λεπτομερειών του σεναρίου, τα πρωτοποριακά (για την εποχή τους) ειδικά εφέ, τη χρήση του ήχου ως αφηγηματικού μέσου και την εξαιρετικά λιτή χρήση διαλόγου. Χαρακτηριστικές είναι επίσης και οι σεκάνς με μουσική επένδυση κομμάτια όπως ο Γαλάζιος Δούναβης του Γιόχαν Στράους και το Τάδε έφη Ζαρατούστρα του Ρίχαρντ Στράους. Η ταινία βραβεύτηκε με Όσκαρ καλύτερων οπτικών εφέ, που είναι και το μοναδικό που έλαβε ποτέ ο Κιούμπρικ.
Στις 29 Ιουνίου του 2018, μια σπάνια τηλεφωνική συνέντευξη του Κιούμπρικ ήρθε στο φως της δημοσιότητας, που ρίχνει φως το περίεργο τέλος της ταινίας που για 50 χρόνια απασχόλησε κριτικούς και αναλυτές. Σύμφωνα με αυτή, ο αστροναύτης Ντέιβιντ Μπόουμαν έχει απαχθεί από οντότητες θεϊκές ή ενεργειακές, χωρίς σχήμα ή μορφή και στην ουσία πειραματίζονται μαζί του. Αν και ο σκηνοθέτης αναφέρει πως δεν του αρέσει να μιλάει για το έργο του, καθώς έτσι χάνεται η μαγεία του αυθεντικού συναισθήματος που θα προκαλέσει στον θεατή, καταλήγει πως αυτό το τέλος είναι η απεικόνιση ενός αστρικού ζωολογικού κήπου, που συμπεριφέρονται στον Μπόουμαν όπως οι άνθρωποι στα ζώα. Έτσι και ο ίδιος ο αστροναύτης εξελίσσεται περισσότερο σε σχέση με τους ανθρώπους πίσω στην γη.
Ο Στάνλεϊ Κιούμπρικ μετά τα γυρίσματα της ταινίας S.O.S. Πεντάγωνο Καλεί Μόσχα εντυπωσιάστηκε από την πιθανότητα της εξωγήινης ζωής και έτσι αποφάσισε να γυρίσει μια καλή ταινία επιστημονικής φαντασίας.Ψάχνοντας για έναν κατάλληλο συνεργάτη στις ταινίες επιστημονικής φαντασίας,ο Κιούμπρικ συμβουλεύτηκε από μια αμοιβαία γνωριμία, προσωπικό στην Columbia Pictures, τον Ρότζερ Κάρας, να συναντήσει τον γνωστό, τότε, συγγραφέα επιστημονικής φαντασίας, τον Άρθουρ Κλαρκ.
Τα γυρίσματα της ταινίας ξεκίνησαν στις 29 Δεκεμβρίου 1965 στην Σκηνή Η, στο Στούντιο Σέπερτον (Shepperton), στην Αγγλία. Το στούντιο αυτό επελέγη διότι οι διαστάσεις του ήταν γύρω στα 60 x 120 x 60 μέτρα.
Τα γυρίσματα των ηθοποιών ολοκληρώθηκαν τον Σεπτέμβριο του 1967, και από τον Ιούνιο του 1966 έως και τον Μάρτιο του 1968 ο σκηνοθέτης δούλεψε κυρίως τα ειδικά εφέ της ταινίας. https://el.wikipedia.org/
Λολίτα - Lolita
Η Λολίτα (πρωτότυπος τίτλος: Lolita) είναι αμερικανο-βρετανική ταινία μαύρης κωμωδίας-δράματος του 1962 σε σκηνοθεσία του Στάνλεϊ Κούμπρικ. Βασίζεται στο ομότιτλο μυθιστόρημά του Βλαντιμίρ Ναμπόκοφ, που έγραψε επίσης το σενάριο. Αναφέρεται σε έναν μέσης ηλικίας φιλόλογο λογοτεχνίας που έχει εμμονή με ένα έφηβο κορίτσι. Στην ταινία πρωταγωνιστούν ο James Mason ως Humbert Humbert, η Sue Lyon ως Dolores Haze (Λολίτα), και Shelley Winters ως Charlotte Haze, με τον Peter Sellers ως Clare Quilty.
Λόγω των περιορισμών της Ένωσης Εταιρειών Κινηματογράφου της Αμερικής εκείνη την εποχή, η ταινία περιόρισε τις πιο προκλητικές πτυχές του μυθιστορήματος, μερικές φορές αφήνοντας πολλά στη φαντασία του κοινού. Η ηθοποιός που έπαιξε Λολίτα, η Sue Lyon, ήταν 14 ετών κατά τη διάρκεια των γυρισμάτων.
Η Λολίτα όταν βγήκε είχε διθυραμβικές κριτικές, αλλά είναι αναγνωρισμένη και σήμερα. Ο Κούμπρικ σχολίασε αργότερα, ωστόσο, ότι αν είχε συνειδητοποιήσει πόσο σοβαροί θα ήταν οι περιορισμοί της λογοκρισίας, πιθανότατα δεν θα είχε κάνει ποτέ την ταινία. https://el.wikipedia.org/
Μάτια Ερμητικά Κλειστά - Eyes Wide Shut
Το Μάτια Ερμητικά Κλειστά (πρωτότυπος τίτλος: Eyes Wide Shut) είναι αμερικανική - βρετανική ερωτική ταινία θρίλερ, του 1999. Η σκηνοθεσία και η παραγωγή της ταινίας έγινε από τον Στάνλεϊ Κιούμπρικ. Πρόκειται για την τελευταία ταινία του σκηνοθέτη, καθώς πέθανε τέσσερις μέρες, αφότου παρουσίαζε την τελική μορφή της ταινίας στα στούντιο της Warner Bros. Το σενάριο γράφτηκε από τον ίδιο και τον Φρέντερικ Ράφαελ, ωστόσο η έμπνευση του σεναρίου προέρχεται από το μυθιστόρημα Traumnovelle, του Άρτουρ Σνίτσλερ. Η ταινία διαδραματίζεται στη Νέα Υόρκη και περιστρέφεται γύρω από την περίεργη και επικίνδυνη περιπλάνηση του ιατρού Μπιλ Χάρφορντ, όταν μαθαίνει ότι η γυναίκα του σκέφτηκε να τον παρατήσει για έναν άλλον άντρα, ένα χρόνο πριν, καθώς και τη μεταξύ τους σχέση.
Το Μάτια ερμητικά κλειστά κυκλοφόρησε στις 16 Ιουλίου του 1999, μερικούς μήνες μετά το θάνατο του Κιούμπρικ. Η ταινία απέσπασε καλές κριτικές, και οι εισπράξεις της έφτασαν τα 162$ εκατομμύρια δολάρια παγκοσμίως. Ωστόσο, οι αρκετές σεξουαλικές σκηνές που περιλαμβάνει το κατέστησαν ακατάλληλο στις ΗΠΑ. Η με-κομμένες-σκηνές έκδοση της ταινίας κυκλοφόρησε σε DVD, HD DVD αλλά και Blu-ray.
Πλοκή
Ο Μπιλ και η Άλις Χάρτφορντ είναι ένα νεαρό ζευγάρι που ζει στη Νέα Υόρκη. Κάθε Χριστούγεννα προσκαλούνται σε ένα ετήσιο πάρτι ενός πλούσιου πελάτη του Χάρτφορντ, του Ζίγκλερ. Εκεί ο Μπιλ θα συναντηθεί με ένα πιανίστα, ο οποίος πήγαινε μαζί του στην ιατρική σχολή, που όμως τα παράτησε εντελώς. Παράλληλα, η Άλις φλερτάρεται έντονα από έναν Ούγγρο καλεσμένο. Ωστόσο, ο Ζίγκλερ φωνάζει επειγόντως τον Μπιλ γιατί μία κοπέλα ήταν είχε χάσει τις αισθήσεις της, λόγω ναρκωτικών. Η κοπέλα αυτή ήταν πόρνη, και σώζεται με τη βοήθεια του Μπιλ.
Επιστρέφοντας αργότερα σπίτι, το ζευγάρι κάνει χρήση μαριχουάνας και ξεκινούν έναν καυγά. Η Άλις τον ρωτά γιατί δεν τη ζηλεύει και εκείνος της απαντά επειδή είναι η γυναίκα του και η μητέρα του παιδιού του, τότε αυτή βάζει τα γέλια και του εκμυστηρεύεται ότι τον έχει απατήσει. Ο Μπιλ μένει εμβρόντητος, ωστόσο χτυπά το τηλέφωνο, γιατί πέθανε ένας ασθενής του, και αναγκάζεται να φύγει αμέσως. Στο σπίτι τον περιμένει η κόρη του Νέιθανσον, Μάριον, η οποία φιλά τον Μπιλ και του λέει πως τον αγαπά, και ότι θα παρατούσε τον αρραβωνιαστικό της για χάρη του. Η κουβέντα σταματά όταν έρχεται στο σπίτι και ο Καρλ, ο αρραβωνιαστικός της Μάριον. Ο Μπιλ να φεύγει για μια βόλτα.
Στη βόλτα του συναντά τη Ντόμινο, η οποία του λέει να ανέβει στο σπίτι της, αυτός ανταποκρίνεται. Καθώς φιλιούνται τον καλεί η γυναίκα του, ο Μπιλ να σταματά ό,τι έκανε με τη Ντόμινο και να αποχωρεί, αφού πρώτα την πληρώνει. Κατόπιν βρίσκεται έξω από το κλαμπ, στο οποίο ο παλιός του φίλος του είχε πει ότι παίζει, και αρχίζουν να κουβεντιάζουν. Όταν το θέμα πάει στο που δουλεύει ο Νικ, ο Μπιλ αρχίζει να μη καταλαβαίνει, καθώς ο Νικ του λέει πως στο μέρος στο οποίο παίζει πιάνο, παίζει με τα μάτια κλειστά. Κάποια στιγμή, ο Νικ δέχεται ένα τηλεφώνημα και σημειώνει επάνω σε μία χαρτοπετσέτα τη λέξη Fidelio, η οποία, όπως καταλαβαίνει ο Μπιλ, επρόκειτο για κωδικό. Σκέφτεται να πάει σε αυτό το μέρος, και ο Νικ του λέει πως το μόνο που πρέπει να κάνει είναι να μασκαρευτεί, αποφεύγοντας περαιτέρω λεπτομέρειες.
Ο Μπιλ βρίσκει μαγαζί με κουστούμια, αλλά είναι κλειστό. Ξυπνά τον καταστηματάρχη, κύριο Μίλιτς, και του προτείνει να ανοίξει το μαγαζί για 200 δολάρια παραπάνω από την τιμή ενοικίασης. Ζητά έναν μαύρο μανδύα, παπούτσια και μάσκα. Ξαφνικά, ακούν φασαρία μες στο μαγαζί και ο καταστηματάρχης βλέπει τη νεαρή κόρη του με δύο Ιάπωνες σε πλήρως απρεπή κατάσταση, και τους απειλεί ότι θα φωνάξει την αστυνομία. Παρόλα αυτά, ο Μπιλ εξυπηρετείται, παίρνει ένα ταξί και πάει στη διεύθυνση που του είχε δώσει ο Νικ. Αφού λέει στο ταξί να τον περιμένει, βγαίνει έξω και λέει τον κωδικό σε δύο άτομα που ήταν έξω από την έπαυλη, έπειτα τον παίρνει ένα αμάξι και, πριν μπει σε μία αίθουσα, βάζει τη μάσκα του.
Στη μεγάλη αίθουσα, ο Νικ έπαιζε πιάνο με κλειστά μάτια, ενώ στη μέση υπήρχε ο αρχηγός μιας τελετής, με γυμνές γυναίκες γύρω του. Η τελετή, ωστόσο είχε και άλλους μασκαρεμένους θεατές που παρακολουθούσαν. Όταν οι γυναίκες αφήνονται ελεύθερες από τον αρχηγό της τελετής, πιάνουν ένα άντρα η καθεμία και πάνε στα ενδότερα. Έτσι πιάνει μία και τον Μπιλ, η οποία του λέει πως δεν ταιριάζει εδώ και πως καλύτερα να φύγει γιατί κινδυνεύει, αλλά δεν του λέει γιατί, καθώς κάποιος του την πήρε. Στα ενδότερα διαδραματίζονται αρκετές σεξουαλικές πράξεις ανάμεσα στις γυναίκες και τους μασκαρεμένους. Κάποια στιγμή, η γυναίκα τον βρίσκει και τον ειδοποιεί ξανά, όμως ένας τύπος παίρνει τον Μπιλ με μία ψεύτικη πρόφαση.
Κατόπιν οδηγείται στην αίθουσα, με τους μασκαρεμένους να βρίσκονται όλοι εκεί. Ο Μπιλ ρωτάται από τον αρχηγό ποιος είναι ο πρώτος κωδικός, αλλά και ο δεύτερος, τον οποίο δεν γνώριζε. Έτσι, του είπε να αποκαλυφθεί και να γδυθεί, ξαφνικά όμως πετάγεται η γυναίκα που προσπαθούσε να τον σώσει και παίρνει αυτή τη θέση του. Ο Μπιλ μετά πάει στο σπίτι του, με την Άλις να βλέπει ένα ερωτικό όνειρο με όργια, παρόμοιο με το όργιο που έζησε ο Μπιλ, αλλά και με εκείνον για οποίον είχε σκεφτεί να παρατήσει τον Μπιλ. Την άλλη μέρα ο Μπιλ πάει να βρει τον Νικ, που όμως λείπει από το ξενοδοχείο όπου έμενε, και ο ρεσεψιονίστ του λέει ότι ήρθε και έφυγε με δυο περίεργους τύπους, ενώ είχε και μία μελανία στο πρόσωπο. Έπειτα, ο Μπιλ πηγαίνει πάλι στη βίλα και του δίνουν από την εξώπορτα ένα σημείωμα με απειλές. Παράλληλα, επέστρεψε και το κουστούμι του με τη μάσκα όμως, προς έκπληξή του, να λείπει. Εκεί βλέπει πάλι τους Ιάπωνες με την κόρη του Μίλιτς, σε ευπρεπή κατάσταση, και λέει στον Μπιλ πως μπορεί να του δώσει οτιδήποτε χρειαστεί, υπονοώντας την κόρη του.
Ο Μπιλ, ο οποίος δεν είχε ξεχάσει τη σκέψη της γυναίκας του να τον παρατήσει για άλλον άντρα, πήρε αρχικά τηλέφωνο τη Μάριον με σκοπό να ενδώσει, αλλά όταν το σηκώνει ο Καρλ, το κλείνει. Αργότερα πηγαίνει να βρει τη Ντόμινο για να κάνει σεξ μαζί της, αλλά εκείνη έλειπε. Τον υποδέχεται η συγκάτοικός της, Σάλυ, και του λέει πως όταν η Ντόμινο έμαθε ότι είναι είναι οροθετική, εξαφανίστηκε. Παρά τη διαχυτική στάση της φίλης της Ντόμινο απέναντι στον Μπιλ, αυτός διαλέγει να μη κάνει σεξ μαζί της, πράγμα που την κάνει να πιστέψει πως έχει κολλήσει και ο ίδιος τον ιό του AIDS. Φεύγοντας, αντιλαμβάνεται στο δρόμο την παρουσία ενός άντρα να τον παρακολουθεί, έτσι αγοράζει μια εφημερίδα και πηγαίνει σε μία καφετέρια. Στην εφημερίδα αναγράφεται ότι βρέθηκε νεκρό ένα νεαρό μοντέλο από υπερβολική δόση ναρκωτικών. Πηγαίνει στο νοσοκομείο, παριστάνοντας το γιατρό της, και ζητά να τη δει. Στο νεκροτομείο, συνειδητοποιεί πως ήταν η ίδια κοπέλα που είχε σώσει στο πάρτι του Ζίγκλερ. Φεύγοντας από το νοσοκομείο, δέχεται ένα τηλεφώνημα από τον Ζίγκλερ, ο οποίος του λέει να πάει στο σπίτι του.
Ο Ζίγκλερ του αποκαλύπτει ότι σχετίζεται με αυτά τα όργια, αλλά του επισημαίνει ότι, η στιγμή όπου η κοπέλα προσφέρθηκε να θυσιαστεί για τον Μπιλ, πρόκειται για θέατρο. Ο Μπιλ ζητά να του εξηγήσει πώς βρέθηκε νεκρή η κοπέλα, αλλά ο Ζίγκλερ του λέει πως ήταν λογικό, εφόσον ήταν μία ναρκομανής πόρνη. Ο Μπιλ επιστρέφει στο σπίτι του. Μπαίνοντας στην κρεβατοκάμαρα, βλέπει στο μαξιλάρι δίπλα στη γυναίκα του, η οποία κοιμάται, τη μάσκα του. Βάζει τα κλάματα και εξιστορεί στη γυναίκα του όσα πέρασε εκείνη τη νύχτα. Την επόμενη μέρα πηγαίνουν για ψώνια με τη μικρή τους κόρη, όπως της είχαν υποσχεθεί. Καθώς το ζευγάρι κουβεντιάζει για το μέλλον του, η Άλις λέει στον Μπιλ ότι πρέπει να βάλουν πίσω τις περιπέτειές τους και να κοιτάξουν το μέλλον. Του λέει ότι τον αγαπάει και ότι ένα πράγμα πρέπει να κάνουν όσο το δυνατόν γρηγορότερα. Όταν ο Μπιλ ρωτάει τι, η Άλις απαντά φειδωλά Να γ*******ε. https://el.wikipedia.org/
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου