ΚΑΤΕΡΙΝΑ ΔΕΛΗ " Άτιτλο "

Έτσι ξαφνικά...
Σαν απρόσμενη
καταιγίδα
στην καρδιά
του θεριστή,
ήρθες πάλι
στις σκέψεις μου.

Κι ούτε καν
σ' είχα αναζητήσει
στην γερτή
μετριοφροσύνη
του σταχυού
τις νύχτες
που υποτάσοταν
στ' απαλό
καλοκαιριάτικο
φύσημα
τ' ανέμου.

Ζούσα
σαν
να μην
υπήρξες.
Ποτέ.

Ωωω...
Θεική καταιγίδα!!!

Μου ' δειξες
πόσο
αντέχουν
τα στάχυα
το βάρος
των καρπών
της καρτερίας μου.

■ Κατερίνα Δελή